Begin 1900, een gebied aan de rand van De engelen was het epicentrum van de Amerikaanse wijnindustrie. Deze regio, bekend als de Cucamonga-vallei, was een van de grootste wijnbouwgebieden ter wereld. Met meer dan 20.000 hectare wijnstokken verspreid over de regio, die langs de voet van het San Gabriel-gebergte loopt, was de landmassa aanzienlijk groter dan de hele wijk Manhattan. Op zijn hoogtepunt was de regio de thuisbasis van tien grote druiventeeltgebieden.

Maar het grootste deel van de afgelopen eeuw stond Rancho Cucamonga vooral bekend om zijn winkelcentra, industrieparken en kruikwijnen van lage kwaliteit. Nu is er een wijnrenaissance aan de gang met gerespecteerde wijnboeren uit Napa , Sonoma en de Centrale Kust het produceren van hoogwaardige wijnen van de druiven uit het gebied, afkomstig van enkele van de vroegste wijngaarden aan de westkust.

Tot deze gewaardeerde wijnmakers behoren Abe Schoener ( LA River Wine Company En School project ), Rajat Parr ( Phelan boerderijen , Sandhi en meer), Carol Shelton ( Carol Shelton Wines ), Mikey en Gina Giugni ( Litteken van de zee ) en anderen. Hun wijnen gemaakt met Cucamonga-druiven hebben veel lof geoogst in de industrie, een belangrijk onderdeel van de groeiende beweging om het wijnbouwerfgoed van Zuid-Californië te herstellen.

De nieuwe generatie wijnboeren blaast het wijnerfgoed van Los Angeles nieuw leven in

Waarom wijnmakers zich aangetrokken voelen tot de regio

Hoewel er nog meer oude wijnstokken zijn verspreid over het Southland, zijn de wijngaarden van de Cucamonga-vallei die langs snelwegen en industriële parken in de voorsteden liggen, zeker enkele van de meest historische en unieke.

'Ik voelde me aanvankelijk aangetrokken tot Cucamonga vanwege de historische betekenis van de wijngaarden, de nabijheid van Los Angeles en de historische wijnindustrie', zegt Schoener, die toegeeft dat deze factoren niet correleren met de werkelijke kwaliteit van de druiven. Maar de druiven zijn inderdaad opmerkelijk. “Door de leeftijd van de wijnstokken en de groeiomstandigheden is de kwaliteit van de druiven minstens zo hoog als de beste wijngaarden waar ik in heb gewerkt. Californië .”

'Wat zo fascinerend en ook belangrijk is, is dat ze deze druiven gebruiken die in sommige gevallen letterlijk in de steek zijn gelaten', voegt Zach Negin, eigenaar van Tabula Rasa-reep in Hollywood. 'Er wordt zoveel aandacht en zorg besteed aan dit proces.'

Maar de toename van het verlangen naar deze druiven is niet zo eenvoudig, en degenen die de wijngaarden runnen, lopen het risico hun land te verliezen. Veel van de wijnstokken, meer dan een eeuw geleden geplant door nieuw aangekomen immigranten, dreigen vandaag te worden vervangen door industrieterreinen.

Een korte geschiedenis

Om de moderne aantrekkingskracht en strijd van de regio te begrijpen, is een geschiedenisles gerechtvaardigd. De commerciële wijnproductie in de Cucamonga-vallei begon in de jaren 1850, maar kwam pas echt van de grond in de vroege jaren 1900. Secondi Guasti, een immigrant uit Piemonte , Italië , stichtte een van de grootste en meest gerenommeerde wijngaarden in de regio. Zijn Italian Vineyard Company beheerde ongeveer 5.000 hectare wijnstokken die zich uitstrekten tussen de steden Ontario en Fontana - wat destijds de een van de grootste wijnmakerijen ter wereld . Tegenwoordig zijn er nog maar twee wijnmakerijen en minder dan 400 hectare aangeplant in de hele Cucamonga-regio.

Tegenwoordig bewerkt Domenic Galleano, wiens familie vier generaties geleden het land begon te bewerken, ongeveer 96% van de bestaande wijnstokken die nog steeds geworteld zijn in de Cucamonga-vallei. Hoewel hij niet van plan is ergens heen te gaan, wacht Galleano al op de dag dat hij zijn driejarige zoontje op een tractor kan krijgen. Helaas worden de wijngaarden die niet onder zijn controle staan, bedreigd door ontwikkelingskrachten.

Galleano's overgrootouders, Domenico en Lucia, arriveerden in de Cucamonga-vallei vanuit Magliano Alpi in Noord-Italië via Ellis Island en Mexico in 1918. Kort na de landing in Californië kocht het paar met een ander gezin de 300 hectare grote Bonita Ranch in het gebied Chino-Ontario.

Een decennium of zo later, op het hoogtepunt van Verbod , verwierven ze nog eens 180 hectare in wat Wineville (nu Mira Loma) heette van Esteban Cantú, een kolonel in het Mexicaanse leger, territoriaal gouverneur van Baja California Norte en eens bondgenoot van Pancho Villa.

