Ik heb de toekomst van het kopen van wijn in Amerika gezien. Er zal meer geïmporteerde wijn zijn en minder binnenlandse wijn (vooral goedkope Californische wijn). Consumenten zullen bereid zijn iets meer uit te geven aan een fles. Of dat hopen de wijnproducenten tenminste.

Ik staarde in deze kristallen bol met dank aan Rob McMillan, executive vice president en oprichter van de wijndivisie van Silicon Valley Bank, geldschieter van de Californische wijnindustrie. Elk jaar tovert hij de toekomst tevoorschijn en maakt hij een paar grappen in zijn wijnindustrie-rapport. Dit jaar herinnert het rapport ons eraan dat wijn een landbouwproduct is, niet alleen een consumentenpakket met merken, winkelschappen en marketing.

Sleutels tot onze veranderende kooppatronen zijn het weer en het ontbreken van veel nieuwe wijngaarden in Californië. Kleine oogsten daar hebben geleid tot een tekort aan druiven en wijn. De afgeprijsde voorraden die in de diepste jaren van de recessie zijn opgebouwd, zijn al in onze bril verdwenen.

In april meldde Dave Whitmer, de landbouwcommissaris van Napa County, dat de druivenopbrengsten in 2011 met 10,5% waren gedaald ten opzichte van 2010. Over de hele staat is elke variëteit behalve Syrah en Merlot getroffen. In eigen land zijn de lichtpuntjes Oregon en Washington, waar nieuw areaal beschikbaar is en niet zo duur als in Californië.

'De consument moet nu beslissen of hij van een betere kwaliteit wijn houdt, of hij houdt van een goedkopere prijs', zegt McMillan. 'Dat zal voor de consument als een whiplash aanvoelen.'

Een ander waarschijnlijk resultaat is dat het tekort aan binnenlandse productie zal worden gecompenseerd door geïmporteerde wijn. McMillan gelooft dat Europese landen, met hun verzwakkende euro, goed gepositioneerd zijn om het gat en het glas op te vullen. Hij noemt Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal als de landen die het meest waarschijnlijk zullen profiteren.

Persoonlijk ben ik erg blij met dit scenario. Wijnen uit deze landen hebben uiteraard een plekje aan mijn tafel. Ik herinner u er in bijna elk nummer van Wine Enthusiast aan dat veel Europese importproducten voedselvriendelijk zijn en van grote waarde zijn.

Ik kan je ook vertellen dat, hoewel Californische producenten (ik heb het over die merken met de brede aanduiding Californië) hun melanges kunnen manipuleren, het voor de meeste Europese producenten moeilijker is om hetzelfde te doen.

Een Elzas Pinot Blanc kan alleen uit de Elzas en Pinot Blanc komen. Verkocht voor $ 14 per fles, kan de kwaliteit alleen veranderen met de vintage, niet door goedkopere wijn van een andere plaats toe te voegen. Dit soort fraude in het begin van de twintigste eeuw is de reden waarom er in Europa zo'n strikt benamingssysteem bestaat.

Het jaarlijkse GAIN-rapport van de USDA voor wijn in de Europese Unie voor 2011 werd een maand voor het rapport van McMillan vrijgegeven. De VS is al de belangrijkste exportmarkt voor de 27 E.U. landen en zit in een recordbrekende opwaartse trend. Bijna een op de vier flessen die uit de E.U. gaat naar de VS

Naarmate de verkoop verschuift naar nog meer geïmporteerde wijnen, zullen ze de VS waarschijnlijk verder verankeren als de grootste wijnmarkt ter wereld. Volgens een rapport van Silicon Valley Bank wordt voor 2012 een stijging van de wijnverkoop met 7% -11% verwacht.

Op basis van al deze voorspellingen is hier mijn kristallen bol.

Als de smaak van de Amerikaanse consument zoiets is als de mijne, zullen we genieten van Provençaalse rosés terwijl we kijken naar de Olympische Zomerspelen in Londen, samen met een glas of twee van die gekke, heerlijk verfrissende Oostenrijkse Grüners en Elzas Muscats. Met barbecue: een hartige Portugese rode, Spaanse tempranillo of grenache in welke vorm dan ook.

Naarmate de dagen korter worden, worden de rode kleuren serieuzer. Italië zal natuurlijk vertegenwoordigd zijn, maar ook Pinot Noir uit Bourgondië en, voor de prijs, vlezige rode wijnen uit de Languedoc en de onbezongen waarde van goedkope Bordeaux.

Als een leidmotief rennen, wordt mousserende wijn. Of het nu gaat om champagne of crémant uit de Bourgogne, de Loire of de Elzas, Italiaanse prosecco of cava uit Spanje, om Madame Bollinger te parafraseren is er geen tijd dat een paar bubbels niet welkom zijn.

Wat ik wel geloof is dat we bereid moeten zijn om uit onze comfortzone van wijndrinken te komen. Merken kunnen bij de minste twijfel nuttige bedrocks zijn. Maar ze mogen nooit de enige mogelijkheid zijn. En met zijn brede assortiment aan wijnen is Europa de plek voor nieuwe ervaringen.

Dus nu de Europese munt kraakt en we vakanties, verkiezingen en simpele realiteit in evenwicht houden, is mijn uiteindelijke voorspelling dat mijn keuzes - of in ieder geval een aantal daarvan - jouw keuzes zullen zijn. Dat is de toekomst, 2012.