Deze hoofdstukken in de voortdurende saga van Provincie San Benito weerspiegelen direct de lange boog van Californië wijnbouw, een kronkelend verhaal van beproevingen, trends, bloei en mislukking, waarvan de bladzijden vandaag de dag nog steeds worden omgeslagen. Aan de basis van dit alles ligt de overtuiging dat de ligging van San Benito tussen de verkoelende briesjes van de Montereybaai in het westen, de schetterende zonneschijn van de San Joaquin-vallei in het oosten en de excentrieke gronden die door de San Andreas-breuk zijn opgegraven, vormen een locatie van wereldklasse voor wijndruiven.

Dat is waar de eerste mensen die daar wijn maakten meer dan 150 jaar geleden op gokten, toen ze wijnstokken plantten nog vóór tijdgenoten die wijn maakten. Sonoma En Napa veel bekender. Dat deze landen ten zuiden van Hollister en ten oosten van Salinas nog niet in overontwikkeling zijn geraakt, maakt de omgeving alleen maar zoeter, ook al biedt dat anders idyllische isolement tal van uitdagingen voor de wijdverbreide populariteit.

Dit vind je misschien ook leuk: De beste Napa Valley-wijnmakerijen die je nu kunt bezoeken, volgens insiders uit de industrie

Ik ken de regio al sinds mijn kindertijd, golfde langs ratelslangen met mijn vader en verkende vleermuizengrotten in de Pinnacles, lang voordat het een nationaal park werd. Mijn recentere bezoeken, als recensent van WE voor dit deel van Californië, werden meestal tussen de afspraken door gepropt Santa Cruz of Monterey. Maar dit voorjaar, met een gestage reeks fascinerende San Benito-wijnen die opdoken in mijn blinde proeverijen, heb ik het grootste deel van een week besteed aan het beter leren kennen van de mensen achter dit laatste hoofdstuk van het verhaal van San Benito.

Terwijl het groene gras van een natte winter vervaagde in warmgele landschappen, schudde ik de hand van stoffige boeren die al tientallen jaren hun eigen wijnstokken verzorgden, en rinkelde ik glazen met grotere wijnmakers uit de stad, wier enthousiasme over druiven als Cabernet Pfeffer , Vetgedrukt En Slaaf was besmettelijk. Mijn bezoek culmineerde met een diner in Eden Rift , het landgoed dat zeven jaar geleden werd herschapen op het land waar een Fransman genaamd Théophile Vaché in 1849 wijnstokken plantte. De droom van Vaché zou een middelpunt worden van de 20e-eeuwse kruikwijn-moloch Almaden-wijngaarden , en nu investeert Eden Rift meer dan wie dan ook om de reputatie van San Benito op het gebied van goede wijn en gastvrijheid te verbeteren.

De oprichter van Eden Rift, Christian Pillsbury, herinnerde ons er twintig aan tafel aan dat dit in veel opzichten de plek was waar de Californische wijn begon, en toch wist hij dat, zoals zovelen, tot voor kort nooit.

“Het heeft mij verrast”, zei hij. ‘Ik had nog nooit van deze plek gehoord en ik heb mijn hele carrière Californische wijn bestudeerd.’ Toen hij de ervaring omschreef als ‘gevonden worden op een plek’, en niet andersom, keek ik de tafel rond. Iedereen knikte.

Geworteld

Dat gevoel van verwondering en kansen lokt de volgende generatie wijnmakers naar San Benito.

Nat Wong, een afstammeling van Chinese immigranten die in de jaren vijftig van de negentiende eeuw Californië kwamen bouwen, verliet zijn carrière als ornitholoog bij het Monterey Bay Aquarium – ja, hij ruziede met pinguïns – om vijf jaar geleden het wijnleven eens te proberen. Hoewel hij werkte voor a Carmel-vallei wijnmakerij had hij moeite om iemand te vinden die hem fruit wilde verkopen om zijn eigen label te lanceren, Mes & Klauw . Hij vertelde me: 'Niemand zou mij de tijd van de dag geven behalve Ron Siletto.'

Vereerd als een heilige van de regio, ontdekte Siletto – die werd opgevoed door Italiaanse immigranten in Boston en in 2020 op 86-jarige leeftijd stierf – San Benito toen hij president was van Almaden Vineyards. Toen dat bedrijf in 1986 werd verkocht, bleef hij rondhangen, kocht eigendommen op en werd boer. Terwijl kopers van grote wijnhuizen door consolidatie steeds groter werden, cultiveerde Siletto boetiekklanten.

