Ik kwam wijn voor het eerst tegen als tiener. Ik wist meteen dat ik verliefd was. Ik had een voorliefde voor goed eten ontwikkeld, dankzij Molto Mario en PBS herhalingen van Julia en Jacques toen een mentor en vader van een vriend me kennis maakten met goede wijn. Ik wist hoe ik goed moest eten, maar meneer Shu wist hoe ik goed moest drinken.

Ik was gefascineerd door het idee dat wijn onder verfijnde mensen het vocabulaire was voor elegante gesprekken. Het was een portaal naar de geografie van de wereld en een universeel geaccepteerde valuta. Vanaf mijn tienerjaren had ik niet veel gelijk, maar hierin had ik zeker gelijk.

Herinneringen aan de universiteit bevatten vaak spijtige drankkeuzes. En hoewel ik spijt heb van het volume dat ik heb geconsumeerd, behoud ik blijvend respect voor de kwaliteit van mijn keuzes. Reizen was een van mijn ondeugden.

Na een jaar bij de Universiteit van Oregon , Besloot ik me in te schrijven voor een hospitality school in Portland. Ik vond het curriculum boeiend, vooral de wijncursussen. Ik voelde me veel beter geschikt om drinken te studeren dan de materialen in mijn aanstaande vrije kunstenlessen.

John Eliasson was mijn instructeur. Hij was een garagewijnmaker die een voorliefde voor Chablis naar Dundee bracht. Hij maakte Pinot Noir, Chardonnay en een karig deel Aligoté. Ik was verliefd. Ik ben naast John's ook wijnlessen gaan volgen.

Kevin Zraly: A Window Into Forty Years of Wine

Op mijn 21ste dronk ik 2002 Domaine Drouhin Pinot Noir en 1996 Barbaresco-producenten ​Ik ging bijna tien jaar als sommelier werken. Ik dacht dat mijn lot een gevorderd wijndiploma zou zijn.

Maar ik verveelde me.

Het is vreemd om op jonge leeftijd liefde te vinden. Het is net zo willekeurig als onze genetische loterij, minder gebaseerd op onze eigen instincten en meer op ons geluk om op het juiste moment op de juiste plaats aan te komen. Maar naarmate we ouder worden, veranderen we, en het is niet zeker dat wat we liefhadden met ons zal veranderen.

Dezelfde nieuwsgierigheid en rusteloosheid waardoor ik verliefd werd op wijn, brachten me ertoe om er buiten te gaan en uiteindelijk een tijdschrift te publiceren met de naam Wetsteen ​

Het onderzoekt waar de dingen die we eten en drinken vandaan komen, hun terroir, en vraagt ​​oprecht: 'Wat is dit?' Toen ik eenmaal de taal van wijn had geleerd, bleek ik altijd al begeerd te hebben geweest, ik wilde geen taalkunde studeren. Ik wilde het wereldwijd beoefenen. En dat deed ik ook.