Halverwege de jaren negentig, nadat hij 15 jaar als kunstenaar had gewerkt, werd hij geboren in San Francisco Bryan Harrington viel in de restaurantbusiness. Op een gegeven moment werkte hij voor vijf verschillende instellingen om de hypotheek te betalen.

'Wijn was echt een onderbreking van veel van de stress van die tijd', zegt hij. Het zou spoedig zijn roeping worden.

In 2002 maakte Harrington een variëteit aan Pinot Noirs, die hij vandaag voortzet. Een paar jaar later begon hij meer ongebruikelijke druivensoorten te ontdekken, van Nebbiolo en Corvina tot Mission en Charbono.

Dorstig naar meer, vroeg hij kwekerijen om andere druiven uit Zuid-Italië te importeren. Ze weigerden.

Dus Harrington maakte contact met de Stichting Plant Services (FPS) bij UC-Davis, een bijna 60 jaar oude afdeling die verschillende soorten fruit en groenten verzamelt, reinigt en beheert voor gebruik door boeren in het hele land. De robuuste wijndruivenbibliotheek is altijd op zoek naar nieuw geïmporteerde variëteiten en de groep was blij dat Harrington mee op jacht ging.

In 2015 begon hij aan zijn eerste officiële missie naar Italië om stekken van Nerello Mascalese, Carricante en Frappato te verzamelen. Hij komt elk jaar terug op zoek naar Rossese Bianco, Malvasia Instriana, Pecorino en andere druiven die volkomen vreemd zijn voor veel van de meest wijnkende Amerikanen. Hij heeft dappere telers ingeschakeld om deze variëteiten te planten, en een toenemend aantal begint open te staan ​​voor het idee.

Harrington sprak met Wijnliefhebber over zijn grote druivenavonturen.

Wat heeft je ertoe aangezet om minder bekende variëteiten in Californië te maken?

Ik heb niets anders gedaan dan Pinot van 2002 tot 2008. Toen begon ik met Nebbiolo te werken, en toen begon ik al die vreemde variëteiten te benaderen met dezelfde liefde en zorg die normaal aan Pinot wordt besteed. Ik heb geprobeerd om dezelfde hoeveelheid liefde die ik aan Pinot geef, over te brengen in dingen als Charbono.

Ik heb met veel mensen gesproken die dingen meenemen, en daar is iets fundamenteel mis mee. Ik wilde niet de Tyfus-Maria van de wijnwereld zijn die al dit potentieel schadelijke virus verspreidde.

Dus sommige van deze soorten krijgen niet genoeg aandacht?

In het voorbeeld van Charbono zijn er enkele mensen die het echt met veel aandacht en zorg doen, zeker in Napa.

Maar neem bijvoorbeeld Mission. De missie is daar in de Central Valley uitgebed en wordt verkocht voor $ 400 per ton. Toen ik er voor het eerst mee begon te werken, zei ik [tegen een teler]: 'Dat is te weinig. Ik ga je meer betalen, maar ik wil dat je het heel goed doet. ' Hij reageerde daar echt op, en we hebben een aantal interessante wijn gemaakt van Mission, niet alleen Angelica [een versterkte versie], maar een carbonisch geïnspireerde wijn die volgens mij heerlijk is.

Een andere is Corvina. Dat is in Californië helemaal niet geplant, en het reageert gewoon prachtig op de zandgronden in Lodi. We hebben het zojuist weer in San Benito County in kalksteen geplant. Het geeft een heel ander smaakprofiel. Dit is het eerste jaar dat ik druiven van die wijngaard krijg.

Een priester in de Veneto zegent de stekken van de Lacrima di Morro d’Alba-wijnstokken voor verzending

Hoe ben je zelf stekken gaan importeren?

Ik heb met veel mensen gesproken die dingen meenemen, en daar is iets fundamenteel mis mee. Ik wilde niet de Tyfus-Maria van de wijnwereld zijn die al dit potentieel schadelijke virus verspreidde.

Toen ik eenmaal de mensen van de FPS ontmoette, was ik onder de indruk van hun toewijding om geweldige dingen te doen. Wat me overdreef om het legaal te doen, was dat, als ik het als open source inbreng, ze de hele quarantaine betalen om het op te ruimen. Dat is een toezegging van $ 10.000 van hun kant, dus ze hebben er belang bij dat mensen deze andere variëteiten binnenhalen en uiteindelijk aan telers leveren.

