De wijnwereld is net zo gevoelig voor trends als kunst of mode of iets anders in onze culturele bubbel. Dus rond de jaarwisseling van januari kwamen er, zoals gewoonlijk, ongeveer 1.001 artikelen binnen in mijn sociale netwerk waarin de belangrijkste drankthema's van het voorgaande jaar werden geanalyseerd en de verhalen werden voorspeld die de komende 12 maanden zouden vormen.

Hoewel ik de neiging heb om de jaarlijkse vloed na de eerste paar jaar te negeren, bekeek ik een behoorlijk stuk, elk in navolging van degene die ik zojuist had gescrolld. Deze keer viel er een van hen op, trapte op mijn tenen en stuurde mijn zintuigen weg.

Veel verkooppunten waren bezig met het markeren van natuurlijke wijnen (losjes gedefinieerd, die gemaakt met zo min mogelijk manipulatie en interventie) vanwege hun recente populariteit, vooruitlopend op een verdere stijging tot all-out trendy, en vroegen zich vervolgens af of een versie van 'zal het duren' of ' zullen ze overleven onder de mainstream? '

Dit is een probleem.

Ten eerste is het ongelooflijk dom om deze af te schrijven als een bevlieging. Ja, de afgelopen jaren, en vooral 2017, zijn getuige geweest van natuurlijke, minimale interventieselecties die evolueerden van wijnliefhebbers naar populairdere, bruisende aankopen.

De praktijken achter deze bottelingen zijn echter niet nieuw. De blijvende kracht van eeuwenoude, natuurlijke wijn wordt alleen bewezen door een onaangetast bestaan. Dat is toch een soort van het hele idee, nietwaar, dat ze worden geproduceerd met de meest traditionele, natuurlijke technieken die mogelijk zijn?

Hoe insecten en andere beestjes wijngaarden redden

Dat brengt me bij een tweede punt, over mainstream overleven: wijnen uit de echte categorie zullen nog eeuwenlang gemaakt worden, hip of niet. Natuurlijke wijnen vertegenwoordigen een behendig, terroir-voorwaarts perspectief en bevorderen, ondanks hun gevarieerde interpretaties, intrinsiek de biodiversiteit en duurzaamheid in de wijngaard en daarbuiten. Hun producenten zijn over het algemeen meer bezig met zaken als de gezondheid van wijnstokken of ecologische voetafdrukken dan met opslagplanken. En dat zullen ze waarschijnlijk altijd blijven.

In plaats van tijd te verspillen met vragen hoe lang ze populair zullen zijn, zouden we niet de producenten moeten prijzen die in staat zijn om natuurlijke wijnen van hoge kwaliteit te maken op een voldoende grote schaal om ze bij de consument te krijgen, om uit te zoeken hoe ze hun verhalen beter kunnen delen, en misschien zelfs wijnen heroverwegen die zijn gemaakt met een grove hoeveelheid verwerking en weinig aandacht voor hun omgeving?

Voorlopig moedig ik je aan om na te denken en te drinken buiten de voorwendselen die je direct voor ogen hebt - het is voor ons niet meer dan normaal om de waarheid te zoeken.

Natty-wijnen om te proberen

False Piste 2015 Garde Manger Syrah (Columbia Valley) ​Fris, zacht en vol, met weelderig zwart fruit en aarde - het is als een fles vloeibare gastvrijheid.

Les Tètes NV Tète Blanche (Wijn van Frankrijk) ​Maak voor jezelf een omelet met kruiden en open deze ultrakleine, witte met bloemen bespikkelde nugget.

Old Westminster Winery 2017 Pét-Nat Albariño (Maryland) ​Als Sour Patch Kids een bloemstengel-smaak had, zou het zo smaken: helder, bruisend en aangenaam funky.

Filipa Pato 2016 3B Extra Brut Rosé (Beira) ​Een blend van Baja en Bical, dit is pittig, helder en boordevol rode bessen, maar ook gestructureerd.

We horen graag over enkele van uw favoriete natuurwijnen. Tag ons @WineEnthusiast en gebruik #WEtaste om je beste recs te delen.