Wat doen Bordeaux , Loire , Moezel , Rijn, Rhône , Douro , Napa , Rioja , Ribera del Duero , Tokaj en de Wachau allemaal gemeen hebben? Als je zei dat het allemaal grote wijnregio's zijn, gescheiden door rivieren of doorspekt met zijrivieren, schenk jezelf dan een glas wijn in.

Het lijkt misschien voor de hand liggend, maar wijn zou niet bestaan ​​zonder water. En rivieren leveren het. Eeuwenlang betekende dat grond, sediment, voedingsstoffen, opwarmende en verkoelende invloeden en natuurlijk water, allemaal langs rivieroevers.

Volgens de Agentschap voor Milieubescherming (EPA), hebben de Verenigde Staten alleen al meer dan 3 miljoen mijl aan rivieren en beken - en veel van die mijlen hebben historisch gezien landbouw, inclusief wijnbouw, mogelijk gemaakt.

Maar met ontwikkeling klimaatverandering , vervuiling en een groot aantal andere factoren, kunnen deze rivieren in grote problemen komen.

De Napa-rivier

Leren van fouten uit het verleden

'De Napa-rivier is de levensader van de Napa-vallei', zegt Will Drayton, directeur technische wijnbouw, duurzaamheid en onderzoek bij Treasury Americas, een divisie van Schatkist wijndomeinen .

Rondrennen 50 mijl van Mt. St. Helena in het noorden en uitmondend in de San Pablo Bay, is de Napa-rivier de thuisbasis van planten, bedreigde beestjes en enkele van de meest waardevolle wijngaarden in het land.

Sinds de eerste Europese kolonisten in 1823 in Napa aankwamen, heeft de rivier te maken gehad met een reeks degradaties.

Bijvoorbeeld, de bevers, wiens dammen wetlands creëren nabij de rivieroevers, die helpen bij het reguleren van overstromingen, lieten hun populaties in de jaren 1840 decimeren door jagers. Dammen, zoals de York Dam, werden gebouwd in de jaren 1800 en daarna om overstromingen te verminderen. De door de mens gemaakte versies deden het echter niet zo goed: vanaf 1862 waren er 21 grote overstromingen.

‘Het was een gevecht. Het is een gevecht tot op de dag van vandaag: milieuactivisme in Napa Valley

Als het gaat om de Napa-rivier: 'Ik heb in mijn leven drie fasen gezien', zegt Tom Gamble, eigenaar van Gamble Family-wijngaarden , die opgroeide langs de oevers en een groot voorstander is van de Napa River Restauratie Project .

Als kind in de jaren zestig zag Gamble wat hij de 'eerste fase' noemt, toen de rivier radicaal werd veranderd 'op de ouderwetse manier' door het United States Army Corps of Engineers toen Napa een tijdperk van ongebreidelde ontwikkeling inging.

Bomen werden tot de grond toe afgebrand, uitlopers en zijrivieren werden gedempt en er werden grote dijken gebouwd om eigendommen te 'beschermen' tegen overstromingen. “Ik herinner me de zwarte rook in de hitte van de vuren en de geur en het geluid van al deze gigantische apparaten. Dat is de manier waarop we de rivier beheerden', zegt hij.

'Er is altijd spanning geweest tussen de Napa-rivier en de mensen die ernaast wonen en werken', zegt Drayton. 'Aan de ene kant levert de rivier het water om de landbouw en de manier van leven in stand te houden, en aan de andere kant zijn er in de moderne geschiedenis regelmatig verwoestende overstromingen en schade geweest.'

Met elke poging om de rivier onder controle te krijgen, verergerden de overstromingen.

'Boerderijen langs de rivier zouden dijken bouwen om het onmiddellijke overstromingsrisico aan hun kant van de rivier te verminderen, maar dat duwt het water gewoon naar de andere oever tijdens de volgende storm, waardoor hun buurman gedwongen wordt te bouwen', zegt Drayton. 'Naarmate de dijken hoger werden, beperkten ze de stroming van de rivier, waardoor aanzienlijke erosie ontstond en toekomstige breuken nog verwoestender werden.'

Volgens de Federaal Spoed Management Agentschap (FEMA), waren er tussen 1961 en 1997 in totaal 19 overstromingen die leidden tot doden en evacuaties en gelijk waren aan $ 542 miljoen aan schade.

Door de afwezigheid van inheemse vegetatie werden de rivieroevers gastheer voor invasieve planten, zoals de bramen en maagdenpalm uit de Himalaya, die ongedierte herbergen zoals de ziekte van Pierce die wijnstokken doodt. 'Er zal altijd de ziekte van Pierce zijn', zegt Gamble, 'maar in plaats van slechts een incidenteel probleem te zijn, was het een besmetting.'

