Stel je voor dat je een wijngaard bezoekt op het dak van een oude fabriek of door de straten van Parijs dwaalt en rijen wijnstokken tegenkomt. Klinkt onwaarschijnlijk, toch? Maar deze scenario’s bestaan ​​daadwerkelijk in steden over de hele wereld.

Via locaties in steden zoals Barcelona , Venetië En New York , de Stedelijke Wijngaarden Vereniging (UVA) heeft een missie om de regionale cultuurgeschiedenis te behouden door de revitalisering en ontwikkeling van stedelijke wijngaarden. Veel van deze projecten zijn gericht op het herstel van oude landbouwpercelen, maar het gaat niet alleen om het kijken naar het verleden. De UVA gelooft dat stedelijke wijngaarden steden kunnen helpen economisch en cultureel te bloeien en tegelijkertijd duurzaam toerisme te bevorderen. Hier is hoe en waarom.

Van Turijn naar de wereld

Luca Balbiano, de oprichter van de UVA, is een wijnboer van de derde generatie Balbiano-wijnhuizen , in Andezeno, Italië, een klein stadje buiten Turijn. Zijn familie maakt al meer dan 80 jaar wijn in de regio en hij heeft een goed begrip van het gebied en zijn geschiedenis. Dus toen het Italiaanse Ministerie van Cultuur in 2002 een wijngaard in het hart van Turijn wilde restaureren, deed het een beroep op Balbiano voor zijn expertise.

De wijngaard in kwestie maakt deel uit van het Villa della Regina-complex, een 17e-eeuwse koninklijke residentie die een UNESCO-erfgoedlocatie in 1997. Het complex werd zwaar beschadigd door bombardementen uit de Tweede Wereldoorlog en een deel van de restauratiewerkzaamheden omvatte het herbeplanten van de wijngaarden. Maar het plan ging verder dan landschapsarchitectuur: Balbiano vond dat er weer wijn moest worden geproduceerd. Dit was niet alleen belangrijk vanuit oenologisch oogpunt, maar het zou ook cultureel en historisch significant zijn. “Het zou de renaissance zijn van de enige wijngaard in de hoofdstad van een van de meest invloedrijke wijnregio’s ter wereld, Piemonte”, zegt hij.

Met behulp van oude documenten, foto's en zelfs schilderijen als hulpmiddelen repliceerden Balbiano en zijn team de structuur van het tweeënhalve hectare grote terrein. Nadat ze het land hadden ontdaan van onhandelbare bomen en struiken, hebben ze oude wijnstokken blootgelegd en deze voor DNA-analyse naar de Universiteit van Turijn gestuurd. Het bleek Freisa te zijn, een van de oudst bekende soorten uit de regio. Om de historische integriteit te behouden, koos Balbiano ervoor om uitsluitend te herbeplanten met Freisa, een familielid van Nebbiolo bekend om de hoge zuurgraad en tannines, plus tonen van rood fruit.

Dit vind je misschien ook leuk: In Barolo creëren 11 verschillende dorpen de Koning der Wijnen

In 2009 bracht Villa della Regina zijn eerste vintage uit. In 2011 bereikte het een nieuwe belangrijke mijlpaal toen Balbiano met succes campagne voerde voor de release van de eerste Freisa di Chieri DOC.

Terwijl Balbiano voor de wijngaard zorgde, vroeg hij zich af hoeveel anderen in de wereld zulke wijngaarden nieuw leven inblazen. Hij begon soortgelijke percelen in heel Europa bloot te leggen en in 2018 werd de Urban Vineyards Association geboren.

Tegenwoordig zijn er twaalf UVA-leden in heel Europa en de VS. Ze delen een gemeenschappelijke visie: het beschermen en revitaliseren van stedelijke wijngaarden en alles wat ze vertegenwoordigen vanuit historisch en agrarisch perspectief, terwijl ze ze tegelijkertijd gebruiken om de cultuur van een stad te helpen bevorderen. zowel de lokale bevolking als toeristen. “Een stedelijke wijngaard kan tegelijkertijd het meest historische en moderne zijn dat je je kunt voorstellen”, zegt Balbiano. “Het is de perfecte plek om op een onverwachte manier te genieten van de schoonheid, kunst en cultuur van een stad.”

Behoud van de geschiedenis

Revitalisering speelt een sleutelrol in het werk van de UVA. Hoewel veel van deze wijngaarden kleine (meestal minder dan drie hectare) grotere wijnproducenten zijn, zoals die van Italië Sint Margaretha , zijn eveneens lid van de UVA. In 2019 begon Santa Margherita met de restauratie van het terrein van San Francesco della Vigna, een 13e-eeuws Venetiaans klooster waar zeven oudere monniken wonen en de oudste wijngaard in de stad.

Dit vind je misschien ook leuk: De historische Italiaanse heuvels produceren zijdezachte, superieure Prosecco

Het project was veelomvattend. In samenwerking met de monniken, die een diepgaande kennis van de locatie hebben, heeft Santa Margherita de wijngaard opnieuw beplant Malvasia , die sinds de middeleeuwen wordt gekweekt en stekken introduceert van Glera , een variëteit die Santa Margherita als een van zijn specialiteiten beschouwt. Ze zijn van plan binnenkort een mousserende wijn op de markt te brengen die van deze druiven is gemaakt. De initiële productie is klein (slechts 900 flessen), aangezien Santa Margherita gelooft dat het produceren van wijn bijna geen zin meer heeft; het verhaal van het klooster, de wijngeschiedenis en het behoud ervan zijn belangrijker. “Een plek als San Francesco della Vigna kan gemakkelijk verloren gaan”, zegt Alessandro Marzotto, de vierde generatie eigenaar van Santa Margherita. “En als we zoiets verliezen, kunnen we het nooit meer terugkrijgen.”

