Het is 4 uur 's ochtends op de vierde zondag van het leven van mijn dochter Alba, en de mijne als nieuwe moeder. Terwijl ik haar voed voor wat voelt als de honderdste keer die nacht, scrolt mijn vrije hand eentonig door Instagram.

Een afbeelding van een lege fles oude Chambolle-Musigny suist voorbij, vervangen door een nachtelijke foto van sommeliers die rond de eettafel van een bekende wijnmaker zitten. Dat beeld wordt gevolgd door verschillende pastorale shots van wijngaarden uit verschillende hoeken van de wijnwereld.

Een onverwachte zucht ontsnapt aan mijn lippen terwijl ik me afvraag of ik per ongeluk mijn 'oude' leven in de wijnindustrie adieu heb geboden, vervangen door een die niet verder kon voelen van de beelden die mijn sociale mediakanalen overspoelen.

Twee jaar later is Alba energiek in de peuterkap gewankeld. Hoewel ik mijn carrière als wijnprofessional nog lang niet heb opgegeven, worstel ik nog steeds met de angsten die opkwamen tijdens die eerste weken van slaapgebrek van het moederschap.

In een zeer door mannen gedomineerde industrie die degenen beloont die vaak reizen, een groot aantal evenementen bijwonen en tot in de kleine uurtjes schmoozen en drinken, hoe kan ik het evenwicht vinden tussen moeder zijn en iemand zijn die in de alcoholhandel werkt als de twee dat doen? lijken elkaar vaak tegen te spreken?

Ik kon niet anders dan nieuwsgierig zijn naar hoe andere werkende wijnmoeders het doen. Ik heb contact opgenomen met vijf moeders die ook collega-wijnprofessionals zijn aan verschillende kanten van de branche. Toen ik hun antwoorden op mijn vragen verzamelde, vond ik een aantal eigen antwoorden, samen met een onverwacht gevoel van kameraadschap, comfort en inspiratie.

De moeders

Marika Life runt haar eigen wijnadviesbureau, Vida en zoon ​Ze was voorheen de adviserende wijndirecteur voor de Ritz-Carlton New York, Central Park , een lid van de Volledig Circle Sommelier-netwerk en vertegenwoordigt ook vele andere klanten.

Tracey Brandt begon haar wijnetiket, Ezel & Geit , met haar man, Jared, in 2004. Tegenwoordig maken ze ongeveer 5.000 kisten wijn in hun wijnmakerij in Berkeley van wijngaarden in de Anderson Valley, Mendocino Ridge, El Dorado en Napa Valley.

Jenny Lefcourt is medeoprichter en enige eigenaar van Jenny & Francois Selections , een wijnimporteur uit New York City. Sinds 2000 loopt Jenny voorop in de beweging van natuurlijke wijn, verantwoordelijk voor de introductie van de VS bij enkele van 's werelds meest gerenommeerde natuurlijke wijnmakers.

Dana Frank is vooral bekend om haar werk als sommelier, en voor haar werk samen met echtgenoot Scott Frank bij hun wijnmakerij in Oregon, Boog pijl ​Dana opende Dame Restaurant in Portland met zakenpartner Jane Smith. Ze is co-auteur van een wijn- / kookboek, Wijn eten , uitgebracht in 2018.

Christy Frank is de eigenaar van Copake Wine Works , in Hudson Valley in New York, en marketingmedewerker bij Wijn Australië ​

Hoeveel kinderen heb je en hoe oud zijn ze?

MV: Twee zonen, Cooper (15) en CJ (12).

OOK: Twee dochters, Isabel (11) en Lily (5).

JL: Een dochter, Zoe (4).

DF: Een dochter, Orly (5).

CF: Twee zoons, Eitan (12) en Amir (10), en een dochter, Orli (8).

De kinderen van Christy Frank krijgen een vroege kennismaking met de wijnindustrie

Wat zijn volgens jou de grootste uitdagingen bij het combineren van een carrière in de wijnindustrie en het opvoeden van kinderen? En de beste onderdelen?

MV: Vijf avonden per week fulltime wijndirecteur / sommelier op de vloer zijn met schoolgaande kinderen. Je kunt 's avonds werken als je kinderen heel jong zijn, maar ik merkte dat als ze eenmaal leerplichtig zijn, je' s avonds veel vaker thuis moet zijn. Het beste is dat ik geniet van wat ik doe en dat mijn kinderen dat zien. Ze zijn nu ouder, en ze snappen het.