Tegenwoordig boert de familie nog steeds, maakt wijn en woont op de Cantu-Galleano-wijnmakerij . Er is ook een proeflokaal en andere horeca-elementen die toegankelijk zijn voor het grote publiek. Vanwege zijn diepe wortels en betekenis verdiende de ranch een plekje op de Nationaal register van historische plaatsen .

Maar de resterende 320 hectare wijngaard van Galleano, nog steeds boerderijen, zijn tegenwoordig enigszins verspreid. Een daarvan is Lopez, die door een straat in tweeën is gesneden en meestal opschept Zinfandel En palomino , is duidelijk zichtbaar vanaf zowel de 210 als de 15 interstates.

'We proberen echt stabiel te blijven', zegt Galleano. 'We vechten constant tegen aantasting: de waarde van onroerend goed is zo hoog en er is zo'n grote vraag naar.'

Californië's nieuwste AVA produceert kustwijnen in Los Angeles County

Cucamonga's moderne aantrekkingskracht

Hoewel industrieparken tegenwoordig veel vaker voorkomen in de vallei dan wijngaarden, is er nog steeds een grote vraag naar druiven. De meeste druiven en wijnen van Galleano worden in de hele staat verkocht voor commerciële productie Temecula , Buellton en paso robles , helemaal tot aan Napa. (Galleano heeft ook zijn eigen productie van kleinere partijen wijnen verhoogd.)

De druiven zijn goedkoper dan die uit Napa Valley en delen van Sonoma. Het fruit is echter zeker niet goedkoop. Sterker nog, veel wijnmakers zoals Schoener kopen nog steeds druiven uit andere regio's die aanzienlijk goedkoper zijn dan wat hij krijgt van Galleano en andere wijngaarden in de Cucamonga-vallei.

Dus waarom fruit kopen dat zo duur is? De historische betekenis is natuurlijk een enorme aantrekkingskracht, maar dat is niet de enige reden waarom deze gerespecteerde wijnmakers zoveel mogelijk van deze vrucht weggrissen.

Vanwege het droge klimaat zijn de wijngaarden van Galleano al meer dan twee decennia biologisch gecertificeerd, wat in overeenstemming is met lage-interventietechnieken en filosofie die de voorkeur genieten van wijnmakers als Schoener, Parr en de Giugnis. Ter vergelijking: veel noordelijke wijngaarden hebben niet hetzelfde gemak als het gaat om biologische teelt.

Bovendien, de droog gekweekte wijnstokken die een mix kweken van Zinfandel, Palomino, Alicante Bouschet , Missie , Muscateldruif en Rosa del Peru zijn eigen geworteld in plaats van geënt op de onderstam van wijnstokken die resistent zijn tegen phylloxera (het insect dat eind 19e eeuw wijngaarden over de hele wereld decimeerde). Hoewel de luis al lang voordat deze wijnstokken werden geplant een grote ravage aanrichtte, was het nooit een probleem in de regio vanwege zijn unieke terroir .

Podcast voor wijnliefhebbers: de verrassende locatie van de oudste wijnstok ter wereld die nog steeds wijn produceert

De Cucamonga-vallei ligt in een groot alluviaal vlak met zandige leemgrond waardoor het water zich snel en diep kan verspreiden in het diepe gesteente dat het op zijn plaats houdt. Doordat het water waaruit de wortels hun voeding halen zo ver onder de oppervlakte zit, kan de beruchte luis niet gemakkelijk wortel schieten.

Zelfs de andere historische wijngaarden in de regio, die niet biologisch gecertificeerd zijn en niet zo goed onderhouden zijn als die van Galleano, hebben niet dezelfde plaagdruk als vele andere wijnregio's in Californië en Europa. Ze zijn allemaal droog gekweekt en geen enkele is bespoten. Bovendien is het hete mediterrane klimaat in de zomer ideaal voor winterharde variëteiten die werden meegebracht door immigranten uit de 19e en 20e eeuw uit Italië, Spanje , Portugal En Kroatië , die hun wijnbouwtradities naar de Nieuwe wereld .

Kijkend naar de toekomst

De wijnboeren die met deze oude wijnstokken werken, voelen zowel die verbondenheid met het verleden als het gewicht van het eren, niet alleen de mensen die deze wortels hebben gelegd, maar ook de vrucht zelf, die ziekte, droogte en de steeds toenemende druk van ontwikkeling heeft doorstaan .

James Beard Award-winnende sommelier en wijnmaker Rajat Parr , die emigreerde naar de Verenigde Staten om het Culinary Institute of America bij te wonen, voelt zich bevoorrecht voor de mogelijkheid om deze geschiedenis te behouden en deze legendarische gronden fysiek te verbinden zolang hij kan.

'Er is iets met de dichtheid van de wijn, de concentratie in de druiven en de wijnstokken zelf - het is heerlijk', zegt hij. 'En er is iets heel speciaals aan het kunnen maken van wijn van deze oude wijngaarden die gemakkelijk hadden kunnen worden weggenomen voor een huis of een snelweg.'