Het is open source, dus als ik het binnenbreng, kan iedereen het krijgen. U betaalt een kleine vergoeding aan de FOD, maar wanneer u het [probeert] te kopen bij een kwekerij of bedrijf, kunnen zij het al dan niet aan u verkopen. Het kan zijn dat u allerlei overeenkomsten moet ondertekenen om niet aan iemand anders te verspreiden of te verkopen. Dat is wanneer zakelijke onzin erbij betrokken raakt.

Er zijn veel Sicilianen en Italiaans-Amerikanen in Californië. Je denkt dat iemand het zou hebben meegenomen. Ik dacht dat het misschien was omdat de mensen het niet echt wilden opgeven.

Is er nog een voordeel aan het werken met FPS?

Omdat we dit spul voor iedereen beschikbaar maken, is dat goed voor de markt. Het is geweldig voor andere telers om met deze dingen te werken. Ik heb zojuist Nerello Mascalese en Carricante binnengebracht, en ik ga het uitdelen zodra we genoeg budwood hebben. We bouwen samen aan de markt.

Vertel me over je eerste reis in 2015.

De eerste reis was een beetje eng, omdat ik achter Nerello Mascalese, Frappato en Carricante zat. Dit zijn Siciliaanse variëteiten, en het werd een nachtmerrie / droom omdat ik me begon af te vragen: 'Waarom is Nerello nooit eerder naar Amerika gekomen?' Er zijn veel Sicilianen en Italiaans-Amerikanen in Californië. Je denkt dat iemand het zou hebben meegenomen. Ik dacht dat het misschien was omdat de mensen het niet echt wilden opgeven.

Bovendien had ik hier in San Francisco een vrouw ontmoet die uit Sicilië komt, en ze heeft me daar met een aantal mensen in contact gebracht. De ene was een persoon waarvan ze zei dat hij heel goed was, ahem, 'verbonden'. Ze was pas een paar maanden in Amerika, dus ik weet niet of ze wist wat dat voor me betekende.

Werelden van verschil. Van links naar rechts: bladeren van Nebbiolo, Charbono en Trousseau.

We ontmoetten elkaar in een restaurant aan de kant van de Etna. Het was een van de beste restaurants op Sicilië, en ik liep zaterdagavond naar binnen, ging naar de man op het voorpodium en hij zei: 'Bent u meneer Harrington?' Ik was geschokt dat hij me zou kennen. Ik volgde hem naar de hoofdkamer, en die was helemaal leeg op één man in de hoek na. Ik shat in mijn broek. Dit was ongelooflijk.

Maar toen ik aan tafel ging zitten, kwamen er flessen binnen en hij was de aardigste man. Ze haalden oude, zeer mooie jaargangen Nerello Mascalese en Carricante tevoorschijn, dingen die ik in Amerika nooit had kunnen proeven. De volgende dag zijn we op zijn 150 jaar oude wijngaard van Nerello Mascalese en Carricante. Het waren gemengde wijngaarden, dus het was moeilijk om midden in de winter te zeggen wat wat was, maar de wijngaardbeheerder kende elke wijnstok.

Hier was het verbazingwekkende: dit waren 150 jaar oude wijnstokken, en ze kwamen binnen twee jaar door quarantaine, wat betekent dat er geen virussen waren. Dat was absoluut wonderbaarlijk.

Het is een geweldig avontuur om deze dingen terug te brengen en de stukjes van de puzzel in elkaar te passen, en de juiste plek voor de juiste druiven te vinden. Dit is wat wijnmakers zouden moeten doen in Californië. We moeten doorgaan met experimenteren.

Ik begrijp dat het proces buitengewoon arbeidsintensief kan zijn en dat het jaren kan duren voordat druiven uit quarantaine komen.

Dat is een van de redenen waarom het zo belangrijk is om contact te maken met iemand die echt een goede reputatie heeft, want je kunt naar buiten gaan en een teler ontmoeten die net een paar stekken van een wijnstok pakt en je weet niet wat je bent. krijgen ... Het is iets anders dat vreselijke wijn maakt.

Het is erg belangrijk dat u tijd doorbrengt met mensen die weten waar ze het over hebben, en de plaats waar u vandaan komt, is wat er staat. Je moet je huiswerk maken, weten wat je zoekt en weten wie je kunt vertrouwen.

Waar heb je die wijnstokken uit 2015 geplant?

We hebben het net geplant op Sumu Kaw-wijngaard , boven Placerville. Het is op 3000 voet, dezelfde hoogte als waar ik het op de Etna heb gekregen, en het is binnen 40 mijl [in breedtegraad], dus het krijgt bijna precies dezelfde neiging naar de zon, en seizoensgebonden vochtigheid en temperatuur.