Marika Vida van Vida et Fils en Ritz-Carlton New York, Central Park / Foto door Doug Young

OOK: Ik heb bijna altijd het gevoel dat ik haveloos en laat ben. Ik heb de geest van een projectmanager, dus ik visualiseer de volgende 16 dingen die moeten gebeuren om negen uur werk in zes te proppen, mijn dochter van school naar rotsklimmen te krijgen en vroeg genoeg te plannen, winkelen en eten te maken. mijn vijfjarige om niet 'hangry' te krijgen. Dus ook al is het misschien 10 uur en uren verwijderd van veel daarvan, ik voel de druk vaak al. Ik kan onmogelijk uitgaan, drinken en eer bewijzen aan onze vele rekeningen, zo vaak als ik zou willen. Of zoveel als nodig zou zijn om de resultaten te genereren die ik zou willen in termen van verkoop. Wij [Donkey & Goat] doen wat we kunnen, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat we zelfs op dat front concurreren.

Er zijn ook veel beste onderdelen. Ik vind het geweldig dat mijn kinderen weten en respecteren, denk ik, dat onze wijngaarden worden verbouwd en wijnen worden gemaakt op een manier die de aarde respecteert en de magie viert.

JL: Ik ging minstens zes keer per jaar heen en weer naar Frankrijk ... tussen mijn reizen naar wijngaarden en New York. [Nu] Ik wil echt geen oceaan tussen mijzelf en mijn dochter plaatsen. Ik ben erg gehecht en we hebben geen familie bij wie we haar achter kunnen laten.

Het mooie van een bedrijf runnen en een kind krijgen, is dat ik mijn eigen schema maak. Ik kan een dag vrij nemen als ze een vrije dag heeft van school, of thuis blijven als ze ziek is. Het is geweldig om er voor haar te zijn.

Ik heb onlangs mijn oudste [dat] verteld dat hij moet beginnen met het schrijven van een businessplan voor een kinderopvang tijdens het portfolioproeverijseizoen. Hij denkt dat ik een grapje maak, maar dat ben ik niet. —Christy Frank

DF: Tijd vinden om zowel een toegewijde, volledig betrokken moeder als baas te zijn. Ik heb de afgelopen jaren heel hard gewerkt om specifieke tijd voor het gezin vrij te maken, mijn telefoon en computer weg te doen [en] om het onafgemaakte werk gewoon niet af te maken. Het zal er over twee uur of twee dagen zijn, maar de tijd om met mijn dochter door te brengen is beperkt. Omdat ik 's nachts werk, mis ik veel tijd na school. Ik mis bedtijden. Maar ik probeer het goed te maken door 's ochtends en in het weekend beschikbaar en verbonden te zijn met Orly voordat ik naar mijn werk vertrek.

Ik ben niet opgegroeid in het bedrijf van mijn ouders, maar Orly groeit op in het onze, en dat voelt heel bijzonder. Ik denk dat ik een positieve invloed heb door haar in mijn carrière op te nemen. Ze is geïnteresseerd in het ruiken en proeven van wijn, en vindt het even heerlijk om in het restaurant te zijn en in de wijnmakerij van mijn man. We lieten haar haar vinger in een glas wijn steken en van haar vinger proeven, gistende wijn proeven in de wijnmakerij, sap uit de perspan, enz. Ze is echt nieuwsgierig. Maar we schenken haar wijn zeker niet naar smaak.

CF: Het is altijd 'Neem je kind mee naar de werkdag'. Toen kind nr. 3 een pasgeboren baby was, bracht ze veel tijd door met dutten in de winkel. Ik zou de baby letterlijk in een hoek zetten. We gingen door een fase waarin de draagbare dvd-speler een winkelarmatuur was. En nu hebben we bureaus gemaakt van kofferdozen, zodat ze hun huiswerk kunnen doen. Ik heb onlangs mijn oudste [dat] verteld dat hij moet beginnen met het schrijven van een businessplan voor kinderopvang tijdens het proeverijseizoen. Hij denkt dat ik een grapje maak, maar dat ben ik niet.

Nu de kinderen ouder zijn, beginnen gezinsuitstapjes te draaien rond wijnbestemmingen. Gelukkig is het een breed onderwerp, dus ik kan in aardrijkskunde, geschiedenis [en] scheikunde werken.

Christy Frank van wijnwinkels Eerlijk gezegd Wijnen en Copake Wine Works / Foto door Jeanna Sung

Voelde u de sociale verwachting om uw baan op te geven of aanzienlijk te verminderen om uw kinderen groot te brengen? We horen zelden dat mannen in wijn deze keuze maken. Wat zijn uw ervaringen in dit verband?

