Tony Pitts , de sommelier en wijndirecteur bij Eén markt in San Francisco, verliefd geworden op wijn vanwege de geschiedenis. 'Er is geschiedenis achter eten, er is geschiedenis achter een fles wijn [en] er is geschiedenis met hoe je dingen serveert', zegt ze. “En het is al zijn geschiedenis, en het is een verhaal. Alles.'

Maar de succesvolle 30-jarige carrière van Pitts in de wijnindustrie, mede gevoed door haar liefde voor geschiedenis, was niet zonder hindernissen. Ze stond voor unieke uitdagingen omdat ze een persoon van kleur was, en ze is niet de enige. Nu maken Pitts en anderen een nieuw verhaal over wat het betekent om een ​​zwarte wijnprofessional te zijn - en creëren daarbij een nieuwe toekomst.

Zwarte wijnbereiding in Amerika

Om de rol van zwarte individuen in het moderne wijnlandschap te waarderen, moet men eerst hun rol in het verleden begrijpen. Met name de zwarte gemeenschap heeft een complexe geschiedenis als het gaat om wijnmaken. Hoewel geschreven verslagen laten zien dat zwarte gemeenschappen een nauwe band hadden met wijnmaken in de westerse traditie, vroege omstandigheden lieten hen niet de mogelijkheid om deze passies vrijelijk na te streven.

Dit was niet meer waar dan in het koloniale Amerika. Tot slaaf gemaakte Afrikanen zwoegden in vroege wijngaarden en leverden een groot deel van de gratis arbeid op. In Een geschiedenis van wijn in Amerika , deelt auteur Thomas Pinney de vertelling 1850 verslag van een zuidelijke wijnliefhebber , die stelt: 'met alle faciliteiten die we in het Zuiden hebben, met onze bodem, klimaat en meer in het bijzonder onze slaven, kan niets ons ervan weerhouden het grootste wijnland ooit te worden.'

Het is niet verwonderlijk dat systemische barrières het vermogen van veel zwarte Amerikanen om zich bij de wijnwereld aan te sluiten effectief beperkten. Met name de Amerikaanse Homestead-wet van 1862 gaf alleen goedkope grond aan blanke ontvangers. Hoewel de wet in 1976 werd ingetrokken, bleef hij een lange schaduw werpen. Statistieken uit 2002 laten zien dat blanken 98% van de particuliere Amerikaanse landbouwgrond bezaten.

Inderdaad, de bijdragen van zwarte mensen aan wijn bleven decennia lang grotendeels onopgemerkt tot 1940, toen John juni Lewis, sr. richtte Woburn Winery op, de eerste in de geschiedenis geregistreerde wijnmakerij in zwarte handen. 1995, David, Deneen en Coral Brown vestigden hun wijnbedrijf op Bruin Landgoed , dat de eerste wijnmakerij in zwarte handen in Napa werd. Later, Iris Rideau richtte in 1997 Rideau Vineyards op, de eerste wijnmakerij in handen van een zwarte vrouw in Amerika.

Hoewel de vooruitgang decennialang vrij langzaam verliep, lijkt het sinds de eeuwwisseling in een stroomversnelling te zijn gekomen. De Vereniging van Afro-Amerikaanse Vintners (AAAV) was opgericht in 2002 door Ernie Bates, Vance Sharp en Mac McDonald. Tussen 2019 en 2020 kende AAAV een ledengroei van 500%. Vandaag telt de organisatie meer dan 50 wijngaarden in zwarte handen, kelders en wijnmakerijen in hun lidmaatschap. Maar er is nog veel werk aan de winkel: vanaf 2020 minder dan 1% van de wijnmakers zijn zwart, met ongeveer net 70 wijnhuizen in zwarte handen door heel Amerika.

De hindernissen van een Black Wine Professional

Moderne zwarte sommeliers en wijnmakers hebben grote vooruitgang geboekt om het verhaal te veranderen en het verhaal van zwarte wijn vooruit te helpen. Aan het begin van de carrière van Pitts, drie decennia geleden, was er aanzienlijk minder zwarte vertegenwoordiging in de wijnindustrie in vergelijking met vandaag. Ze vertelt over het mentorschap van een zwarte sommelier die haar hielp kennis te maken met wijn en haar vaardigheden aanscherpte.

'Het werd gemakkelijker gemaakt omdat ik mentoren had, ik had mensen die er waren om me te begeleiden en in me te geloven en me aan te moedigen', legt Pitts uit. Niet iedereen heeft zoveel geluk. Vandaag wil ze anderen diezelfde steun geven. 'Ik wil niet dat iemand moet meemaken wat ik heb meegemaakt, namelijk dat gevoel van isolatie, zelfs in een kamer vol mensen'.