Ik heb op mijn iPhone de Siciliaanse stad in de buurt gevolgd en het is alsof ze boekensteunen van elkaar zijn. Bovendien is het vulkanische grond. Er kan geen perfectere plek voor zijn.

Het was een van de beste restaurants op Sicilië, en ik liep zaterdagavond naar binnen, ging naar de man op het voorpodium en hij zei: 'Bent u meneer Harrington?' Ik was geschokt dat hij me zou kennen. Ik volgde hem naar de hoofdkamer, en die was helemaal leeg op één man in de hoek na. Ik shat in mijn broek. Dit was ongelooflijk.

Staan wijngaardbezitters open voor nieuwe rassen?

Eerst niet, maar nu de zaken zich beginnen te openen, beginnen mensen te beseffen dat er nu een markt voor is. Vijf tot zes jaar geleden was het best moeilijk om andere mensen erin te interesseren. Je moet een beetje een verkoper zijn, en je moet contracten tekenen. Je moet ze het gevoel geven dat er voor ze gezorgd gaat worden. Het is een toezegging om een ​​nieuwe wijngaard aan te planten voor dingen die niet echt bekend zijn, of een zaag te nemen aan uw bestaande inkomstenstroom en een tot twee jaar inkomen te verliezen.

De eerste Nerello Mascalese in de dop bij Sumu Kaw Vineyard

Maakt u dit een jaarlijks avontuur?

Het is reizen, maar met een doel. Je wordt zoveel meer ondergedompeld in de cultuur dan alleen maar ergens een toerist zijn. Ik ga Zuidoost-Azië en India en China missen, maar de komende jaren is dit echt wat ik wil doen. Spanje, Kreta ... Ik zou graag naar Armenië gaan.

Waarom is dit belangrijk voor Californië?

Onderdeel hiervan is om te helpen bij het opbouwen van de reputatie van Californië als niet alleen Cab, Pinot en Chardonnay, door te laten zien dat we hier zoveel dingen echt, heel goed kunnen doen.

Je hebt al deze microklimaten, al deze verschillende bodemsoorten. Het is een genot om nu deel uit te maken van de calculus. Het is een geweldig avontuur om deze dingen terug te brengen en de stukjes van de puzzel in elkaar te passen, en de juiste plek voor de juiste druiven te vinden. Dit is wat wijnmakers zouden moeten doen in Californië. We moeten doorgaan met experimenteren. We zijn geweldige technici voor verandering. Over 500 jaar hebben we het meer naar beneden en zullen mensen hun tradities hebben. Maar op dit moment gaat het om innovatie en nieuwe dingen aan het licht brengen.

Waar komt wijn echt vandaan?

Deze staat is een accordeon vanwege alle tektonische activiteit. Het heeft vulkanen in het noorden, kalksteenplekken in Monterey en Paso Robles en door het Santa Cruz-gebergte. Er is daar gewoon een hoorn des overvloeds.

Is er hier geschiedenis aan deze obscure variëteiten?

Ja. Ik vind ook veel oude wijnstokken zoals Trousseau. De vraag is of het Trousseau is of niet, maar het doet het heel goed op bepaalde gebieden en het heeft een lange geschiedenis. En ze verbouwden vroeger Poulsard, een andere druif uit de Jura, overal in het Santa Cruz-gebergte. Het werd weggevaagd door phylloxera, maar er is een geschiedenis dat de druiven uit Californië niet alleen de druiven zijn die we nu kennen. Spaanse, Italiaanse en Griekse rassen zouden het hier waarschijnlijk beter doen dan Franse rassen, dus dat is nog een reden om te blijven vragen.

Het zal om voor de hand liggende redenen nooit gebeuren in Napa, en ik heb ook geen Sonoma meer, omdat daar hetzelfde gebeurt. De telers worden te hebberig.

Zijn telers overal geïnteresseerd?

Het zal om voor de hand liggende redenen nooit gebeuren in Napa, en ik heb ook geen Sonoma meer, omdat daar hetzelfde gebeurt. De telers worden te hebberig. Dit zijn allemaal wijnen die ik hooguit rond de $ 25 per fles wil verkopen. Dat beperkt mij in termen van waar en met wie ik kan werken. Ik maak graag wijn die betaalbaar is. Laten we het zo zeggen. Ik wil niet alleen wijnen maken voor weinigen. Ik wil dat het voor iedereen interessante wijnen zijn.