1962, Stille lente door Rachel Carson werd gepubliceerd en hielp de milieubeweging in de VS op gang te brengen. In 1968 richtte Napa het Agriculture Preserve op, waarmee de milieubeweging in het gebied verder werd gestimuleerd. Maar toen de beweging aan het einde van de jaren '70 voet aan de grond kreeg, betrad Napa wat Gamble de tweede of 'no-touch'-fase van de river noemt. De algemene consensus destijds was dat als de rivier eindelijk met rust zou worden gelaten, deze zichzelf weer in zijn natuurlijke staat zou herstellen.

Dus, het zat - voor bijna 20 jaar, volgens Gamble, zijn oevers overspoeld met invasieve soorten en miste veel van de wezens - zowel op het land als in het water - die het ooit had ondersteund.

“De natuur genas zichzelf niet. Het ging nog verder achteruit', zegt Gamble. Eind jaren '90 besloten Gamble en een coalitie van wijnboeren om actie te ondernemen. 'Er waren veel rustige gesprekken voor nodig buiten de schittering van de media om', zegt hij.

Maar het werkte. In 1998, Napa County Maatregel A werd aangenomen, waardoor het Napa Flood Protection and Watershed Improvement Expenditure Plan werd opgesteld, dat een lokale omzetbelasting van een halve cent omvat die zowel wordt gebruikt voor het herstel van de rivier als voor overstromingsbeheer.

Invasieve soorten waren uitgerukt en vervangen door inheemse planten zoals eiken en wilgen. Er werden dijken verwijderd, waardoor zachtere overstromingen mogelijk waren - in plaats van alleen de waterdruk te laten opbouwen, wat zo'n catastrofale overstroming had veroorzaakt.

Het resultaat? 'De overstromingen zijn minder ernstig en de rivier kan doen waarvoor hij bedoeld is: grind van de heuvels afzetten, de rivier schaduw geven met zijn bomen, koolstof vastleggen en weer een knooppunt van biodiversiteit worden', zegt Drayton.

Samen met de afname van overstromingen zagen wijnboeren wijngaardziekten snel afnemen. 'Ik denk dat de onmiddellijke vermindering van de ziekte van Pierce enorm is, omdat dat een directe economische impact heeft', zegt Gamble. Steelhead en andere soorten die al tientallen jaren niet in de rivier waren gezien, beginnen ook langzaam weer op te duiken.

Eén onbedoeld gevolg lijkt Gamble niet zo erg te vinden: de rivier is weer de thuisbasis van de bevers geworden - die een vrij dure smaak hebben in bouwmaterialen en hun dammen zijn gaan versieren met zijn Oakville Cabernet-wijnstokken.

De Colorado-rivier

Een verhaal over achterhaalde wetgeving

“Dit jaar kan ik met mijn irrigatielaarzen de Colorado-rivier oversteken. Dat zou niet mogen gebeuren”, zegt Neil Guard, wijngaardmanager bij Voor wijngaarden , die is gevestigd in Colorado's Grote Vallei AVA en is voor irrigatie afhankelijk van de Colorado-rivier.

Helaas is de afnemende toevoer van water helemaal niet verrassend.

“De Colorado-rivier is fysiek 19% kleiner dan twintig jaar geleden. En tegen 2050 zou het 30% kleiner kunnen zijn [dan het nu is]”, zegt Sinjin Eberle, communicatiedirecteur en uitvoerend producent bij Amerikaanse rivieren , daarbij verwijzend naar een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd in 2017 .

Volgens de organisatie levert de Colorado-rivier 'drinkwater voor 40 miljoen mensen, irrigeert 5 miljoen hectare landbouw- en ranchland en ondersteunt een economie van $ 1,4 biljoen.' En dit water gaat niet alleen naar de staat Colorado. Het is vervoerd naar New Mexico, Utah, Wyoming, Arizona, Californië, Nevada en Mexico . 'Geen enkele andere rivier hoeft zo'n druk van zoveel inwoners op te vangen', zegt Eberle.

Whitewater Hill-wijngaarden hangt ook af van de Colorado om hun wijnstokken te irrigeren. 'We zijn overgestapt op micro-sprinklerirrigatie', zegt Melanie Wick, mede-eigenaar van Whitewater Hill Vineyards. “Daardoor kunnen we minder water gebruiken.”

Omdat ze zo dicht bij de bovenloop van de rivier liggen, voelen de druiventelers in de Grand Valley AVA misschien nog niet de gevolgen van de kleinere omvang van de Colorado-rivier. Maar als de wetgeving niet verandert, kan dit een ander verhaal zijn.

'In het stroomgebied van Colorado wordt ongeveer 80% van het gebruikte water gebruikt door de landbouw', zegt Eberle. “En vaak wordt veel van dat water teruggevoerd naar de rivier. Een boer haalt een hoop water eruit, laat het water door de velden lopen en op de bodem van de velden stroomt het terug de rivier in. Dat heet retourstroom. Zo werkt het voor het grootste deel van het bassin. Maar als je water uit de rivier haalt, en je verplaatst het naar een andere plek zoals Deventer , dan keert dat water nooit meer terug naar de rivier.”

