Van het doorspekken van elk gesprek met vakjargon tot het overdreven vertrouwen op een karaf kan wijnsnobisme vele vormen aannemen. Misschien bent u getuige geweest van een snob in actie: een overijverige diner die onophoudelijk een sommelier in een restaurant onderbreekt, of een gast van een wijnmakerij die wijn spuit in de proefruimte. Hoewel oprecht enthousiast, nieuwsgierig en deskundig zijn wordt aangemoedigd, maken wijnsnobs het helemaal om hen.

Ben je bang dat je een beetje veel jezelf bent? Hier zijn acht rode vlaggen die u kunt herkennen (en vermijden).

Rode vlag nr. 1: Je stelt vragen van insiders.

Tijdens een pairingdiner aan de sommelier vragen: ‘Wat is het? plaats van deze wijn?” of vragen over druiven’ Brix Niveaus kunnen voortkomen uit echte nieuwsgierigheid – of uit de behoefte om te bewijzen dat je op de hoogte bent. Authentieke, enthousiaste vragen zijn geweldig; ken gewoon uw publiek en pas dienovereenkomstig aan.

“Het is fantastisch om woorden te gebruiken die iedereen begrijpt”, vindt Samantha McCrimmon, hoofdsommelier en wijndirecteur van De avantgarde in Washington, D.C. “Het maakt het herkenbaar voor mensen die niet in de branche zitten, maar gewoon van lekker sap houden.”

Rode vlag nr. 2: Je spot met het prijskaartje zonder rekening te houden met het werk dat erachter zit.

Beweren dat een wijn overschat wordt op basis van de prijs alleen is op zijn best onzorgvuldig en in het slechtste geval onwetend. Er zijn veel factoren die een rol spelen bij de prijsvorming, waaronder de opbrengsten, de totale productie en de kosten van eikenhouten vaten. Kleine, onafhankelijke producenten worden vanwege schaalvoordelen vaak met andere kosten geconfronteerd, wat voor veel wijnprofessionals des te meer reden is om hen te steunen.

“Ik heb de plicht om producenten die klein zijn en door een familie worden gerund onder de aandacht te brengen”, zegt Joe Crossan, drankdirecteur en sommelier bij Jones Oyster Company in Greenville, Zuid-Carolina. “Deze wijnen zijn heerlijk, maar het maakt ook een verschil in de levens van deze mensen dat je ze steunt.”

Rode vlag nr. 3: Je bestelt de duurste wijn op het menu omdat deze ‘de beste’ is.

Even snobistisch is dat een hoog prijskaartje de ultieme indicator van kwaliteit is. Bestel in ieder geval een dure fles als u bekend bent met de producent of regio en denkt dat dit de kosten waard is. Maar ga niet alleen op prijs af.

“Als mensen wijnsnobs zijn, gaat de ervaring over het algemeen meer over het waargenomen prestige van de wijn en niet over het daadwerkelijke kwaliteitsniveau”, meent Crossan. “Het feit dat het een heel beroemd label is, betekent niet noodzakelijkerwijs dat het beter is; een beetje nieuwsgierigheid kan een grote bijdrage leveren als je probeert je wijnervaring en -genot te verbreden.”

Dit vind je misschien ook leuk: De meest verbazingwekkende wijnen van dit jaar onder de $ 20

Rode vlag nr. 4: U twijfelt aan de koppelingsstrategie van de sommelier (of uw gastheer).

'Ik had een gast die me vertelde dat ik, omdat ik geen [Trockenbeerenausles] Rieslings op de lijst had staan, niet begreep hoe ik foie gras nauwkeurig moest combineren', herinnert McCrimmon zich. We hebben er allemaal een mening over spijs- en wijnarrangementen , maar in een restaurantomgeving is het het wijnpersoneel dat samenwerkt met de chef-kok, niet jij.

Op dezelfde manier is het overdreven om op een etentje te verschijnen, te horen dat aangebraden eendenborst op het menu staat en de gastheer opgewonden te vertellen wat zou moeten erbij geserveerd worden. Geniet van het gerecht met wat ze schenken, en vraag de volgende keer of je een fles mee kunt nemen zodat de gasten kunnen proeven.

Rode vlag #5: U corrigeert de wijnmaker, sommelier of proeflokaalmanager.

We maken allemaal fouten. Misschien heeft een wijnmaker een fout gemaakt over de verhoudingen in een van hun blends, of heeft de sommelier per ongeluk de verhoudingen door elkaar gehaald Linkeroever en rechteroever Bordeaux . Ze op hun fouten aanspreken, vooral in het bijzijn van andere gasten, is lomp.

“De ‘wijnsnobs’ zetten mensen vaak neer; ze hebben een kwetsbaar ego en hebben de neiging hun onzekerheden op anderen te projecteren”, zegt Roland Micu, drankdirecteur en meestersommelier bij Het paardensporthotel in Ocala , Florida. “De mensen die het snelst corrigeren – vaak ten onrechte – zijn degenen die het minst weten.” Als u ergens door in de war raakt, bewaar het dan als terzijde en bespreek het privé met de wijnmaker.

Rode vlag #6: Je ruikt aan de kurk en gaat vervolgens verder met het beoordelen van de wijn.

Terwijl het snuiven van de kurk kan u verschillende details over een fles wijn vertellen, maar het gebruik ervan als ultieme kwaliteitsindicator is willekeurig. De kurk ruikt tenslotte misschien een beetje muf, maar de wijn kan voortreffelijk zijn. Aan de andere kant ruikt de kurk misschien lekker, maar de wijn kan gebreken vertonen. Beschouw de presentatie van de kurk in een restaurant simpelweg als een ritueel, en niet als een uitnodiging om te beoordelen wat net is geopend. De enige manier om echt de kwaliteit van een wijn te bepalen, is door te draaien, te ruiken en te nippen.

Dit vind je misschien ook leuk: Moet je de kurk ruiken bij het openen van wijn?

Rode vlag #7: Je stuurt de fles terug alleen maar omdat je hem niet leuk vindt.

Een fles selecteren zonder iets te weten over de producent, druif of regio kan weliswaar riskant zijn. Maar wijn bestellen is niet hetzelfde als ijs uitzoeken in een salon: er zijn geen onbeperkte gratis monsters.

“Het meest extreme voorbeeld dat ik heb gezien is een gast die vijf hele dure flessen wijn terugstuurt, niet omdat ze gebrekkig waren, maar gewoon een persoonlijke voorkeur”, vertelt Crossan. “Als je wijn in een restaurant weigert, is dat over het algemeen niet omdat je die bepaalde wijn niet lekker vindt, maar omdat de fles gebrekkig is.”

Vergeet niet om nieuwsgierig te blijven en overleg te plegen met de sommelier om een ​​goede match te vinden, of blijf bij flessen die ook per glas verkrijgbaar zijn om te proberen voordat je ze koopt.

Rode vlag # 8: Je noemt onnodig een naam.

Misschien vindt u een overeenkomst met een sommelier en deelt u enthousiast uw respectievelijke oenofiele avonturen. Maar erin springen met ongevraagde verhalen kan overkomen als eenmanszaak. Micu gelooft dat de grens tussen informatief en snobistisch zijn vrij duidelijk is. Lees de kamer en onderbreek niet en geef geen details.

'Ik heb dit al vele jaren in de branche gezien; het hoort bij het gebied', zegt hij. “Uiteindelijk zijn snobs waarschijnlijk een indicatie dat uw branche gezond is. Mensen gaan naar mensen.”