Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig waren er een handvol Piemonte's top producenten zoals Elio Altare en Michele Chiarlo begonnen met het elimineren van druiventrossen, bekend als het uitdunnen van gewassen of groen oogsten. Het was een praktijk die al in de top werd toegepast Frans appellations om opbrengsten te verlagen en de kwaliteit te verbeteren.

De lokale bevolking dachten dat deze pioniers gek waren. Toen ze trossen van perfect goede druiven op de grond zagen, vroegen telers met wijngaarden in de buurt van Chiarlo zelfs de pastoor om in te grijpen om te stoppen met wat zij als heiligschennis zagen.

Snel vooruit naar de warmere, drogere groeiomstandigheden van vandaag, en deze nu alledaagse praktijk heeft bijgedragen aan van nature hogere alcoholgehaltes en een verlaagde frisse zuurgraad. Het is tijd om dingen te heroverwegen. Het idee achter de methode is dat minder trossen per wijnstok zorgen voor een betere rijping van de druiven, wat meer geconcentreerde wijnen en hogere alcoholgehaltes oplevert. Dertig jaar geleden - een periode met koudere, nattere groeiseizoenen en wijngaarden gericht op kwantiteit boven kwaliteit - was het uitdunnen van gewassen logisch.

Dertig jaar geleden - een periode met koudere, nattere groeiseizoenen en wijngaarden gericht op kwantiteit boven kwaliteit - was het uitdunnen van gewassen logisch.

Tot het begin van de jaren 2000, vaak koele zomers en regenachtige herfst Barolo bedoelde Nebbiolo had vaak moeite met rijpen. Het beheersen van de opbrengsten door het verdunnen van het gewas was cruciaal om kwaliteit te verkrijgen.

Tegen het einde van de jaren negentig kwamen producenten over Italië herplant op geselecteerde locaties met hogere dichtheden en met nieuwere klonen. Ook schakelden ze over op betere trainingssystemen en snoeimethoden. Deze maatregelen waren bedoeld om de opbrengsten te verlagen, ziekten te bestrijden en de rijping te stimuleren.

Toen kwam klimaatverandering. De warmere, drogere groeiseizoenen hebben overal ter wereld het alcoholgehalte en de zuurgraad verlaagd. In Piemonte is het niet ongewoon om Barolo en Barbaresco met 15% alcohol per volume (abv), terwijl 15,5% niet langer ongehoord is voor Barbera d’Asti.

In Montalcino, Toscane , waar Brunello Producenten hadden vroeger moeite om 13% alcohol te halen, de meesten geven nu toe dat het een uitdaging is om wijnen onder de 15% te houden. En in Collio , in het noordoosten, zijn witte wijnen met een alcoholpercentage van 14,5% nu gemeengoed.

Oude wijnstokken die nog steeds geweldige wijn maken

Naarmate het alcoholpeil stijgt en de zuurgraad keldert, is de smaak van de consument de andere kant op gegaan. De meeste mensen geven nu de voorkeur aan elegante wijnen met spanning, maar zonder overmatige alcohol. Clusteruitdunning moet opnieuw worden beoordeeld.

Sommigen beweren dat alcoholgehaltes er niet toe doen als wijnen voldoende fruit bevatten. Toch is het moeilijk om wijnen met een hoog alcoholgehalte te vinden die evenwichtig, levendig en complex zijn, of die voedselvriendelijk zijn. Een lagere zuurgraad brengt ook de levensduur van een wijn in gevaar.

Hoewel de producenten sterk verdeeld zijn over de kwestie, sta ik achter degenen die zich terugtrekken op het uitdunnen van gewassen om me te concentreren op kwaliteitswijnen die frisheid, finesse en balans bieden.