Er zijn zoveel stukjes van mezelf die ik aan mijn vader te danken heb. Hij was mijn held, mijn beschermer, mijn inspiratie op vele niveaus. Hij leidde een leven van reizen door zijn werk en inspireerde mij om hetzelfde te doen. Bijna net zoveel als het reizen zelf, hield hij ervan om onderweg te drinken. Ik herinner me de wijnen die hij meestal meenam van zijn werkreizen Bordeaux ​

Het geluid van een kurk die uit de fles breekt, zal me altijd aan mijn vader herinneren, net als de smaak van elk tanninerood. Ik herinner me dat ik mijn eerste slok wijn nam (of wijn , zoals ze het in zijn geboorteland Noord-Frankrijk noemen) uit zijn glas als klein meisje. Achteraf gezien heb ik een carrière in de wijn nagejaagd, grotendeels om mijn vader trots te maken.

Mijn vader werd gediagnosticeerd met een zeldzame en agressieve vorm van lymfoom tijdens het hoogtepunt van de pandemie, en hij stierf binnen 10 dagen. Ik was, en ben nog steeds, absoluut verbrijzeld en in een voortdurende staat van shock. Mijn verdriet wordt verergerd door de algemene toestand van de wereld rond de bubbel die mijn nieuwe leven thuis is.

Vanaf de dag na zijn dood voelde het natuurlijk aan om naar een fles wijn te grijpen, en dat deed ik de eerste dagen royaal, nippend uit glazen die me het meest aan hem deden denken. Hoewel ik me bewust bleef van mijn consumptie en welzijn, zocht ik troost en verbinding in wijn.

Ik opende en genoot van flessen waarvan ik weet dat hij het geweldig zou hebben gevonden om met mij te delen. Ik heb de wijnsleutel gebruikt die ik hem een ​​paar maanden eerder als kerstcadeau had gegeven. Zijn vingerafdrukken waren er nog op.

Er is iets met trauma dat smeekt om te worden gecompenseerd door een schijn van positiviteit of zilveren voering. Voor mij kwam dat in de vorm van toewerken naar een accreditatie. Ik was al lang van plan om de Wine & Spirit Education Trust (WSET) Level 2 Award voor wijnen te behalen, maar ik had er nooit de tijd voor - dat wil zeggen, voordat de wereld vertraagde.

In de daaropvolgende vijf weken studeerde, proefde en herhaalde ik tot aan mijn virtueel gecontroleerd examen, waarin ik de lichtste aanraking op mijn rug voelde terwijl ik zat. Hij heeft me zoveel gegeven in zijn fysieke leven en blijft dat nu doen, wetende dat ik voor ons beiden zal nippen.