'Papa behield dit eclectische klantenbestand van een paar telers', vertelde John Siletto me kort nadat zijn vader stierf. Daartoe behoorden Ken Volk en Bryan Harrington, die beiden met Siletto werkten om oude wijnstokken te vieren, historische variëteiten als Cab Pfeffer en Négrette (van oudsher bekend als Pinot St. George) aan te moedigen en nieuwe te planten, vooral Italiaanse druiven zoals Frappato En kwaker dat aansluit bij de roots van Ron.

Dit vind je misschien ook leuk: Iconische erfgoedklonen uit Californië blijven de moderne wijnbereiding stimuleren

“Toen ik Ron ontmoette, werd ik onmiddellijk aangetrokken door zijn nieuwsgierige geest, en het feit dat hij deze wijnstokken van de vergetelheid redde was zeer vertederend”, aldus Harrington. “Vanaf dat moment voelden we ons als broers.”

Afgelopen januari werd Nat Wong algemeen directeur van Familiewijngaarden Siletto , dat toezicht houdt op vier biologisch geteelde eigendommen waarvan de 100 gecombineerde hectare 30 verschillende druivensoorten bevat. “Voor mij draait het allemaal om de relaties”, zegt Wong, tot wiens meer dan 35 klanten behoren Ian Brand, Scott en Jenny Schultz bij Jolie-Laide, Rajat Parr en Tank Garage Winery.

De in Zuid-Afrika geboren wijnmaker van laatstgenoemde, Bertus van Zyl, vergezelde Wong en mij voor een rondleiding door de vier wijngaarden: drie ervan – Tres Pinos, Calleri en Wheeler – liggen dicht bij elkaar langs heuvels die een stoffige kreek omringen, terwijl de vierde, Siletto, ligt hoog op een winderige bergkam en kijkt naar alles terug. Terwijl we het uitzicht bewonderden, vroeg ik me af waarom een ​​rijzende ster als Wong – die opgroeide in Danville, net aan de rand van de gestage wildgroei van de East Bay – zou willen verhuizen naar de middle of nowhere. Hij antwoordde snel: ‘Dit is de enige plek in Californië die me aan thuis doet denken.’

Gezinnen gebonden

‘Ik ben in de wijngaard geboren’, zegt Pat Wirz, terwijl zijn eeuwenoude tractor stationair draait terwijl zijn gescheurde, met vet besmeurde spijkerbroek nauwelijks zijn benen verbergt. “Ik begon met het snoeien van wijnstokken toen ik vijf jaar oud was, samen met mijn vader. Waarschijnlijk stond ik hem in de weg.” Een stevige man van zeventig jaar oud wiens fabelachtig borstelige snor afsteekt tegen een geschuurde leren huid – ‘Ik ben als de bergen’, zei hij later grappend – meldt Wirz trots dat zijn kleinzoon, Cody Wirz, de vierde generatie is die aan het werk is dit pand.

De 60 hectare Wirz-wijngaard bevat een veldmengblok uit 1903 – of ‘negentien-drie’ in Pat speak Mourvèdre , Zinfandel en Cab Pfeffer (onlangs geïdentificeerd als Mourtaou, hoewel sommigen denken dat het Gros Verdot is), onder mogelijk Palomino En Missie . Er zijn ook zes hectare Carignan en 45 hectare hoofdtraining riesling dat Pats vader begin jaren zestig begon met planten.

Randall Grahm, bekend van Bonny Doon, die zich aan het ontwikkelen is zijn voorhoede-landgoed Popelouchum in het nabijgelegen St. Johannes de Doper -bouwde de zijne Pacific Rim Riesling op deze wijnstokken, en nu wordt er veel geconsumeerd door Ryan Stirm, wiens Rieslings enkele van de meest meeslepende wijnen zijn die ik het hele jaar heb geproefd. Andere klanten zijn onder meer Big Basin, Ser en Birichino in Santa Cruz, Maidenstoen in San Luis Obispo en Kobza Wines in het nabijgelegen Salinas, dat een veldmix van dat oude gemengde blok produceert. Veel hiervan zijn te vinden in de schappen van Crave Wine Company in het centrum van Hollister, die veteranen uit de wijnindustrie Mike Kohne en Maura Cooper zojuist in januari hebben geopend om een ​​winkelpresentatie te bieden aan de producenten van de provincie.

Dit vind je misschien ook leuk: De Californische wijnmakers aan de Central Coast respecteren het verleden, maar hebben hun ogen gericht op de toekomst

Op de vraag of hij überhaupt landbouwbedrijven inhuurt om de wijnstokken te verzorgen, zoals de meeste telers doen, schudde Wirz, die ook zo'n 100 stuks vee houdt op 1.800 hectare omliggende hectare, zakelijk zijn hoofd en antwoordde: 'Ik heb er gewoon voor gezorgd ervan.”