MV: Ik had eens een klant in het restaurant die tegen me zei toen ik fulltime op de vloer zat: 'Waarom ben je niet thuis?' Ik vertelde hem dat ik aan het werk was om mijn gezin te onderhouden. Hij was een vader en sociaal niet, dus ik vroeg hem terug: 'Waarom ben je niet thuis?' Ik weet niet of dit de vraag beantwoordt, maar het zegt veel.

OOK: Absoluut, maar het zat niet in mijn kaarten. Mijn eerste dochter werd geboren in 2005, het jaar waarin we onze eerste vintage van een paar honderd kisten uitbrachten. Het bedrijf was veel kleiner, en ik had een luxe eerste drie maanden meer bij haar doorgebracht dan bij haar werken. Met onze tweede dochter, geboren in 2011, was het heel anders, en daardoor kreeg ik te maken met schuldgevoelens en het ellendige gevoel dat ik alle drie de banen heel slecht uitvoerde: moeder, vrouw [en] wijnmaker / eigenaar.

Tracey Brandt van Donkey & Goat / Foto door Erik Castro

JL: Ik ben opgegroeid met een moeder die fulltime werkte, en ik heb haar altijd bewonderd om alle geweldige dingen die ze deed voor vrouwen en de wet [herschrijven van wetgeving voor familierechtbanken, werken met vrouwen in de gevangenis en het starten van het eerste vrouwenkantoor in New York City]. Ik ben een feministe en de dochter van feministische ouders. Ik heb nooit de druk gevoeld om mijn carrière op te geven. Wat ik niet had verwacht, was mezelf zo verscheurd voelen. Ik hou van werk, en ik vind het ook heerlijk om bij mijn gezin te zijn. Het is veel moeilijker dan ik me had voorgesteld om de twee in evenwicht te brengen. Achteraf besef ik dat mijn moeder dit ook voelde. Ze stierf toen ik op de universiteit zat.

Ik heb nooit de druk gevoeld om mijn carrière op te geven. Wat ik niet had verwacht, was mezelf zo verscheurd voelen. —Jenny Lefcourt

DF: Helemaal niet. En bovendien is mijn man ongelooflijk ondersteunend dat ik ‘evenveel’ een carrière heb als hij. Ik leg druk op mezelf om mijn verplichtingen niet te zwaar te belasten, zodat mijn vrije tijd op mijn gezin is gericht, maar ik probeer die druk ook in evenwicht te brengen met tijd voor wijngerelateerde reizen, hardlopen en vrienden zien.

CF: Ik voelde dit niet, en ik probeer nog steeds uit te zoeken waarom, omdat ik weet dat het een probleem is, zowel binnen als buiten de branche. Ik denk dat we veel van die druk op onszelf kunnen uitoefenen, en op de een of andere manier ben ik erin geslaagd om die druk te vermijden. Misschien was het omdat ik het geluk had kinderen te krijgen net voordat dit idee van volledig contact moederschap het overnam. De samenleving mag van me verwachten dat ik nooit een recital of een PTA-bijeenkomst mis, maar met drie kinderen zou ik iets missen, zelfs als ik niet aan het werk was.

Reizend wijnland met kinderen

Heeft u ooit directe of indirecte discriminatie gevoeld binnen de wijnindustrie omdat u een vrouw en een moeder bent?

MV: Meer indirect, zoals niet serieus genomen worden voor bepaalde wijnrollen, maar ik gebruik het nu in mijn voordeel. Ik ben er trots op een 'Mom Somm' te zijn, en ik praat vaak met andere vrouwen over hoe ik mijn carrière heb veranderd om wat evenwicht te creëren. Ik heb er geen moeite mee om te zeggen dat ik iets niet kan doen omdat ik moederplichten heb. Verlies ik wat werk? Af en toe, maar er zijn geen omslagen en werk zal er altijd zijn. Mijn oudste gaat over minder dan vier jaar naar de universiteit.

De realiteit is dat het voor de meeste mensen een burn-outbusiness is. —Marika Vida

OOK: Regelmatig ervaar ik een vooroordeel waarbij ik moet kwalificeren, soms meer dan eens, dat ik inderdaad wijn maak. Dat ik wel ideeën bedenk en het [wijn] maken leid en ook de handen uit de mouwen steek en het handenarbeid doe. Ik ervaar dit terwijl ik onderweg ben terwijl ik andere markten bezoek, en ik ervaar dit in mijn eigen wijnmakerij terwijl ik gekleed ben in groezelige, met druiven besmeurde kleding.