Pitts gelooft dat zwarte wijnprofessionals die tegenwoordig werken, hun eigen weg kunnen uitstippelen. 'Tien jaar geleden hadden we dat waarschijnlijk niet kunnen zeggen', zegt ze.

Maar ondanks de vooruitgang blijven er grote uitdagingen bestaan, zoals toegang tot kapitaal. Bijna de helft van de blanke bedrijven ontving in de laatste helft van 2019 bankleningen, maar minder dan een kwart van de bedrijven in zwarte handen ontving financiering.

'Ik denk dat wat ons in bepaalde opzichten tegenhoudt, de toegang tot de fondsen, tot het land, tot de hulpbronnen, de druiven, toegang tot kansen is', legt Pitts uit.

'Wat ik probeer te doen is een ecosysteem creëren': Black Culinary Excellence op Juneteenth en daarna

Marlo Richardson, oprichter van Braymar-wijnen in Californië, is het daarmee eens. 'Systematisch gezien zijn we nooit echt in een positie om de juiste middelen en connecties te hebben, het juiste pad om te volgen', zegt ze. 'Het was een uitdaging om die connecties en dat netwerk te krijgen, omdat ik niet uit een zakelijke wijnachtergrond kom.'

Dat een gebrek aan toegang tot kapitaal ook van invloed kan zijn op het vermogen van een merk voor zwarte wijn om te schalen, voegt Richardson toe. Als een bedrijf niet genoeg geld heeft, kan het geen voorraad aanschaffen om samen te werken met grote winkels of grote wijnverkopers.

Sommige financieringsmogelijkheden zoals Het Rootsfonds en AAAV-beurzen zijn in het leven geroepen om financieringsongelijkheid te verminderen, terwijl andere organisaties zijn opgedoken ondersteuning van Black drinks-professionals . Maar er is nog veel werk aan de winkel.

Diversificatie van de wijnindustrie

Het moderne tijdperk heeft veel kansen gebracht voor zwarte leden van de wijnindustrie. Onder hen? Hybride wijn. Zwarte culturen over de hele wereld hebben van oudsher ander fruit gebruikt voor wijnen, in tegenstelling tot de Europese traditie, die draait om druivenwijnen.

“De Gullah Geechee [een groep afstammelingen van tot slaaf gemaakte Afrikanen gevestigd in South Carolina] maken wijnen van bosbessen en vlierbessen. Maar dat wordt afgekeurd omdat [het] niet eurocentrisch is”, legt Tahiirah Habibi uit, oprichter van The Hue Society en een Wijnliefhebber 40 onder de 40 honoree. Merken zoals Calche-wijnen helpen dergelijke aanbiedingen echter mainstream te maken met hybride wijnen die inheemse ingrediënten en methoden bevatten die niet voorkomen in traditionele wijnen in Europese stijl.

Ook de moderne sommelierscene blijft ruimte maken voor Black change makers. Ze bevatten Metselaar Washington , een 25-jarige sommelier uit Atlanta. Een hoogtepunt uit zijn nog prille carrière? De creatie van een langverwachte Grand Cru Riesling onder het binnenkort te lanceren merk LELIYG, een samenwerking met de Duitse wijnproducent Wijnmakerij Riffel . De focus van Washington op een Riesling markeert een unieke samenwerking tussen een zwarte sommelier en een Duitse wijnmaker.

'Soms heb ik het gevoel dat wijnen van zwarte eigenaren in een hokje kunnen worden geplaatst, dus hopelijk kan dit dit verhaal helpen veranderen', zegt Washington.

En inderdaad, het verhaal is aan het veranderen. Vandaag een schat aan Wijnetiketten van zwarte eigenaren , Eet- en drinkgelegenheden in zwarte handen , Wijnwinkels van zwarte eigenaren , Gedistilleerde dranken van Black-eigendom En Brouwerijen in zwarte handen blijven innoveren en buitengewone producten produceren. Ze zijn tot bloei gekomen ondanks een gecompliceerde geschiedenis die nooit volledig in het verleden lijkt te blijven. Het vervult mensen als Washington met voorzichtig optimisme.

'Uiteindelijk plaveiser je je eigen reis in wijn, en de reis van iedereen is anders', zegt hij. “Niet iedereen zal je visie in een vroeg stadium zien, maar als je erin gelooft en het werk achter de rug hebt, is dat het enige dat telt. Een wijnstok groeit niet van de ene op de andere dag.