Onderweg, terwijl longhorns en paarden voorbij slenterden, grilden Gillian Enz en haar vader, Bob Enz, wat worstjes voor de lunch terwijl ze bespraken hoe hij van een in Tokio en New York opgegroeide tunnelingenieur uitgroeide tot de aankoop van een van de oudste nog bestaande tunnels. wijngaarden hier in de buurt. ‘Ik wist van niets,’ zei hij toen hij in 1967 boer werd van wat nu bekend staat als de Enz-wijngaard, ‘maar ik maakte mijn neus heel snel vuil.’ Hij verplaatst ook nog steeds de aarde, in de vorm van een granietmijn net voorbij de historische ruïnes van Lime Kiln Valley, het ooit bloeiende kalksteenmijnstadje dat de bouw van San Francisco aanwakkerde en Provincie Santa Clara .

Nadat we enkele Zinfandels van Hubba en Rexford uit Gillian’s eigen wijngaard hadden geprobeerd, evenals een verrassend levendige Zin uit 1979 van de oude wijnstokken, liet Bob me zijn favoriete struiken zien. “Dit zijn de oudste oranje muskaatranken in Californië”, zegt Enz, die denkt dat ze dateren uit 1886. “Ze gedijen hier nog steeds.” Zoals zoveel eigendommen in San Benito hebben de getrainde oude wijnstokken van de Enz- en Wirz-wijngaarden geen water nodig om te overleven, nog een reden waarom wijnboeren als Ian Brand en Ken Volk door de jaren heen zo hard hebben gewerkt om de aandacht van wijnmakers op de eigendommen te vestigen. .

De 350 hectare grote Gimelli-wijngaarden omvatten waarschijnlijk het grootste blok Cab Pfeffer ter wereld, ongeveer een half dozijn hectare. Volgens Ken Gimelli vertoonden deze wijnstokken, die minstens dateren uit 1908, geen enkele stress tijdens de droogste dagen van de recente droogtes.

Gimelli kocht de eerste van zijn nu uitgestrekte bedrijven in 1995, zes jaar nadat zijn broer Joseph Gimelli Pietra Santa Winery oprichtte op het oude landgoed van Almaden. (Eden Rift kocht Pietra Santa in 2016.) De broers, wier voorouders fruit en bloemen verkochten in San Jose, bouwden hun fortuin op in afvalbeheer voordat ze naar het zuiden trokken om oude wijngaarden nieuw leven in te blazen.

Ken is geboeid door de geschiedenis van zijn landgoed, die meer dan 120 jaar geleden begon als El Gabilan Vineyard. Het leverde veel van de stekken voor de rest van de oude San Benito-beplanting, zei Gimelli, evenals onderstammen voor de herontwikkeling van door phylloxera geteisterd Frankrijk . Hij heeft geen kinderen die zijn nalatenschap kunnen erven, maar is niet van plan binnenkort te stoppen met werken. Hij is nog steeds aan het bedenken wat hij moet doen met de 19e-eeuwse kerkklokken die hij in een schuur uit 1906 heeft opgeborgen.

Hoewel de voorheen bloeiende Blenheim-abrikozenindustrie in de regio grotendeels verdwenen is (je kunt een kijkje nemen in het San Benito County Historical Park), lijken de druiven hier te blijven. Wong, die voor langere tijd in San Benito verblijft, zei: ‘De mensen hier zijn trots op het land dat ze al generaties lang bewerken.’

Toekomstig heden

van San Benito duurzaamheid de druk is het scherpst Paicines Ranch , waar eigenaar Sallie Calhoun haar softwarefortuin omzet in een 7600 hectare groot model van regeneratieve landbouw. Nadat hij het land in 2001 had gekocht, vond Calhoun een regeneratieve leider in Kelly Mulville, wiens leven op jonge leeftijd richting kreeg in El Paso toen hij een havik kreeg om groot te brengen.

“Die ervaring met de vogel maakte dat ik geïnteresseerd raakte in de natuur”, zegt Mulville. “Toen las ik Silent Spring en sindsdien ben ik depressief.”

Mulville verbouwde pepers in West Texas , en werkte vervolgens op een biologische boerderij in Colorado, waar hij op een dag wijn ging proeven. ‘Binnen twee jaar legde ik een wijngaard aan’, zei hij. “Door te stuiteren tussen vee, gewassen en wijndruiven kon ik ze allemaal tegelijk combineren.”

