Mijn wekker (iPhone) gaat om 8 uur af. Vandaag, zoals de meeste ochtenden, word ik wakker met de rustgevende, comfortabele toon van het NPR-anker. Ik luister naar het 'top of the hour'-nieuwsuitzending en in vijf minuten leer ik alles wat er gaande is in Manhattan en de wereld. Ik hou vast aan elk woord en besluit dat het veilig is om erop uit te trekken en mijn dag te beginnen.

Eerst ga ik naar de sportschool voor een uur marteling. Nadat ik in het zweet mijn contributie heb betaald, moet ik naar de Union Square Greenmarket (het is woensdag) om producten te kopen voor een aantal nieuwe menu-items. Hoewel het misschien cliché klinkt, ben ik geïnspireerd door de markt. Al die hardwerkende plattelandsmensen die op het land werken, midden in al deze waanzin - ik kan me voorstellen dat ze niet kunnen wachten om hier aan het eind van de dag weg te komen.

Ik stop bij een stand met de mooiste, delicate kleine groentjes die bloeien met kleurrijke bloemen. Maar voor $ 12 per pond is het een beetje onbetaalbaar. Een salade van $ 30 is geen goede kijk op The Lion of Crown, dus ik blijf lopen. Het volgende hokje heeft een prachtige mesclun, die ik met mijn handen oppak en meteen door de verkoper wordt geschreeuwd. Hij vertelt me ​​in duidelijke bewoordingen dat het gewassen en biologisch is, en dat hij nu niets kan verkopen dat ik heb aangeraakt. Het lukt me om wat puntarelle en spruitjes te vinden en ga naar The Lion om ze te proberen.

Zondag is toevallig Pasen, en mijn team en ik bespreken het dagmenu, zoals lamsragu, die we serveren met pappardelle. Mijn familie komt eraan, dus ik zal een echt old-school tomatensaus maken, met alleen knoflook, olijfolie en droge oregano. Ik zal het waarschijnlijk doen met rigatoni en eindigen met Parmigiano Reggiano.

Ik beloofde mezelf dat ik om de stress van het runnen van twee restaurants te verlichten, ik minstens een uur per dag op mijn gitaar zou spelen / oefenen. Ik speel al sinds ik een kind was, en de rock-'n-roll-droom sterft hard. Ik kom rond 16.00 uur aan in mijn appartement in Greenwich Village en speel een uur lang een toonladder. Het is geweldig voor focus en haalt mijn gedachten weg van de drukke nacht en alle dingen die mis kunnen gaan tijdens het avondeten.

Ik kom om 18.00 uur aan bij The Lion. Bij de garde kribbe maak ik een belachelijk grote salade van gemengde babysla met gesneden bloedsinaasappelen en geroosterde cashewnoten. Ik kleed het aan met Spaanse olijfolie en wat sinaasappelsap. Het is zo lekker en knapperig dat ik zelfs de voedzame aspecten ervan vergeet, en daarom eet ik het in plaats van de speciale varkensterrine. Ik ontmoet onze wijndirecteur bij The Lion, Jerusha Frost, en we bespreken het menu en de dagschotels. Jerusha doet suggesties over wijnarrangementen die goed zouden kunnen werken en bespreekt de wijnen met onze medewerkers tijdens de bijeenkomst.

Ik kijk een tijdje naar de dienst en race dan naar Crown, op East 81st Street, met mijn Vespa. Ik hou ervan om Madison Avenue op te rijden. Ik moet Jason Hall, onze chef-kok, ontmoeten om wat nieuwe gerechten te proeven.

De handgerolde trofiepasta is uitstekend, en het lukt me niet om het hele bord op te eten. Ik observeer hier een paar uur de dinerservice en zeg hallo tegen enkele trouwe klanten van Upper East Side. Er gaat vanavond niets echt mis. Nou, niet helemaal niets. Een hulpknecht morste water op de dure suède jas van een vrouw. Het gebeurt. Gelukkig hebben we naast de deur een fantastische stomerij die dit al vaak heeft meegemaakt en precies weet wat te doen. Ik bied aan om voor haar en haar vriendin een cheesecake in een pot te kopen. Ik rijd met mijn Vespa terug naar het centrum om dingen bij The Lion te bekijken. Alles is goed, dus ik ga om 1 uur naar huis om gitaar te spelen en te ontspannen.

Favoriete liedjes en de wijnen die bij hen passen

1. “Sara Smile” van Hall & Oates met Domaine du Comte Liger-Belair 2009 Clos du Château (Vosne-Romanée). Een rode Bourgogne van topkwaliteit uit een verleidelijke vintage, deze wijn slaat in elk opzicht. Net als het nummer neuriet het een charmante, genuanceerde melodie.

twee. 'Superstar' van Luther Vandross met Domaine J.L. Chave 1990 Hermitage. Deze benchmarkwijn weerspiegelt het nummer in zijn complexe weefsel van kruiden, rook en karakter.

3. 'One Hundred Ways' van James Ingram met Vega Sicilia 1970 Unico (Ribera del Duero). Zowel zang als wijn zijn soulvol en complex, een mix van elementen die zich verenigen met de tijd.

John DeLucie is de chef-eigenaar van Crown and The Lion in New York City, en auteur van The Hunger: A Story of Food, Desire and Ambition (HarperCollins, 2009).