Francis Ford Coppola zit het landhuis in Inglen voor, ziet eruit als een landheer uit een of andere Engelse roman, een imposante verschijning in zijn kenmerkende baret en sjaal.

Hij heeft een lange weg afgelegd van Detroit, waar hij in 1939 werd geboren, en van Queens, New York, waar hij opgroeide. Inglenook (tot dit jaar Rubicon genoemd), in Rutherford, Californië, waar hij en zijn vrouw, Eleanor, wonen, is een van de meest historische eigendommen van Napa Valley.

Hoewel de meeste toeristen het landhuis nooit zullen zien, laat staan ​​toegang krijgen, zijn tienduizenden massaal naar het nabijgelegen stenen kasteel gekomen, met zijn proeflokalen, een cadeauwinkel en het museum voor filmmemorabilia van Coppola. Gebruikmakend van wat hij noemt 'showbusiness savvy', lokte hij de menigte binnen en verdiende veel geld op een moment dat hij het nodig had.

Maar het succes van Rubicon als bestemming bezorgde Coppola uiteindelijk een gevoel van wanhoop. Inglenook was in de 19e eeuw en een groot deel van de 20e eeuw een van de nobele namen van Napa Valley. Nu was het Disneyland geworden.

'Er kwamen hier duizenden mensen', zegt de legendarische filmregisseur. 'Het was een menigte! Ik voelde me slecht. '

De erfenis van Inglenook was veranderd in een toeristenmolen. Hij was ziek, zegt hij, van mensen die zeiden: 'Francis maakte van zijn wijnmakerij een tempel voor zijn eigen ego.' En dus schokte hij zijn personeel door 'de schade ongedaan te maken' die twintig jaar promotie had veroorzaakt, een proces dat nu in volle gang is.

Voorbij zijn de toeristen, in zekere zin omgeleid naar zijn relatief nieuwe Sonoma-onderneming, Francis Ford Coppola Winery. Voorbij zijn de filmmemorabilia. Ook het merk Rubicon zelf is verdwenen.

Coppola, energiek op 73, is onvermurwbaar om de grootsheid van Inglenook te herstellen. Begin mei kondigde hij de release aan van 'de eerste premiumwijn met het Inglenook-label sinds de Estate in 1964 werd gedemonteerd', de 2009 Inglenook Cask Cabernet Sauvignon.

Een wijnmakerij die The Godfather heeft gekocht

Coppola had de bochten en bochten nooit kunnen voorzien toen hij het landgoed Inglenook meer dan 40 jaar geleden voor het eerst zag.

Na het succes van The Godfather in 1972 besloten hij en Eleanor om onroerend goed in Napa Valley te bekijken. 'We waren op zoek naar een huisje, een zomerverblijf waar onze jongens konden zwemmen en in bomen klimmen', zegt hij. Het gezin woonde op dat moment in een groot Victoriaans San Francisco.

De makelaar in onroerend goed van Coppola - misschien met het oog op de commissie - bracht hen naar het landhuis Niebaum, nauwelijks een huisje. 'We reden naar binnen en zagen deze tuinen, dit huis, en vonden het zo mooi. Dus, gewoon voor de gek, heb ik een bod uitgebracht. '

Het werd geweigerd.

Een jaar later werd de groep die het onroerend goed had gekocht, gedwongen te verkopen nadat het plan om het onroerend goed op te splitsen werd gedood door Napa's nieuwe plan voor landbouwbehoud. 'En dus kocht ik het', zegt Coppola eenvoudig. De prijs: $ 2,2 miljoen.

De aankoop omvatte het landhuis en de hellingen die naar Mount St. John leiden, maar niet het kasteel of de wijngaarden langs Highway 29. Het zou nog 20 jaar duren voordat Coppola die kon kopen op de lange, kronkelende weg naar herstel van het landgoed.

Een Californische legende, geplunderd

Inglenook was een van de grote namen in Napa Valley. Gelanceerd door de Finse zeekapitein, Gustave Niebaum, in 1879, was het volgens wijnhistoricus Leon D. Adams (die een San Francisco-journalist citeerde die in 1889 schreef) 'het Californische equivalent van Château Margaux'.

De overleden oenoloog en pionierende wijnmaker André Tchelistcheff noemde het stuk land van Martha’s Vineyard in het zuiden, via Mondavi's To Kalon Vineyard en tot en met Inglenook’s wijngaard als 'de beste regio voor de productie van Cabernet Sauvignon in Californië'.

