Herinneringen aan Ernest Gallo

Als een beïnvloedbare, 23-jarige wijnverkoper was de gedachte om Ernest Gallo persoonlijk te ontmoeten voldoende om rillingen op en neer te zetten.

Het was 1975 en Ernest Gallo was de meest hardnekkige en briljante zakenman in Amerika. Zijn reputatie was van een man die 'geen gevangenen nam' als het ging om het uitstallen van koopwaar - het was zijn wijn die de beste plaats verdiende bij de deur bij slijterijen, op de planken of in koelboxen, einde verhaal. Zijn verkoop- en marketingkennis was instinctief, maar de technieken die hij verfijnde, zouden de komende jaren het prototype worden voor leerboeken in de beste business schools.

De Gallos overtuigden in hun eentje de consumenten dat wijn iets was dat ze moesten proberen en waarvan ze zouden genieten. Hun vele lijnen van betaalbare, goed gemaakte wijnen vonden hun thuis op meer Amerikaanse tafels dan welke andere dan ook. Doorbraak op tv-commercials prees de heerlijke smaken van Hearty Burgundy en Chablis Blanc. De Gallo's baande de weg voor generaties nieuwe wijnmakers en nieuwe consumenten: door hun streven verspreidde de wijn zich op eettafels in ons land, terwijl mensen uit alle lagen van de bevolking genoten van heerlijke glazen wit, rood of rosé. Wijn is een beschaafde drank en Ernest deed zijn best om een ​​beter Amerika te helpen creëren en onze cultuur op een dynamische manier te beïnvloeden die maar weinigen kunnen claimen.

In de jaren 60 was Gallo de exclusieve adverteerder van wijn op televisie. Toen begon een concurrent, Italian Swiss Colony, zijn eigen televisiecampagne met 'een kleine oude wijnmaker'. De vakpers haastte zich naar Ernest en vroeg hem of hij zich zorgen maakte over de concurrentie. 'Integendeel,' zei Gallo met oprechte passie en 'big picture thinking.' 'Ik ben zo dankbaar dat iemand anders eindelijk reclame maakt voor wijn.'

Ernest en zijn even formidabele broer Julio daagden elkaar uit tijdens hun carrière: Ernest's doel was om meer wijn te verkopen dan Julio kon produceren en Julio's doel was om meer wijn te produceren dan Ernest kon verkopen. Het was deze wedstrijd tussen deze twee gedreven mannen die de wijnverkoop in Amerika uitbreidde en versnelde.

Maar op die dag in 1975 waren mijn zorgen eenvoudiger en beperkter: mijn baan redden. Mijn verkoopmanager waarschuwde me dat meneer Gallo in de stad was en dat hij misschien een aantal van mijn klanten zou bezoeken. Ze konden maar beter goed gevuld zijn en ons verkooppromotiemateriaal recht voor de deur hebben, waar een potentiële wijnkoper ze zou kunnen zien, kreeg ik te horen. Ik haastte me meteen de hele stad door, van winkel naar winkel op mijn route, verwoed bouwende enorme uitstallingen van Gallo-wijnen, voorraadrekken en borden. Dit was in de tijd dat een slijterij (zo werden ze genoemd) voor 70 procent bestond uit gedistilleerde dranken, wijn werd gedegradeerd tot een kleinere portie, dus onze strijd om de aandacht van de klant namens Gallo was een ware strijd. Aan het eind van de dag was ik uitgeput - en er was geen spoor van meneer Gallo.

Ernest Gallo zorgde ervoor dat al zijn vertegenwoordigers van zijn distributeur alert waren voor een persoonlijk bezoek en inspectie door hem. Ik realiseerde me dat op een willekeurige dag duizenden Gallo-wijnverkopers in het hele land bezorgd waren dat meneer Gallo hun klanten zou bezoeken. Elke ochtend van die periode werd ik wakker met de gedachte dat Ernest Gallo langs zou komen voor een 'rondleiding door de markt' en een persoonlijk bezoek zou brengen om te zien hoe het met me ging.

Later hoorde ik dat Ernest die dag in heel wat van mijn winkels was geweest. Hij had vlak achter me gestaan ​​en was onder de indruk en 'relatief gelukkig' met hoe de dingen eruit zagen, maar er was nog veel ruimte voor verbetering.

Vele jaren gingen voorbij. Nadat hij Wine Enthusiast Companies had opgericht, nodigde Ernest me af en toe uit voor 'een bord spaghetti en een glas wijn'. Dat was de term die hij altijd gebruikte, ook al was het 'bord met spaghetti' meestal een prachtig bereid en verheven viergangenmenu, waarvan je op je gemak kon genieten. Hij zou altijd opmerken (tussen zakelijke gesprekken door natuurlijk) over hoe dit eenvoudige ritueel het geheim bevatte van bindende familiewaarden en tradities.

De wijnmakerij E&J Gallo is nog steeds een familiebedrijf. Het belang van familie is de grootste erfenis die Ernest Gallo ons heeft nagelaten. Dat zegt veel, want Ernest en Julio Gallo waren de twee mensen die het meest verantwoordelijk waren voor het creëren van de Amerikaanse wijnindustrie en wijncultuur, punt uit.

Dank je wel en zegen je, Ernest, voor het introduceren van dit geweldige plezier en het helpen om gezinnen bij elkaar te houden aan de eettafel voor een leven lang liefde en wijn.