Pinot Noir levert problemen op - in sommige gevallen heerlijke problemen - voor iedereen: voor de wijnmaker, voor de schrijver die zijn wonderen probeert uit te drukken, voor de wijnliefhebber die op zoek is naar die magie in een fles.
Voor de wijnmaker zijn de problemen verre van verrukkelijk. Het is een moeilijke druif om te telen, met een zeer dunne schil, die extra zorg nodig heeft in de wijngaard en veel finesse in de wijnmakerij. En de aard van het fruit varieert zo sterk van wijnoogst tot oogstjaar, dat zelfs binnen één regio, één wijngaardbron, de technieken die de wijnmaker toepast van jaar tot jaar moeten variëren om kwaliteit uit de oogst te halen. Het is altijd een uitdaging.
Voor wijnliefhebbers, vooral voor degenen die nieuw zijn in wijn, is het moeilijk om te weten naar welke producenten ze moeten kijken voor een constante kwaliteit - of zelfs wat echte Pinot vertegenwoordigt. Pinots met een warm klimaat kunnen de diepte van smaak hebben, maar zonder de structuur van zuurgraad en tannine, een mindere temperatuur met een koel klimaat Pinots kunnen verfrissend zijn, maar zonder nuance. Beide zijn stijlen waar nieuwelingen, vooral mensen met een beperkt budget, van kunnen genieten.
Pinots kunnen variëren van de zeer lichte en eenvoudige, aardbeienachtige wijnen tot wijnen met meer complexiteit, waarbij de smaken dieper worden tot kersentinten met een vleugje kruiden, en een onderstroom van zijdezachte zuurgraad die zich begint te manifesteren. En de allerbeste (misschien wel) voegen aardse tonen van paddenstoel, rook, chocolade, vijgen en zelfs een bloemig accent toe. Sommige Pinot Noirs gaan zelfs nog verder: ze zijn rijk en relatief hoog in alcohol tot op het punt dat ze Port-achtig zijn.
Meer ervaren wijnliefhebbers zullen in de verleiding komen om elke Pinot die ze proeven te vergelijken met het beste van Bourgondië, en dat is een weg die twee kanten op leidt: naar frustratie of naar nergens. Zelfs in Bourgondië verandert Pinot - een wijn die afkomstig is van één wijngaard, zal opmerkelijk verschillen van een wijn die slechts een paar blokken verwijderd is van een wijngaard. Er zijn consistente, uitstekende producenten en historische wijngaarden, maar verwacht niet elke keer dat je aan de kurk trekt exact dezelfde ervaring. Sommige Bourgondiërs hebben een neus van boerenerf, maar hun fruit en alcohol zullen perfect in balans zijn
Wat betreft de wijnschrijver: we zijn vaak in de verleiding om fantasieën te nemen, te antropomorfiseren: Pinot is moeilijk, veranderlijk, maar wekt passie op, we willen het vergelijken met het meisje of vriendje dat ontsnapte, met de ex wiens irritante aard hem maakte of haar onvergetelijk.
Ik zal die verleiding vermijden en u verwijzen naar het artikel van Steve Heimoff (pagina 40 van de uitgave van maart 2010), waarin hij zich richt op de Californische wijnmakers en regio's die consequent Pinot Noirs van wereldklasse produceren. Ik hou van Pinots van overal, maar ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat de koelere klimaatwijnen de delicatesse en onuitsprekelijke eigenschappen hebben waar de meeste Pinotphiles naar hunkeren. Daarom is het zo opwindend om te anticiperen op de heerlijke wijnen die uit Russian River, Anderson Valley en andere Pinot-zakken komen.
Het oplossen van verwarring lijkt het losse thema van deze kwestie te zijn. Op pagina 52 probeert Roger Voss bijvoorbeeld de tegenstrijdige berichten die worden verzonden over Late Bottle Vintage Port (LBV), een categorie tussen vintage Ports en reserve Ports, te ontcijferen. Als gevolg van wijzigingen in de regels door het bestuursorgaan van Port, kunnen LBV's jong en fruitig of volwassen zijn, met het uitgesproken karakter van houtrijping. Ze kunnen klaar zijn om te drinken of kandidaten zijn voor het verouderen in de kelder. Uiteindelijk zijn er veel goede, goed geprijsde wijnen in deze categorie om uit te kiezen, en Roger Voss doorbreekt de verwarring om de stijlen en topproducenten te identificeren.
Er heerst ook een beetje verwarring over het onderwerp van de Australische Shiraz. Wat, je bent niet in de war? U weet dat het Syrah (duh) is en dat de Aussie-wijnen fruit-forward, chocolade-verbogen wijnen zijn met een grote diepte en rijkdom, waarvan de beste behendig zijn. Maar zoals Joe Czerwinski in zijn artikel op pagina 46 opmerkt, kan Shiraz in Australië aanzienlijk verschillen van regio tot regio, van de Barossa tot de Hunter Valley tot Clare Valley enzovoort. Het verfijnen van uw radar met betrekking tot deze variabele stijlen kan resulteren in een verkenning van verschillende stijlen, waar smaakplezier.
Verwarring is niet het probleem in de Limarí- en Elqui-valleien in Noord-Chili. Het is dat deze opkomende regio's relatief onbekend zijn bij Amerikaanse wijnliefhebbers. Maar zoals Michael Schachner in zijn verhaal op pagina 56 meldt, groeit het aantal wijnmakerijen, neemt de productie toe en kunnen de magere mineraalwitte wijnen van het noorden samen met bloemige, medium-bodied rode wijnen aantrekkelijk zijn voor Amerikaanse smaakpapillen en, na verloop van tijd, ronde uit Chili's wijnportfolio aanzienlijk.
Zoals altijd is het onze missie om het waarderen van wijn gemakkelijker en leuker te maken zonder de kenmerkende, soms gekmakende complexiteit ervan volledig uit te putten. Als we alle mysteries oplossen, wat blijft er dan over?
Proost!