In mijn werk word ik constant omringd door alcohol, hoewel ik niet zoveel consumeer als je misschien denkt. Ik spuug als ik sterke drank bekijk, net als mijn op wijn gerichte collega's. Bij productlanceringen en andere evenementen laat ik drankjes vaak onafgemaakt achter. Misschien omdat ik zoveel toegang heb, ben ik eigenlijk vrij matig in mijn drinkgewoonten.

Maar volgende Tales of the Cocktail , de jaarlijkse mammoetmixologieconferentie in New Orleans, was het tijd voor een pauze.

Veel mensen 'drogen' hier en daar een maand of zo. Meestal is het een reactie op overmatig toegeeflijkheid tijdens de feestdagen, wat leidt tot wat sommigen 'Drynuary' noemen (misschien wel de ergste woordmashup ooit), of de goede voornemens van het nieuwe jaar om naar over te schakelen mocktails voor een poosje.

Anderen kiezen voor 'Sober October' of, zoals ik een barman hoorde zeggen, 'No-Saloon June'. Het is een kans om te resetten, een stap terug te doen en uw lever een pauze te geven.

Ik steun het nemen van een pauze van alcohol. Ik doe het van tijd tot tijd, maar ik heb nooit geprobeerd om voor een langere periode teetotaal te blijven. Maar hoe neem je een pauze als sterke drank je broodwinning is?

Week een

Ik heb er niet bewust voor gekozen om in augustus 'droog te gaan', dus de eerste week was relatief eenvoudig. Ik heb zojuist hier en daar een drankje geweigerd.

“Een gin-tonic? Bedankt, gewoon een tonicum voor mij. '

'Wil ik die nieuwe bar gaan bekijken? Bedankt, maar ik denk dat ik vanavond blijf. '

Na een paar dagen besloot ik het experiment tot een maand te verlengen. De meeste mensen kunnen vrijwel alles aan als ze zich concentreren op het einddoel, redeneerde ik, zoals een maand zonder vlees of suiker. Een maand zonder alcohol? Geen probleem, toch?

…Rechtsaf?

Proeven terwijl u verwacht: een nuttige onderbreking

Week twee

Ik begon de week door uit te glijden. Het was een bijzonder frustrerende werkdag geweest: woorden weigerden koppig te stromen, geplande interviews vielen uit elkaar en er dreigde druk op de deadline. Ten slotte sloeg ik mijn laptop neer en liep naar een rustige bar om me te hergroeperen.

Terwijl ik nipte aan een 'nood-martini', gonsde er een golf van sms'jes op mijn telefoon, ook die van een vriend van over de hele wereld. Ze maakte me aan het lachen, waardoor een paar vlinders in mijn buik vrijkwamen.

'Andere ronde?' vroeg de barman. Ik heb geweigerd. De paniekaanval was verdwenen, hoewel ik niet zeker wist wat een groter effect had, de ijzige martini of de verwarmende woorden van mijn vriend.

Week drie

Op dat moment realiseerde ik me dat 'bijna droog' de enige manier was om August voor mij te laten werken. De deadline voor een recensie-column over single-malt Scotches wenkte, en die flessen zouden zichzelf niet evalueren.

Mijn compromis: geen alcohol meer dan die proeverijen. Gelukkig had ik mijn coping-mechanisme gevonden: Italiaanse frisdrank. Specifiek, inotto , een cola-achtige frisdrank gemaakt van bittere sinaasappel, die me deed denken aan Cynar en Sanbitter , een felrode bruis die een beetje aanvoelt als het drinken van een Campari en frisdrank.

Ik begon me te realiseren dat ik het ritueel meer miste dan de alcohol. Ik begon mijn chinotto in een chique cocktailglas te schenken en het te garneren met een krul citroenschil.

Week vier

Mijn grote uitdaging bij het laatste stuk was een deadline voor het cocktailboek van 1 september die opdoemde en verschillende drankjes omvatte om te testen. Dus riep ik een vriend erbij en koos ervoor om te verdelen en te overwinnen. Met twee smaakpapillen was het gemakkelijker om erachter te komen wat werkte en wat niet.

Toen augustus zijn einde naderde, voelde ik me beter, lichter. Mijn gehemelte voelde zelfs schoner aan. Maar ik wist ook dat september beloofde een eindeloze carrousel van dronken productlanceringen en drankjes met vrienden.

Maar voorlopig, na mijn 'bijna droge augustus', was ik klaar om weer op de draaimolen te gaan. Eventueel zelfs met een cocktail in de hand.