Waarom is er zo veel vraag naar het water van de Colorado? Vanwege de verouderde 1922 Colorado River Toewijzingswet , die werd gedaan na het bekijken van rivierniveaus op basis van enkele van de natste jaren in onze recente geschiedenis.

'Dus hebben ze te veel toegewezen wat zich in de Colorado-rivier bevindt', zegt Guard. '[Je] kan niet echt meer weggeven dan je hebt.'

Er is ook minder sneeuw gevallen, wat betekent dat er minder sneeuw in de bergen ligt. 'Een manier om na te denken over ons reservoir in het Westen is als dit enorme sneeuwpakket in de Rocky Mountains dat al ons water de hele winter vasthoudt en het langzaam vrijgeeft in de loop van het groeiseizoen', zegt Deborah Kennard, Ph.D. , hoogleraar milieuwetenschappen en -technologie aan Colorado Mesa-universiteit . 'Het is het perfecte zoetwaterreservoir.'

Over het algemeen krijgt de Colorado-rivier 85% van het water uit sneeuw.

“Dus in jaren met weinig sneeuw is er minder water in de rivier. Zomerregens dragen niet veel bij, omdat stormen plaatselijk zijn', zegt Kennard.

Sommige wijngaarden hebben ook te kampen met massale afvoer van sediment naar de rivieren als gevolg van de hetere, intensere bosbranden die het Westen doormaakt. 'Puin dat in dat water zit, overweldigt je irrigatievijver', zegt Bob Witham, mede-eigenaar van Two Rivers Winery en Chateau .

“Nu moet je iemand inhuren die met een tractor met een blad of een bak komt en hem wegsleept. Het is dus echt een kostenprobleem. En dan kan het overweldigend zijn voor uw filtersysteem.

De Slangenrivier

Waterrechten en de hele Big Dam-kwestie

'De wijnindustrie zou niet bestaan ​​zonder de rivier', zegt James Holesinsky, eigenaar van Holesinsky wijngaard en wijnmakerij , aan de Snake River in Idaho. De Snake River ontspringt in Wyoming, in de buurt van Yellowstone en Grand Teton nationale parken - stroomt vervolgens door Idaho en baant zich er uiteindelijk een weg door Oregon En Washington in de Columbia-rivier.

Net als de Colorado heeft de Snake te maken met een grotere toegewezen waterbehoefte. Maar de hulpbronnen raken op - letterlijk, aangezien het westen van de VS in een langdurige droogte verkeert.

'Als er droogte is, kan het omstreden worden als het gaat om waterrechten en hoe water wordt toegewezen', zegt Josh Johnson, senior natuurbeschermingsmedewerker van de Idaho Conservation League .

'Langdurige of ernstige droogtes kunnen ons vermogen om water te putten en te irrigeren aantasten', zegt Jake Cragin, boer bij Winemakers LLC. “Ik ben in al mijn jaren als landbouwer niet in die situatie terechtgekomen; om niet te zeggen dat het niet kan gebeuren. Zowel Idaho als, ach, het hele Westen heeft te kampen met langdurige droogte.”

Waar vis te vliegen in Wine Country volgens de profs

Het systeem van water rechten in Idaho is ingewikkeld. Maar voor veel boeren komt het neer op wie het eerst komt, het eerst maalt voor degenen met 'seniorenrechten' en 'juniorenrechten'. Degenen met seniorenrechten krijgen eerst hun water en hun volledige toegewezen hoeveelheid. Degenen met minderjarige waterrechten krijgen die van hen op de tweede plaats, wat betekent dat als er ooit een ernstig genoeg droogte is, ze misschien helemaal geen water krijgen.

Er zijn ook een reeks dammen langs de Snake River, die controversieel zijn. Aan de ene kant zorgen ze voor schone, goedkope energie en zorgen ze ervoor dat wijngaarden voldoende water kunnen trekken voor irrigatie. Maar ze hebben ook de zalmpopulatie gedecimeerd en volgens Johnson de algenbloei doen toenemen, waardoor het water giftig kan worden om te drinken.

Het stroomt allemaal stroomafwaarts

Samen met enkele van 's werelds grootste wijnregio's, werden veel steden langs rivieren gebouwd, dus de problemen gaan veel verder dan het verbouwen van druiven. 'Meer dan tweederde van de mensen in de Verenigde Staten halen hun drinkwater uit rivieren', zegt Eberle van American Rivers.

Het hele kaartenhuis van de natuur is erop gebouwd. Ze ondersteunen talloze planten, dieren en andere vormen van dieren in het wild.

'Rivieren zijn meer dan alleen plaatsen om water te halen', zegt Eberle. 'Het zijn manieren die ons allemaal altijd met elkaar verbinden.'