Toen ik als tiener in de problemen kwam, vroegen mijn ouders me om 'plaats te nemen' achter een formele, ingegraven houten eettafel. We hebben daar eigenlijk nooit gegeten. Het was puur voor de familierechtbank. Terwijl ik in een stijve stoel wegglipte, met een zware angst in mijn maag, zou ik een verhoor ondergaan dat lijkt op een getuige bij een kruisverhoor.

Mijn vader was een procesadvocaat en ik raakte goed bekend met de advocatuur. Op de middelbare school werkte ik in zijn kantoor met het beantwoorden van telefoons en het archiveren van papieren. Maar het afluisteren van de problemen van zijn klanten (onrechtmatige beëindiging, discriminatie op het werk) en de strategiesessies over hoe ze aan te pakken, zorgden voor respect voor de cruciale rol van belangenbehartiging.

Dat was totdat ik rechten ging uitoefenen in New York.

Kijkend naar advocaten in slechte pakken die voor een rechter vechten om stukjes papier, verdwenen mijn illusies en idealisme als rook in de wind.

Dus ik had een Fordham-diploma rechten, maar ik had een hekel aan het beroep. Wat te doen? Ik heb altijd een sterke interesse gehad in schrijven, en ik ontwikkelde een even sterke affiniteit met wijn. (Welke advocaat niet?) Ik daagde mezelf uit om meer te proeven en te leren, terwijl ik alle Wine & Spirit Education Trust (WSET) cursussen, afgesloten met het driejarige diploma.

Het is gemakkelijker om een ​​vergunning te verdienen om een ​​verdachte te vertegenwoordigen die met de doodstraf wordt geconfronteerd dan om gecertificeerd te worden als Master of Wine door The Institute of Masters of Wine in Groot-Brittannië.

Gedurende deze tijd stopte ik met de wet om in te breken in het schrijven van wijn. Naarmate de successen in mijn nieuwe vakgebied toenamen, werd het duidelijk dat de details van mijn baan - reizen, proeven, solliciteren en rapporteren - op maat waren gemaakt voor de Meesters van wijn (MW) programma. Ik solliciteerde en werd geaccepteerd.

Wat echter ook duidelijk werd, was dat het bereiken van een van de meest erkende toppen van wijnbouw 'meesterschap' moeilijker en duurder kon zijn in geld, tijd en emotionele energie dan advocaat worden. Dat wil niet zeggen dat er aantoonbaar minder financieel rendement op de investering is.

Laten we de cijfers vergelijken. Op 1 september werden 88 nieuwe kandidaten toegelaten tot het MW-programma. Diezelfde maand werden slechts 13 (13!) Nieuwe Masters of Wine voor het hele jaar ingewijd. Die 13 brachten het wereldwijde totaal aan MW's op 354 ontvangers in 28 landen. (Het instituut geeft geen slaagpercentages voor examens vrij.)

Het verdienen van de benaming vereist een bewezen beheersing van elk facet van de wijnindustrie, van wijnbouw, wijnbereiding en marketing, naast de wijnen die blind in je glas worden gegoten.

Amerika heeft daarentegen een overvloed aan advocaten. In 2015 rapporteerde de American Bar Association (ABA) 1.300.705 gelicentieerde advocaten. Het is duidelijk dat er meer werk is voor advocaten dan voor wijnprofessionals, maar dat is nog steeds een enorm aantal. In juli 2015 slaagde 70% van de nieuwe kandidaten voor het examen van de New York State Bar.

Als je de kosten vergelijkt, lijkt de rechtenstudie aanvankelijk duurder. Het jaarlijkse collegegeld varieert van $ 17.000 per jaar (openbare universiteit) tot $ 43.000 (een privéschool van topkwaliteit).

'Collegegeld' voor het MW-programma loopt ongeveer $ 4.000 per jaar. Dat omvat een seminar van een week waarin wordt geadviseerd hoe het examen moet worden afgelegd, maar heeft geen betrekking op de geteste inhoud. Dat komt omdat het MW-programma autodidactisch is.

“Om in beide succesvol te zijn, moet je gemotiveerd zijn door een bepaalde drive en nieuwsgierigheid die verder gaat dan de norm. We doen het echter, denk ik, omdat de uitdagingen zelf, om advocaat of MW te worden, enorm bevredigend zijn. Beide zijn een verkenning van ongelooflijk diepe kennisgebieden. ' —Anna Lee Iijima, Wijnliefhebber Bijdragende redacteur, MW-kandidaat en voormalig advocaat

Die kosten zijn exclusief vliegtickets om naar het seminar te gaan (gehouden in internationale steden zoals San Francisco) of hotels, die $ 2000 kunnen bijdragen aan de rekening. Voeg nog eens $ 2.000 aan testkosten toe, plus $ 2.000 meer voor reizen en accommodatie in de buurt van de examensite. Dat is $ 10.000 voordat je een cent hebt uitgegeven aan echt onderwijs.

Vermenigvuldig die kosten over meerdere jaren, en plotseling overschaduwt de prijs van de rechtenstudie het MW-programma niet langer dramatisch.

Illustratie door Rebecca Bradley

De volgende kost is tijd. Om een ​​wetlicentie te behalen, heb je drie jaar fulltime school nodig (met uitzondering van de zeldzame wet lezer ), drie maanden studievoorbereiding en twee dagen voor het examen. John F. Kennedy Jr. slaagde twee keer voor het New York Bar Exam. Ik heb mijn eerste poging doorgegeven.

