In januari werd Rupert Symington de enige CEO van Symington Family Estates toen zijn neef, Paul, met pensioen ging. The Estates is eigenaar van bekende merken zoals Cockburn's ​ Dow's ​ Graham's en Quinta do Vesúvio ​

'Het is niet echt zo nieuw', lacht Rupert als hem wordt gevraagd hoe het voelt om de enige CEO te zijn. Hij heeft de afgelopen 15 jaar de verantwoordelijkheid van het bedrijf gedeeld met zowel Paul als hun neef, Johnny, die tot voorzitter werd benoemd.

De Amerikaanse havenmarkt

Naast het toezicht op de familiebedrijven in Douro- en Alentejo-tafelwijnen, zal Rupert het beheren Prats & Symington ​Dit partnerschap, met de Bordeaux-wijnmaker Bruno Prats, produceert Chryseia, een top Douro-rood.

Rupert is ook verantwoordelijk voor de Amerikaanse markt en de importeur / groothandel van de familie, Premium Port Wine, Inc. , dat is gevestigd in San Francisco.

De VS is de op twee na grootste markt van Symington, na Portugal en Groot-Brittannië.

Vorig jaar vertegenwoordigde de Amerikaanse markt iets meer dan 400.000 kisten port, wat neerkomt op een omzet van ongeveer $ 40 miljoen, een stijging ten opzichte van bijna $ 30 miljoen in 2008.

De zakelijke kant

De verandering van titel betekent dat Rupert nog meer betrokken zal zijn bij de wereldwijde strategie en financiering bij een van 's werelds grootste portproducenten met meer dan 2630 hectare wijngaarden.

Maar de zakelijke kant valt hem gemakkelijk aan. Na het behalen van een MBA van INSEAD Fontainebleau (de Wharton van Europa), werkte hij als analist bij een Londense makelaardij voordat hij in 1992 bij het familiebedrijf kwam.

'Mijn generatie werd aangemoedigd om wat externe ervaring op te doen', zegt hij.

Volgens Rupert: 'De zorg is tegenwoordig dat sommige van de jongere generatie zo betrokken raken bij hun eigen persoonlijke project dat het moeilijker wordt' voor hen om terug te keren.

De CEO voegt er echter aan toe: 'We hebben niet minder dan vier leden van de jongere generatie die graag hier in Portugal willen werken.'

Het niet in het familiebedrijf houden

'Wij geloven in een wijnfamiliebedrijf', zegt Rupert. “Er zijn twee belangrijke gebieden waarop het gezin echt kan bijdragen. Een daarvan is het communiceren van de waarden van het bedrijf, de passie voor de wijnen, enz. Het andere gebied dat ik daarbij zou willen betrekken, is de wijnbereiding en, te zijner tijd, hopen we daar meer mensen te hebben. '

Maar een familiebedrijf dat teruggaat tot de 17e eeuw, overleeft niet alleen van familieleden.

'We hebben een beleid om jongere, niet-familieleden op sleutelposities aan te trekken.'

Als gevolg hiervan zijn er verschillende teamleden en directeuren die verantwoordelijk zijn voor verkoop en marketing, botteling en financiën.

'Het gezin doet niet alle topfuncties', zegt Rupert.

Hoe ziet zijn dag eruit?

'Ik wou dat het wijnen proefde, maar dat is het niet.'

Rupert nam wel een nieuwjaarsvoornemen om zijn tijd beter te beheren. Hij voert een beleid om niet thuis te e-mailen. In plaats daarvan brengt hij het eerste uur of zo op kantoor door met het afhandelen van e-mails.

'Vanwege het tijdsverschil [tussen de Amerikaanse westkust] krijg ik van de ene op de andere dag veel e-mails.'

Dan is het 'anderhalf uur om twee of drie specifieke mensen te zien ... Na de lunch, meestal bij mijn familie en collega's, zal ik een paar uur aan specifieke producten werken, of iets schrijven, of rekenwerk.

'Het klinkt niet erg spannend, maar dat zijn zaken', zegt hij.

Rupert schat dat hij elk jaar ongeveer twee maanden onderweg is, naar de Verenigde Staten vliegt of naar Groot-Brittannië gaat.

Dus wat doet deze CEO niet graag? '[Besteed] veel tijd aan de telefoon.'