​ Ik ben André Lurton, wijnmaker, ”Zei André Lurton, knap met een zwarte sjaal om zijn nek en een lange lichtbruine kasjmieren jas gedrapeerd over zijn schouders. Hij was op een gemeentehuisvergadering om te spreken tegen een voorgesteld crematorium in Saint-Quentin-de-Baron, vijf kilometer van zijn geboorteplaats in Chateau Bonnet in Grézillac.

Hij won, zoals hij keer op keer deed.

André Lurton, Bordeaux landeigenaar en wijnbouwlegende die meer was dan een wijnmaker, werd geboren op 4 oktober 1924. Hij stierf op 16 mei 2019 op 94-jarige leeftijd.

Lurton mengde de politieke kringen van wijn en wijnstokken, decennium na decennium, om een ​​door de Tweede Wereldoorlog gedecimeerde Bordeaux naar de op een na populairste toeristenbestemming van Frankrijk te duwen.

'Vigneron' was zijn visitekaartje.

Zijn verhaal begint temidden van de onrust van de Tweede Wereldoorlog. Als tienerjager in het Franse verzet trad hij toe tot Groupe Roland in de Dordogne. Op 20-jarige leeftijd verhuisde hij naar het Franse Eerste Leger dat vocht onder generaal de Lattre de Tassigny rond de wijngaarden van Colmar in de Elzas, voordat hij van 1944 tot V-E Day, 8 mei 1945, Duitsland binnendrong.

Het gaf hem affiniteit met militaire voertuigen, die hij bewaarde op Château Bonnet.

In 1953 nam hij Château Bonnet over, gekocht door de familie Lurton in 1897, na de phylloxera-epidemie. In de loop der jaren kocht hij meer wijnstokken en kastelen, altijd wetende dat wijnstokken gelijk zijn aan rijkdom, altijd de wijnbouwer.

In 1965 verbreedde Lurton zijn horizon van Entre-Deux-Mers tot Graves, over de rivier de Garonne. Daar maakte hij zijn erfenis: zet de beste wijngaarden van de Graves in hun eigen appellatie, Pessac-Léognan. Lurton was oprichter-president van de appellatie. Het duurde 22 jaar.

Regelmatig vroeg hij de Crus Classés de Graves, de groep van topkastelen waartoe het eerste kasteel van Haut-Brion behoort, om de classificatie ervan te heropenen met zijn geliefde La Louvière en andere uitstekende kastelen. Eindelijk, zoals gerapporteerd door France 3 TV in 2014, zeiden ze hem te stoppen.

Lurton was altijd een politiek persoon en bekleedde meerdere functies in de wijnpolitiek van Bordeaux. Hij was directeur van de Bordeaux Wine Council (CIVB) van 1966-1986, en vice-president van de Bordeaux en Bordeaux Supérieur Wine Syndicate (1965-1996). Hij was 45 jaar burgemeester van zijn geboorteplaats Grézillac.

Lurton's primaire bedrijf, André Lurton wijngaarden , was het laatste rapport (2017, uitgebracht in 2019) $ 26 miljoen waard. Hij was de enige eigenaar tot 2012, toen bank Crédit Agricole Grand Crus een belang van 18% nam.

Lurton en zijn gezin waren volgens de wet de 392e rijkste van Frankrijk Uitdagingen magazine's 2018 ranglijst van Franse fortuinen, en 32e in de wijnsector. Zeven kinderen overleven hem: Denise, Christine, Edith, Odile, François, Jacques en Béatrice. De meesten blijven in de wijnhandel.

Het bedrijf bezit ongeveer 1.500 hectare wijngaarden in Bordeaux, waaronder 643 hectare in Pessac-Léognan, sommige als joint ventures of met minderheidsaandeelhouders. Dit omvat per appellatie: Châteaux La Louvière, Couhins-Lurton, Rochemorin, Cruzeau (Pessac-Léognan), Bonnet (Entre-Deux-Mers, Bordeaux) en Barbe-Blanche (Lussac Saint-Émilion).

Drie jaar geleden kocht Jack Ma, eigenaar van een van 's werelds grootste online retailers, Alibaba, Château de Sours in Saint-Quentin-de-Baron. Het is waar Lurton jaren eerder tegen het crematorium was.

Ma en Bordeaux zouden deze meedogenloze man moeten eren. Lurton vocht zijn hele leven met en tegen vrienden, vijanden en familie voor de toekomst van de Bordeaux-wijnstokken.

De begrafenis van Andre Lurton was op 20 mei 2019 in de katholieke kerk Notre-Dame in Grézillac. Zijn vrouw, Elisabeth Garros, stierf in 2006. Hij wordt overleefd door broer Lucien en zus Simone (broer Dominique stierf in 2010), zeven kinderen en meerdere kleinkinderen.