Net als bij de rechtenstudie vereist het MW-programma minimaal drie jaar, maar het kan zeven of acht jaar vergen, ervan uitgaande dat de kandidaat het afmaakt.

Na het eerste jaar leggen kandidaten een eendaagse toets af om door te gaan naar fase twee, waarmee ze het recht krijgen om het vierdaagse examen af ​​te leggen. Velen slagen er niet in die beoordeling of worden een jaar tegengehouden. En het vereist bijna net zoveel studeren als het afleggen van het bartamen.

Het is dus gemakkelijker om een ​​vergunning te verdienen om een ​​verdachte te vertegenwoordigen die met de doodstraf wordt geconfronteerd dan om gecertificeerd te worden als Master of Wine door The Institute of Masters of Wine in Groot-Brittannië.

Als aanvulling op de kwelling, worden MW-examens slechts één keer per jaar aangeboden, niet twee keer zoals de bar. Als MW-kandidaten de beruchte test overleven, kunnen ze nog een jaar of langer besteden aan onderzoek en het schrijven van een paper.

En dan zijn er de mentale kosten. En relatiekosten. De MW-achtervolging is een lang en eenzaam pad, vergelijkbaar met avondschool zonder een bepaald einde of zekerheid van succes.

Het test de grenzen van het emotionele uithoudingsvermogen van een kandidaat. Hoe ga je door, jaar na jaar studeren, als je geconfronteerd wordt met een mislukking? Brengt u uw weekenden met uw proefgroep en vakantiedagen door op studiereizen, of bouwt u zandkastelen op het strand met uw kinderen?

“Er waren tijden dat ik aan alles twijfelde. Mijn gezond verstand, mijn bekwaamheid, mijn beslissing om aan dit programma te beginnen ... Ik had de kosten zeker onderschat, en er waren momenten dat ik voelde dat mijn brein door de spanning brak. ' —Anne Krebiehl MW

En als je eenmaal je glanzende, nieuwe initialen hebt ontvangen, wat dan? Met een diploma rechten komt het waarschijnlijke verdienvermogen om dure leningen terug te betalen. Voor een Master of Wine is dat pad minder duidelijk.

'Er zijn duidelijke parallellen tussen het soort mensen dat rechten nastreeft en de Master of Wine', zegt Anna Lee Iijima, een bijdragende redacteur bij Wijnliefhebber ​Ze is een MW-kandidaat en voormalig advocaat. “Om in beide succesvol te zijn, moet je gemotiveerd zijn door een bepaalde drive en nieuwsgierigheid die verder gaat dan de norm. We doen het echter, denk ik, omdat de uitdagingen zelf, om advocaat of MW te worden, enorm bevredigend zijn. Beide zijn een verkenning van ongelooflijk diepe kennisgebieden. '

Wijnliefhebber Bijdragende redacteur Anne Krebiehl is een van die 354 gecertificeerde MW's.

'Er waren momenten dat ik aan alles twijfelde', zei Krebiehl over haar ervaring. “Mijn gezond verstand, mijn bekwaamheid, mijn beslissing om aan dit programma te beginnen ... Ik had de kosten zeker onderschat, en er waren momenten dat ik voelde dat mijn brein brak door de spanning. Aan de andere kant ben ik blij met de waardering van de wijnwereld die het mij heeft geschonken. Ik werkte vintage in drie verschillende landen, bracht eindeloze weekenden en avonden door bij blinde proeverijen of zat in mijn bed omringd door boeken en zette al het andere in de wacht. Maar ik heb tijdens de cursus ook boeiende mensen ontmoet die nu dierbare vrienden zijn. Het was een enorme uitdaging en ik ben blij dat ik ermee ben geconfronteerd. '

Voor mij gaat het bij het aanpakken van het programma zowel om de reis als om de bestemming. Het pad om wijn te begrijpen is nooit compleet. Het MW-raamwerk dwingt kandidaten tot buiten hun expertise. Het biedt een breed, holistisch perspectief van de onderlinge verbondenheid van de wijnwereld door de aarde vanuit de ruimte te bekijken en een gedetailleerd begrip bij het evalueren van een wijngaardblok.

Dit proces maakt ons betere, strengere wijnprofessionals, of we nu de initialen verdienen of niet. Hoewel het Instituut kandidaten (ook wel 'toeristen' genoemd) ontmoedigt om mee te doen aan voordelen (reizen, contacten met de branche, prestige van aansluiting) zonder de intentie om het af te maken, moet het proces omwille van uw gezond verstand worden gezien als een middel om uzelf te verbeteren. groei. Anders voelen herhaalde mislukkingen zinloos en duur aan. De rechtenstudie daarentegen is een middel om een ​​doel te bereiken.

Ik zie de Master of Wine als een samensmelting van een licentiaat in de rechten en een Master of Fine Arts-graad die rede, bruikbaarheid en zaken overbrugt met kunst. Ik breng tijd door met de architecten van vloeibare schoonheid. Ze leveren een product dat mensen uit verschillende culturen met elkaar verbindt en een beetje geluk in de wereld terugbrengt.

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die wenste dat ze meer tijd met hun advocaat doorbrachten, maar het meest speet het niet dat ze die tweede fles wijn niet hadden.