Rosé is een wijn met een verrassende nuance die indrukwekkende tradities omvat in enkele van Europa's grote appellaties. Het is echter niet zo ingewikkeld dat het intimiderend is om de basis te leren. Rosé is de snelstgroeiende categorie in Amerika, aangezien de consumptie in 2017 met ongeveer 50% is gestegen. Daarom zul je waarschijnlijk meer keuzes in de schappen zien naarmate de zomer nadert.

Hier is een overzicht van de verschillen in rosé, van het effect dat oogst- en productietechnieken hebben op stijl, kleur en smaak, tot een overzicht van klassieke regio's. De volgende keer dat u een fles pakt, weet u wat erin zit als er Tavel, rosado of rosato op staat.

Getty

Hoe rosé wordt gemaakt

Velen geloven dat alle rosé een mix is ​​van witte en rode wijn, maar de meeste flessen zijn het resultaat van huidcontact, of als een ‘saignée’. Het mengen van rode wijn in wit is alleen gebruikelijk in rosé Champagne. Een andere misvatting die overblijft na de witte Zinfandel-tijd in Amerika is dat rosé niet droog of zelfs zoet is. De meeste kwaliteitsgedreven Europese rosés zijn droog, net als het aanbod van een toenemend aantal New World-producenten.

Huidcontact

Heb je ooit de uitdrukking “opzettelijke rosé” gehoord? Het verwijst naar druiven die worden verbouwd en geoogst om expliciet roséwijn te maken. Het biedt een vroege oogst om de levendige zuurgraad en heldere fruitsmaken van de druif te behouden, gevolgd door een beperkte maceratie.

Het maceratieproces is hetzelfde dat wijnmakers volgen voor rode wijn, waar ze druiven pletten en het sap de tijd geven op de schil. Maar voor rosé is die tijd veel korter, variërend van een paar uur tot een week. Hoe korter de periode, hoe lichter de kleur. Na maceratie wordt de wijn afgetapt en gefermenteerd tot hij volledig droog is.

Direct press is een variant die helpt bij het maken van zeer bleke rosés van bessen met een donkere schil, hoewel de stijl meer lijkt op het maken van witte wijn dan op rood. In plaats van een maceratieperiode toe te staan, worden de druiven geperst en wordt het sap onmiddellijk van de schil afgetapt. Als de schil echter breekt tijdens het persen, krijgt het sap een vleugje kleur en smaak. Deze methode levert een delicate rosé op, een die vaag van kleur is en de voorkeur geeft aan citrussmaken boven rood fruit.

Rosé wordt gebotteld in Paso Robles, Californië / Getty

Bloeden

Frans voor 'bloeden', saignée is vaak een bijproduct van rode wijnbereiding, in plaats van een opzettelijk gemaakte roséwijn. Deze techniek is gebruikelijk in regio's waar wijnmakers geconcentreerde, krachtige rode wijnen met een grote smaak willen produceren.

Door vroeg in het maceratieproces wat wijn af te tappen, wordt het resterende sap geconcentreerd. Het lichtere sap dat wordt afgetapt, wordt apart gevinifieerd als rosé, wat resulteert in een dieper gekleurde wijnstijl. Saignée is geweldig voor diegenen die de voorkeur geven aan een rijkere, fruitiger stijl rosé.

Blenden ze wijnen samen?

Behalve misschien tijdens de late stadia van een ruig feest, mengen goede wijnproducenten geen rode en witte wijn om rosé te maken. Franse benamingen staan ​​het niet toe, behalve Champagne ​Voor rosé champagne kunnen producenten nog steeds toevoegen Pinot Noir of Pinot Meunier voor tint en smaak. Buiten Europa mengen een paar producenten uit de Nieuwe Wereld wit en rood, maar het is niet de norm voor de productie van kwaliteitswijn.

Wijngaard Côte du Rhône in Tavel / Getty

Franse rosés

Provence

Als je een glaasje rosé hebt gedronken, heb je er waarschijnlijk een van geproefd Provence ​Inwoners van Zuid-Frankrijk zien rosé niet alleen als een drankje, maar als een manier van leven. Stilistisch gezien is Provençaalse rosé behoorlijk verschillend.

Meestal worden deze rosés opzettelijk gemaakt, geplukt voor citrus- en zure rode fruitsmaken met beperkt huidcontact voor lichtere tinten en delicatesse. Het zijn geen grote, onbezonnen, fruitige wijnen, maar bedoeld om knapperig en veelzijdig te zijn. Ze kunnen worden genoten met groenten, zeevruchten en zelfs vlees.

