Het is moeilijk om Christina Hendricks niet te objectiveren - de roodharige schoonheid is tenslotte bijna net zo bekend om haar gewelfde figuur als om haar deskundige vertolking van Joan Holloway in de veelgeprezen serie Mad Men van AMC. Als hij geen hoofden draait op de rode loper, drinkt Hendricks een slokje Scotch als merkambassadeur voor Johnnie Walker. We spraken met Hendricks om whisky, sterke drank en voedselcombinaties en Hendricks 'schuldige genoegens te bespreken.

Wijnliefhebber: Hoe ben je bij Johnnie Walker terechtgekomen?
Christina Hendricks: Ik schreef een artikel waarin stond dat ik geïntrigeerd was door mannen die whisky bestelden ... dat ik het sexy vond. [Johnnie Walker] belde en zei: ‘Zou het niet leuk zijn om over Scotch te praten en meer te weten te komen over het proces om het te maken?’ Dus ik raakte erbij betrokken, betrokken bij het onderwijzen van mensen over Scotch. En ik kom naar leuke evenementen.

WIJ: Wat drink je thuis op een doorsnee avond?
CH: Ik heb een wijn die bij het avondeten past, maar als ik ga zitten om een ​​film te kijken of als we gasten hebben, hebben we meestal een beetje Johnnie Walker Green met ijs. Dat is mijn favoriet. Ik heb zeker meer over Scotch geleerd, en mijn man [Geoffrey Arend] is een grote Scotch drinker.

WIJ: Wat is jouw ultieme combinatie van sterke dranken en eten?
CH: We hebben een heel diner gedaan met combinaties van eten en cocktails. Ik zou zeggen dat de [Johnnie Walker] Gold zo goed werkt op zichzelf en bij desserts. Het is licht, met karamel, vanille [tonen]. Het is lekker om een ​​beetje gekoeld te nippen met snoep.

WIJ: Heb je schuldige genoegens?
CH: Oh God, kaas. Elke soort kaas. Ik heb alle soorten, het kan me niet schelen. Ik hou van mij wat Humboldt Fog, elke soort drievoudige crème. Hoe romiger, hoe beter. Ik hou ervan.

WIJ: We hebben gehoord dat je een grote muziekfan bent. Wat staat er momenteel op je afspeellijst?
CH: Ik was onlangs met Jon [Hamm] aan het bespreken hoe Arcade Fire zo geweldig is. Onlangs heb ik een afspeellijst uit de jaren 80 gemaakt, luisterend naar een beetje Sheena Easton. Wie houdt er niet van Sheena Easton?