Van de winkel

Vind uw wijn een thuis

Onze selectie rode wijnglazen is de beste manier om te genieten van de subtiele aroma's en heldere smaken van de wijn.

Shop alle wijnglazen

De opkomst van ecotoerisme

Op wereldschaal zouden stedelijke wijngaarden de nieuwe grens van duurzaam toerisme kunnen zijn. “Wijngaarden creëren een natuurlijke omgeving binnen het stedelijk landschap en kunnen feitelijk een andere manier benadrukken om land te gebruiken”, zegt Sandra Carvao van de World Tourism Organization van de Verenigde Naties, die zich richt op wijntoerisme omdat het de stedelijke en landelijke gebieden van een regio met elkaar verbindt. cultuur en gastronomie. Bovendien gelooft Carvao dat wijngaarden kansen bieden om over duurzaamheid te praten

Carvao merkt op dat de nabijheid van een wijngaard tot andere stedelijke activiteiten een goede manier is om mensen te bereiken die misschien niet per se geïnteresseerd zijn in wijn, maar misschien wel bereid zijn te leren of wijn toegankelijk is. “Voor ons is het belangrijkste dat lokale of nationale overheden de waarde van het wijntoerisme inzien en de waarde ervan zien in de algehele ontwikkeling van de regio”, zegt ze. “Vaak wordt het gezien als een nichesector. Ik zeg altijd dat het belangrijk is om het wijntoerisme uit de wijnhuizen te halen.” Omdat de wijnindustrie moeite heeft om nieuwe drinkers aan te trekken, kunnen stedelijke wijngaarden een oplossing zijn.

Innoveren voor de toekomst

Hoewel het behoud van het verleden belangrijk is, houdt de UVA zich niet alleen bezig met natuurbehoud; het beschouwt stedelijke wijngaarden als een plaats van innovatie. Stadsbesturen zijn aan zet. Ze begrijpen dat groene ruimtes het welzijn van de bewoners bevorderen en dat wijngaarden variatie in het landschap brengen.

De stad Barcelona hielp bij de financiering van de restauratie van Can Calopa de Dalt, een 16e-eeuwse boerderij waar het sociaal ingestelde collectief L'Olivera maakt wijn.

“Als we het hebben over stadslandbouw, gaat het niet zozeer om de opbrengst van wat daar wordt verbouwd, maar eerder om de toegenomen levenskwaliteit en het gemeenschapsgevoel”, zegt Alvaro Porro Gonzàlez, commissaris voor Sociale Economie, Lokale Ontwikkeling en Ontwikkeling in Barcelona. Voedselbeleid. “Het zou veel verschillende positieve resultaten kunnen opleveren die niet noodzakelijkerwijs verband houden met de voedselvoorziening.” Kan Calopa de Dalt praktiseren wat Gonzàlez ‘sociale landbouw’ noemt, door mensen met speciale behoeften in dienst te nemen om hen te helpen werkervaring op te doen en een klein inkomen te verdienen.

In New York City ziet Qiana Mickie, directeur van het nieuw opgerichte Office of Urban Agriculture, veel potentieel voor stedelijke wijngaarden om haar werk te kruisen, waaronder het vergroten van de toegang tot vers voedsel, het minimaliseren van de bijdrage van de stad aan de klimaatcrisis en het stimuleren van economische activiteit via de landbouw. Ze denkt dat wijngaarden een “echt uniek en interessant venster zijn op de stadslandbouw” en andere gerelateerde elementen van de stad. “Het belang van terroir en de verbinding met de bodem ligt precies in het stuurhuis van de innovaties die we blijven ondersteunen in de stadslandbouw in New York City”, zegt Mickie.

Er is één lokaal bedrijf dat dit al doet Rode daken , het enige UVA-lid buiten Europa. De wijngaard en wijnmakerij, opgericht in 2013, bevindt zich op het dak van een oud pakhuis in de Brooklyn Navy Yard.

“Als stadsbewoners hebben we verschillende groene ruimten nodig om te ervaren [buiten parken] en we moeten de landbouw begrijpen”, zegt Devin Shomaker, oprichter van Rooftop Reds. “Mensen zijn zich veel bewuster van milieuproblemen, de mondiale klimaatverandering en de impact die we hebben, en we moeten begrijpen wat daadwerkelijk een verschil maakt.” Daarom omvat een bezoek aan Rooftop Reds vaak een rondleiding waarin de duurzaamheidsvoordelen van wijnstokken worden uitgelegd, zoals hoe ze koolstof vastleggen. “Het is geweldig om een ​​glas rosé te verkopen, maar ik wil dat de gasten naar huis gaan met een veel vollere ervaring”, zegt Shomaker.

Dit vind je misschien ook leuk: In de staat New York kan mousserende wijn de toekomst zijn

Shomaker wil dat andere steden hun eigen onderbenutte, torenhoge ruimtes transformeren. Momenteel werkt hij samen met de stad Bordeaux om een ​​wijngaard te planten op het dak van een verlaten onderzeebootbasis uit de Tweede Wereldoorlog. Versterkt tegen oorlogvoering, is het bijna onmogelijk om het te ontmantelen. Maar vanwege de omvang en de nabijheid van het wijnmuseum van Bordeaux, La Cité du Vin, ziet Shomaker zijn potentieel om een ​​centrum van de wijnbouw te worden.

UVA wordt aangemoedigd door het progressief in kaart brengen van wijngaarden als instrumenten om de uitdagingen van het moment aan te gaan, in plaats van te verdwalen in het verleden. “We wilden tenslotte niet het Urban Vineyards Museum creëren”, zegt Balbiano.