JL: Ik heb 15 jaar lang urenlang geproefd in koude kelders vol mannen, en dat vereist uithoudingsvermogen. Na elke intense wijnreis kwam ik ziek thuis. Ondanks dat het ongelooflijk lonend was, was het fysiek veeleisend [dat] een intense carrière als atleet afmattend moet zijn. Ik voel absoluut de druk van wijnmakers om meer te bezoeken dan ik nu ben. Hetzelfde geldt voor restaurants en bars. Het is een moeilijke trek. Ik kan geen moeder zijn en onderweg leven of elke avond buiten zijn zoals vroeger. Dat is tenminste niet het soort moeder dat ik wil zijn.

DF: Af en toe kom ik een gast tegen in het restaurant die verwacht dat de sommelier een man is. Ze zijn verbaasd me aan tafel te zien verschijnen. Maar dat is eigenlijk waar het eindigt. Ik vind dat de meeste mensen het vrij heroïsch vinden om moeder te zijn, een bedrijf te hebben en te trouwen met iemand die een wijnmakerij heeft. Ik zie het niet zo. Het is gewoon mijn leven, maar ik voel zelden enige vorm van discriminatie.

Dana Frank van Bow & Arrow Wines en restaurant Dame / Photo by Carly Diaz

CF: Toen ik de winkel voor het eerst opende, kwamen wijnverkopers en andere verkopers vaak binnen en praatten rechtstreeks met de mannelijke persoon op de vloer, in plaats van met mij. Dit gebeurt niet zo vaak nu de winkel meer pers heeft gekregen en het is bekend dat de 'Frank' in Eerlijk gezegd geen man is. Interessant is dat dit zelden gebeurt bij klanten. Op dit moment zijn bijna al mijn verkoopmedewerkers vrouwen, dus ze hebben niet echt de mogelijkheid.

In termen van moeder zijn, heb ik ervoor gezorgd dat bekend is dat ik in aanmerking wil komen voor bepaalde wijnreizen, zelfs als dat betekent dat ik niet bij mijn kinderen ben.

Denk je dat er manieren zijn waarop de wijnindustrie zich kan aanpassen om gevoeliger te worden voor werkende wijnmama's?

MV: Ja. Ik denk dat meer vrouwen nog steeds op de vloer zouden werken als er een manier was om een ​​baan te delen met een andere werkende moeder of vader, wat dat betreft. De realiteit is dat het voor de meeste mensen een burn-outbusiness is. Ik vond het heerlijk om [twee tot drie] avonden per week op de grond te liggen, maar [vijf tot zes] is te veel voor de meeste mensen om lang vol te houden.

OOK: Ik weet het niet zeker. Ik denk dat veel van de vooroordelen van generatie op generatie zijn en met de tijd zullen ze ophouden te bestaan.

JL: Ik ging van mijn kantoor naar het ziekenhuis om te bevallen. Ik begon weer te werken via e-mail terwijl ik nog in het ziekenhuis was nadat Zoe was geboren. Met de cultuur van e-mail, sociale media en mobiele telefoons is het echt moeilijk om de stekker eruit te trekken. Ik zou me graag gesteund willen voelen vanuit de branche als ik een paar uur geen berichten beantwoord. Ik ben bij mijn dochter en dezelfde persoon sms't me tien keer. Het is echt moeilijk voor mij om te negeren. Het is echt niet eerlijk voor ons gezin of ons eigen welzijn. Er is veel druk om 24/7 beschikbaar te zijn, en het past niet bij het ouder zijn.

Jenny Lefcourt van Jenny & Francois Selections / Foto door James Robinson Pictures

DF: Niet specifiek voor de wijnindustrie, maar de gezondheidszorg voor werkgevers en betere uitkeringen voor nieuwe moeders - bijvoorbeeld verlengd betaald zwangerschapsverlof - zijn cruciaal.

CF: Het is een ander verhaal in meer zakelijke banen, maar ik denk dat in de meer onafhankelijke delen van de industrie, naarmate meer vrouwen, sommigen van hen moeders, leidinggevende posities bekleden en / of hun eigen bedrijf openen, er meer acceptatie zal zijn van flexibele, kies je eigen avontuurlijke loopbaantrajecten. Wij mama's zullen moeten accepteren dat we er niet voor alles kunnen zijn in het leven van onze kinderen of in ons werk. In plaats van bang te zijn voor wat we missen, moeten we gewoon genieten van wat we op een bepaald moment doen.