Vorig jaar kwam ik ergens twee woorden tegen die me voor de eerste keer ooit cool leken te zijn voor barmannen: ' Lambrusco , alstublieft.'

Ik ontdekte dit in een van de vele pretentieloos serieuze cocktailbars in de buurt die overal in mijn geboorteplaats Chicago zijn opgedoken. Ik ben niet echt een cocktailmens, behalve af en toe Negroni , dus ik was verheugd om een ​​droge Lambrusco uit Modena te zien tussen de zes gemakkelijk drinkbare wijnen op de lijst. De eigenaar ging zelf opzij en gooide de robijnrode vloeistof in een klein longdrinkglas.

'Ik hou van Lambrusco,' zei hij met een zucht. 'Ik wil dat iedereen het deze zomer drinkt.'

Ik knikte bewust. Intern juichte ik mijn pas ontdekte early-adopter-status toe.

Hij is terug, net als de smaakvolle acid-wash jeans, en hij draagt ​​ook zijn zuur goed.

Droog, knapperig en een beetje hartig, met net genoeg bruisend om een ​​rinkelend applaus op mijn smaakpapillen te veroorzaken, Lambrusco is inderdaad een heerlijke no-brainer van een bestelling - en niet te vergeten betaalbaar. Het kreeg in de jaren 80 een reputatie als industrieel gemaakt en mierzoet. Maar nu is hij terug, net als de smaakvolle acid-wash jeans, en ook hij draagt ​​zijn zuur goed.

Een paar weken later ontmoetten mijn man en ik elkaar voor het avondeten, dit keer bij een zelfbewust kille drinkplaats waar de wijn in bekers komt. Het was alles behalve verzekerd dat een Lambrusco op de dranklijst loerde.

'Lambrusco, alsjeblieft,' zei ik, terwijl ik een plotselinge neiging om te knipogen onderdrukte.

'Ja!' antwoordde de barman. 'Telkens wanneer iemand het bestelt, schenk ik een klein scheutje voor mezelf in.' We rinkelden glazen terwijl mijn man toekeek en nipte aan zijn lokaal gebrouwen pils.

Nadat ik een derde barman had gecharmeerd bij een hondvriendelijke, Lambrusco-gesanctioneerde bar in mijn buurt, bekeerde ik een vriend die tot dan toe aan rosé nipte. Helaas, toen ze klaar was voor een glas, was de dienst van een nieuwe barman begonnen. Hij leek niet onder de indruk toen ik zelfverzekerd riep: 'twee Lambrusco's, alstublieft.'

Een beginnersgids voor Italiaanse wijn

Misschien kende hij de code niet.

Ik kan Lambrusco natuurlijk niet overal bestellen - een bittere herinnering aan de kwetsbaarheid van mijn koelte. In een trendy, rood verlichte lounge waar geen Lambrusco te bekennen was, nam ik genoegen met een glas Prosecco. Het kwam aan in een opzichtige bolvormige fluit.

'Wie bestelt champagne bij een cocktailbar?' vroeg de patron met houthakkershemd naast me terwijl hij nipte aan een Gin Fizz ​

Als deze bar maar pét-nat serveerde ...