De klassieke Provençaalse rosé druiven zijn Grenache ​ Cinsault en Mourvèdre ​Wijnen uit de regio Bandol in de Provence hebben een grote aanwezigheid in de VS, voornamelijk hoogwaardige, duurdere rosés gemaakt van voornamelijk Mourvèdre. Deze wijnen zijn hartig, mineraal gedreven en gestructureerd, in plaats van eenvoudig en fruitig. Bandol is een rosé die kan verouderen.

Een gids voor de wijnen van de zuidelijke Rhône

Tavel, Rhônevallei

Hoewel de Provence beter bekend is in de VS, is Tavel de enige appellatie in Frankrijk die gespecialiseerd is in droge rosé. De primaire druif die wordt gebruikt in Tavel is Grenache. Andere toegestane druiven zijn onder meer Cinsault, Bourboulenc, Clairette (Blanche en Rose), Mourvèdre, Picpoul (Wit, zwart en grijs) en Syrah ​Terwijl witte wijn niet kan worden gemengd met rode, witte druiven en hun perssap kan voorgisting worden toegevoegd.

Door langer huidcontact krijgen Tavel-wijnen een grotere kleur en diepte van de smaak van rood fruit. Dit geeft meer tannine, structuur en duurzaamheid van topproducenten.

Chinon, Touraine en Anjou, Loire-vallei

Meestal gebaseerd op Cabernet Franc , de beste rosés weven delicate kruidige tonen van de Cab Franc met sappige aroma's van rood fruit.

Txakoli-wijngaarden in Spanje / Getty

Spaanse rosés

Spanjaarden genieten al heel lang van rosé, wat ze rosado noemen, maar pas de laatste jaren zijn die flessen in de Verenigde Staten populair geworden. Traditioneel maakten producenten eenvoudige, kwalitatieve wijnen. Maar naarmate de export is toegenomen, neemt ook de kwaliteit toe. Grenache en Tempranillo zijn de belangrijkste druiven die worden gebruikt om verschillende stijlen te maken, hoewel vaak in een diepere tint dan hun Franse tegenhangers.

Navarra

Navarra rosé hielp de regio beroemd te maken. Producenten blijken zowel sippers aan het zwembad als meer complexe, voedselgeschikte uitdrukkingen te zijn. Gebruikte druiven zijn onder andere Tempranillo, Cabernet Sauvignon en Merlot , hoewel rosado van oud-wijnstok Grenache wordt beschouwd als de hoogste uitdrukking voor de regio. De saignée-methode is typerend, maar in het geval van Navarra zijn de wijnen van goede kwaliteit.

Rioja

Bijzonder in de wereld van rosé zijn verouderingsclassificaties. De meeste roséproducenten prijzen nieuwe jaargangen aan vanwege hun jeugdigheid en frisheid, geholpen door het gebruik van roestvrijstalen vaten. Maar in het geval van Rioja , rosado volgt de klassieke rijpingsregels in eikenhouten vaten: jong (geen verouderingsvereiste), fokken (12 maanden gerijpt, met zes maanden op vat) en reservering (twee jaar met zes maanden in vat). Grenache en Tempranillo zijn de belangrijkste druiven.

Txakoli

Het noordelijke Baskenland van Spanje herbergt ongebruikelijke, inheemse variëteiten die worden gebruikt om droog, bruisend te produceren Txakoli ​Hoewel het commercieel een relatief recente stijl is, wordt het gemakkelijker te vinden in de VS.De rosé-versie is gemaakt in een bleke tint roze, wijnen zijn mineraal en scherp, grotendeels gebaseerd op de rode druif Hondarrabi Beltza.

Italiaanse rosé / Getty

Italiaanse rosatos

Rosé, bekend als rosato in Italië, wordt in het hele land gemaakt met stijlen en smaken die afhankelijk zijn van het lokale klimaat en traditionele variëteiten. Je zult meer delicate versies vinden die in het koelere noordoosten zijn geproduceerd Veneto ​ Friuli Venezia Giulia en Trentino Alto Adige ​Dat geldt ook voor Chiaretto uit Lombardije en Veneto. Doorzichtig betekent 'licht' of 'bleek' en roept de droge stijl van de wijn op op basis van de Corvina druif. Ramato, uit Friuli, is gebaseerd op uitgebreide maceratie met roze druif Pinot Grigio ​

Midden-Italië produceert een bekendere rosatos: kersenroze Cerasuolo d'Abruzzo gemaakt van de Montepulciano druif.

In het zuiden zijn rosatos voller van smaak en smaak, op dezelfde manier als het eten en de intense zonneschijn in de regio. Apulië ​ Sicilië en Calabrië blijken veel voorbeelden met inheemse druiven zoals Negroamaro (Puglia) en Nero d'Avola (Sicilië).