Bij Paicines creëert hij een wijngaard die zowel enologisch als ecologisch op elkaar afgestemd is, waarbij hij ervoor kiest om de 25 hectare grote wijngaard te beplanten met druiven zoals Grenache , Assyrtiko En Verdelho die gedijen in een warmer klimaat. “Laten we vanaf het begin iets creëren dat gebruik maakt van de intelligentie van de natuur”, zei Mulville, die het traliesysteem bijna boven zijn hoofd hief om het hele jaar door ongeveer 1.700 schapen in de wijngaard te laten lopen. “Ze kosten geen geld”, zei hij over de schapen, die ook als vlees worden verkocht. “Ze verdienen geld.”

De inheemse planten-, insecten- en vogelpopulaties – die van 1965 tot 1995 door conventioneel wijngaardbeheer op dezelfde gronden werden aangetast – bloeien enorm, waaronder een superzeldzame driekleurige merel die vogelaars van over de hele wereld aantrok. Ook massaal zijn wijnmakers als James Jelks van Florèz Wines, Angela Osborne van A Tribute to Grace, en Tara Gomez en Mireia Taribo van Camins 2 Dreams, die graag de druiven willen bottelen die Mulville in 2020 heeft geplant.

Megan Bell gebruikt ze in haar Marges Wijnen , die ze maakt in een voormalig appelpakhuis in de buurt van Watsonville. 'Dit werkt geweldig voor iedereen, inclusief de planeet', zegt Bell, die met succes andere telers aanmoedigt om steeds duurzamere middelen te gebruiken.

Zijn klanten bereid druiven als Assyrtiko of Verdelho te proberen, die ze misschien alleen kennen van uitstapjes? Griekenland En Portugal ? Bell zei dat de volgende generatie wijnliefhebbers niet van streek is en legt uit: 'Ze zijn gewoon geïnteresseerd in nieuwe dingen.'

Zowel Bell als Mulville kwamen die avond bij ons eten in Eden Rift, waar we Josh Hammerling ontmoetten, die levendige bubbels maakt voor zijn gelijknamige merk in een magazijn in Berkeley, en Tracey Rogers Brandt van Donkey & Goat, wiens Cab Pfeffer, Négrette en Falanghina zijn ronduit spannend. Bekende gezichten hadden zich ook verzameld: oud-Central Coast-kampioen Ian Brand; somm-wijnboer Chris Miller van Seabold Cellars; Calera-wijnmaker en in Hollister geboren Mike Waller, die in 2007 werd aangenomen door wijlen Josh Jensen; en Riley Hubbard, die vanuit Paso Robles naar het noorden reisde om haar Hubba Wines te laten zien.

Op de tafel stonden, naast Paicines Ranch-lamsvlees en lokaal geteelde producten, tientallen flessen, waaronder enkele van DeRose, het voormalige Almaden-pand naast de deur, Bryan Harrington (ook aanwezig) en Ken Volk, die mij bij hem thuis een paar flessen overhandigde in San Luis Obispo tijdens mijn rit naar het noorden. We proefden en proostten op de erfenissen, maar het diner ging veel meer over de toekomst dan over het verleden, alsof we allemaal in de berm keken.

Dit vind je misschien ook leuk: We hebben meer dan 3.000 Californische wijnen geproefd. Hier zijn 10 hoogtepunten.

De volgende ochtend toerde Christian Pillsbury me rond in Eden Rift, door de terrasvormige blokken, langs een gebied dat werd gerooid voor meer wijnstokken, en in de richting van de bergen wit stof van een actieve kalksteengroeve in het zuiden. “We hebben er jong hout bovenop,” zei Pillsbury over recente hertransplantaties, “en een wortelsysteem dat dat zuigt. kalksteen .”

Onze laatste stop was het nauwelijks zichtbare gat van een kwikzilvermijn die in de 19e eeuw met de hand werd uitgehakt door homesteaders, waar Jensen een halve eeuw geleden ook zijn allereerste vat Calera-wijn liet rijpen. We doken naar binnen en liepen terug, letterlijk reizend door de dromen van de geschiedenis van San Benito, waarvan sommige stierven, andere die bloeiden. Toen keerden we terug naar de ingang, waar een helder, doordringend licht ons terug naar het heden leidde.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Oktober 2023 probleem van Wijnliefhebber tijdschrift. Klik hier om je vandaag nog te abonneren!

Breng de wereld van wijn bij u thuis

Abonneer u nu op Wine Enthusiast Magazine en ontvang 1 jaar voor $ 29,99.

Abonneren