Toch sloeg Coppola, die in de jaren zestig voor het eerst door Napa Valley toerde, een bezoek aan Inglenook voorbij en koos ervoor om te proeven bij Beaulieu Vineyard, aan de overkant van de straat. BV was bekender. Inglenook stond op de rand van zijn langzame afglijden naar de binnenwateren.

De achteruitgang van Inglenook begon toen de nakomelingen van Niebaum het verkochten aan de eerste van een reeks bedrijven die het pand als niet meer dan een melkkoe zagen. John Daniel Jr., de achterneef van Niebaum, verkocht het wijnhuis in 1964 aan Louis Petri van United Vinters and Allied Grape Growers, een wijnbouwcoöperatie.

Coppola zegt dat tegen de tijd dat de sterke drankgigant Heublein Inglenook in 1969 overnam, “ze wilden dat het hun massawijn was. Het heeft me een beetje beledigd. Ze maakten de wijn niet eens in dat prachtige kasteel. '

De neerwaartse spiraal zette zich voort door verdere veranderingen. In de jaren tachtig stond Inglenook meer bekend om zijn laaggeprijsde kruikwijn dan om zijn glorie uit het verleden.

Na zijn eerste aankoop had Coppola 100 hectare druiven die elk jaar een oogst opleverden.

“We waren hier nieuw in. Ik moest uitzoeken hoe ik het pand moest runnen ”, zegt hij. De eerste paar jaargangen verkocht Coppola de druiven aan Heublein. Zijn filmcarrière was 'op het toilet', zegt hij.

Dit was rond de tijd van Apocalyps nu (1979), die 'erg verdoemd was door de pers en als volkomen gebrekkig werd beschouwd', zegt Coppola. 'Ik zat in diepe, diepe financiële problemen.' Het was zo erg geworden dat Eleanor de rekeningen niet op de lokale markt kon betalen.

Een idee begon te ontkiemen in Coppola's hoofd. 'Er was een klein deel van mij dat [zei]:' Goh, we hebben deze druiven, waarom maken we niet gewoon wijn? '' Hij zei tenslotte tegen Eleanor: 'Deze druiven maakten ooit geweldige wijn. Misschien kunnen we ooit leren om geweldige wijn te maken. '

Hij had geen idee hoe hij het moest aanpakken. 'Maar als je erover nadenkt,' zegt Coppola, 'wist ik ook niet hoe ik films moest maken.'

Talent kon worden aangenomen, en dat is wat Coppola deed. Een van zijn consultants was Tchelistcheff. De eerste Rubicon, van de nieuwe naam Niebaum-Coppola Winery, werd uitgebracht in 1978.

Het verkocht niet, net als de volgende verschillende jaargangen van de wijn. In feite kwam de ’78 pas in 1985 op de markt. 'Ik wist niet hoe ik hem moest verkopen. Het was net aan het opbouwen ”in een lokale opslagfaciliteit, herinnert Coppola zich.

Het draai punt

Het keerpunt voor Rubicon, zegt Coppola, was het succes van Dracula van Bram Stoker , de film uit 1992 die een einde maakte aan zijn jarenlange kassendroogte. Zijn verdiensten betaalden voor de verwerving in 1995 van de voorwijngaarden en het kasteel. Het stimuleerde Coppola ook om het bedrijf serieus te nemen en professionele staf in te huren om het te runnen.

Met de aankoop van de wijngaarden en het kasteel kwamen ongeveer 40.000 kisten wijn die de toenmalige eigenaar Canandaigua Industries Company (nu Constellation Brands) had gebotteld onder het merk Niebaum Collection. 'Lelijk label', zegt Coppola.

Hij ontwierp het opnieuw, met behoud van het diamanten logo. Dat lanceerde de massale kant van Coppola's wijnhandel, gebotteld onder verschillende namen (Francis Coppola, Francis Ford Coppola Presents), maar meestal onder de naam Diamond Collection. Het steeg op als een raket.

'Alles wat ik weet', zegt Coppola, 'is dat we in een jaar $ 9 miljoen hebben verdiend. Vier jaar later $ 60 miljoen. Ik verdiende veel meer geld in de wijnhandel dan ooit met films. '

De naam opnieuw ophalen

De cirkel was rond in april 2012, toen na decennia de merknaam Inglenook te koop werd aangeboden. De meest recente eigenaar, The Wine Group uit San Francisco, bood het aan Coppola aan. Hij wil de prijs niet prijsgeven, maar zegt: 'Het was erg duur, veel meer dan al het onroerend goed had gekost.'

