Mijn man en ik waren op bezoek in Mendoza voor een mijlpaalverjaardag, en de kers op de taart was Wijnoogst , de jaarlijkse viering van de druivenoogst in de stad. Plaza-fonteinen vloeiden rood en het leek alsof er om elke hoek een parade was. Misschien ook een beetje chaos in de lucht.

Op aanbeveling van een vriend besloten we te bezoeken Gekozen soorten , een wijnmakerij in het nabijgelegen Maipú. Ze kende de wijnboer, Brennan Firth, en hielp met het regelen van een rondleiding voor ons.

Volgens onze gids was Maipú een 'haalbare' taxirit vanaf onze homestay in het centrum van Mendoza. Onderweg realiseerden we ons dat 'haalbaar', of enig ander referentiepunt, nutteloos is op de achterbank van een snel rijdende taxi op het platteland van Argentinië, zonder hoop op een Wi-Fi-verbinding of een mobiele telefoon die geschikt is voor internationale gesprekken. Na twee keer om de weinige verspreide bodega's (wijnmakerijen) te hebben heen gereden en een handjevol plaatselijke bewoners te hebben ondervraagd, was het duidelijk dat we verdwaald waren.

De meter tikte weg, onze chauffeur zweette en gefrustreerd, we werden wanhopig en gebaarde hem te stoppen bij een olijfboerderij die we een paar keer waren gepasseerd. Hij zette ons af, en toen hij uit de grindweg kwam, ontdekten we dat de locatie net gesloten was vanwege de siësta.

Collage door Monica Simon

Een boerenknecht verscheen en bood aan om de eigenaar uit haar dutje te wekken om ons te helpen. Aarzelend om dit middagritueel te verstoren, accepteerden we het dankbaar en werden we snel benaderd door Florencia Giol, onze toevallige gastheer, die ons uit de zon naar de koelte van de boerderijwinkel leidde om ons probleem op te lossen.

Florencia leerde ons tijdens het voeren van een reeks telefoongesprekken over het familiebedrijf in olijfolie en ontdekte niet alleen de bron van ons dilemma - jammerlijk onvolledige aanwijzingen - maar riep de wijnman zelf te hulp.

Hoewel we ons schaamden, waren we ontroerd dat we hulp en gastvrijheid van een vreemde hadden gekregen. Met een zak olijfproducten die we als dank kochten, vertrokken we met Brennan.

Wanneer een satirische wijnschrijver serieus wordt genomen

Bij de wijnmakerij was het een proeverij om nooit te vergeten: de hagel in het late seizoen bekogelde het pakhuis terwijl we buigen naar een tafel die Brennan had klaargemaakt met elke fles die hij bij de hand had.

Vervolgens hebben we de vaten geproefd. Behalve één - een experiment dat mislukt is. 'Geloof me,' zei hij. 'Dat wil je niet proberen.'

We vielen in een ongehaast ritme. Natuurlijk waren er kosten aan verbonden - een lange taxirit naar nergens en een controle van onze verwachtingen aan de deur - maar net als met de seizoenen gebeuren de dingen in Zuid-Amerika omgekeerd. En dus kwam deze specifieke proeverij natuurlijk compleet met een rit terug naar de stad, met dank aan Brennan.

Hij wilde niet dat we hem mee uit eten nemen en stond erop dat we bier bij hem dronken bij zijn favoriete ontmoetingsplaats in Mendoza. Hij stapte naar binnen en pakte de biertjes terwijl we aan een trottafel trokken. Tegen de tijd dat hij tevoorschijn kwam, waren alle ogen op ons gericht: er was een voetbalwedstrijd en we blokkeerden onbewust de tv.

Met de game op de achtergrond, gingen we terug naar onze stoeprand, sloegen onze biertjes, lachten en kletsten. Die ochtend had ik niet gedacht dat bier en voetbal een einde zouden maken aan het avontuur van deze dag, maar nu wist ik dat dit de enige manier was.

Gwendolyn Elliott is de senior digitale redacteur van Seattle tijdschrift.