Vanaf nu staan ​​de wijnen van het landgoed onder de naam Inglenook. Rubicon wordt de eigen naam voor de rode blend in Bordeaux-stijl van de wijnmakerij.

Een andere verandering was de aanwerving van Philippe Bascaules vorig jaar als wijnmaker en landgoedbeheerder. Hij was de afgelopen 21 jaar op Château Margaux in Bordeaux geweest.

Bascaules, die toegeeft dat zijn ervaring met Napa Valley beperkt was, zegt dat hij naar Inglenook komt, 'zonder een vooropgezet idee van de wijn.' Hij speculeert echter over toekomstige richtingen, inclusief eerder plukken en het produceren van lagere volumes.

Van zijn kant gelooft Coppola dat hij op weg is naar Inglenook en wordt erkend als een grote groei van Napa Valley. Om dit te bereiken, zegt hij: 'Er zijn een paar dingen die je nodig hebt. Je moet goede wijn maken. Je moet het 50 of 100 jaar geleden geweldig maken. U moet een landgoed hebben dat het meest wenselijk is in de regio. Je moet een geweldig verhaal hebben. En je wijnbereidingsteam moet in verband worden gebracht met goede wijn. '

Het is duidelijk dat al deze criteria nu van toepassing zijn op Inglenook. Coppola, met zijn flair voor dramatiek, heeft misschien wel zijn grootste script tot nu toe geschreven.

De Director's Cut

Coppola's vijf favoriete plekken om bezoekers te trekken in Napa.

'Ze zijn authentiek, echt en bieden een gevoel van gemeenschapsleven', zegt hij.

1. Napa Valley Olive Oil Manufacturing Company
twee. Gott’s Roadside (Taylor’s Refresher)
3. Robert Mondavi Winery
Vier. Cameo Cinema
5. De stad St. Helena

Een huisgemaakte pizza uit de Coppola Family Kitchen

Deze pizza is gemakkelijk thuis te bereiden en veelzijdig genoeg om te combineren met bijna elke droge rode wijn.

'Als kind herinner ik me dat het als een hele maaltijd was, een alternatief voor een sandwich - een combinatie van lekker eten die bij elkaar paste', zegt Coppola. 'En de ingrediënten waren perfect met wijn, dus als je achtergelaten werd op een berg en alleen dat had, zou je niet alleen overleven, maar ook in de hemel zijn.'

2 kopjes bloem
¼ theelepel zout, plus meer naar smaak
1 kopje boter of bakvet
2-4 theelepels koud water
3 eieren, losgeklopt, plus 1 eidooier, losgeklopt
8 ons ricotta
1 kopje peterselie, gehakt
¼ kopje geraspte Parmezaanse peper, naar smaak
4 ons ham, in stukjes gesneden
6–8 plakjes Italiaanse salami of prosciutto, in stukjes gesneden
4-5 plakjes provolone, in stukjes gesneden
3 hardgekookte eieren

Verwarm een ​​oven voor op 400˚F.

Meng de bloem en het zout in een kom. Voeg de boter of het bakvet toe totdat het mengsel op een grove maaltijd lijkt. Voeg langzaam het water toe en meng tot het deeg bij elkaar blijft. Vorm het deeg tot een bal en zet het een paar minuten in de koelkast.

Meng in een grote kom de losgeklopte eieren goed door de ricotta. Voeg de peterselie en Parmezaanse kaas toe en breng op smaak met peper en zout. Voeg de ham, salami en provolone toe en meng alles voorzichtig door de ricotta. Snijd elk hardgekookt ei in 4 stukken en meng het voorzichtig om de stukjes ei niet te veel te breken.

Rol het deeg uit tot 2 rechthoeken van 30 x 25 cm. Bekleed een pizzaplaat met een stuk deeg, plaats het mengsel er bovenop, laat een marge van 2 inch aan de randen over en bedek met het resterende deeg, waarbij je de randen dichtknijpt. Bestrijk de bovenste helft van het deeg met de losgeklopte eidooier en bak in de voorverwarmde oven ongeveer 45-60 minuten, of tot de korst goudbruin is en de binnenkant stevig. De pizza is gaar wanneer een tandenstoker in het midden wordt gestoken en is schoon bij het verwijderen.

Laat de pizza afkoelen en zet hem in de koelkast tot hij klaar is om te serveren. Voor 10.