Als beroepsjournalist sinds de zomer na de middelbare school heb ik altijd de wijsheid van Charles Bukowski onderschreven, de wellustige en doorweekte dichterlaureaat van de onderbuik van Los Angeles.

Een paar cocktails met vrienden ontgrendelen verhaalinstincten, zelfs bij de meest verlegen persoon.

In zijn gedicht 'How To Be a Great Writer' adviseert hij mensen om 'gewoon meer bier / steeds meer bier te drinken'. Seks, gokken, uitslapen en de muziek van Brahms en Bach worden ook aanbevolen, om nog maar te zwijgen van het vermijden van musea en het betalen van uw creditcardrekeningen. Maar het was de goedkeuring van de hop die me echt bijbleef.

'Bier', schreef Bukowski, 'is continu bloed.'

Dagelijkse infusies hebben me ondersteund door tientallen jaren van optredens in de krant en freelancen in het digitale tijdperk, van gehavende handmatige typemachines tot smartphones. Als muziek- en filmrecensent waren bars en feesten mijn natuurlijke habitat. En vooral de afgelopen jaren heeft de marketing van sterke dranken in kleine batches (meestal gin en Bourbon) me een nog vuriger imbiber gemaakt.

Ik was iets van een wijn-agnost geweest, genoot hier en daar van een glas, maar ging meestal in gebreke aan iets dat ambachtelijk was gebrouwen of gedistilleerd.

Een twee-voor-één happy hour bij een lokale sushi-tent met een goedgevulde bar verankerde de meeste van mijn avonden. Dat was, toen ik niet op reis was naar filmfestivals in plaatsen als Utah, Montreal of Polen, de laatste een frequente en favoriete bestemming waar wodka stroomt als kraanwater.

Door de jaren heen heb ik een hoge tolerantie ontwikkeld. Het juiste bedrijf op de juiste plek - een bubbelbad onder de sterrenhemel in Sarasota, Florida, een bar in Wroclaw, Polen, waar heerlijke wodka met zwarte kersen werd geserveerd - was een van de grootste genoegens van het leven. Er werden geheimen verteld. Er werden slechte beslissingen genomen. Romantiek ontstond. Levenslange vriendschappen gesmeed.

Een paar cocktails met vrienden ontgrendelen verhaalinstincten, zelfs bij de meest verlegen persoon.

Afgelopen herfst gaf mijn cardioloog me echter eng nieuws dat ik verplichtte te stoppen met drinken. De beslissing was gemakkelijk te maken en tot dusver vrij gemakkelijk vast te houden. Mannen hebben de neiging veel af te vallen als ze geen alcohol drinken. Ik dronk honderden calorieën per dag, dus ik liet een ton vallen, geholpen door een ontvet dieet en dagelijkse lichaamsbeweging.
Bordeaux in de achterkamer

Toen mijn gezondheid herstelde, nam ook mijn gehemelte toe: ik begon een smaak voor wijn te ontwikkelen die ik nog nooit eerder had ervaren. In het verleden was ik een soort wijn-agnost, ik genoot hier en daar van een glas, maar ging meestal in gebreke aan iets dat ambachtelijk werd gebrouwen of gedistilleerd. Met de moeilijkere dingen van mijn danskaart, heb ik mijn waardering voor druiven verfijnd: of ik nu een fles Malbec met vrienden deel tijdens een cookout, of de fijne selectie rode wijnen verkent bij een lokale boerderij-tot-tafel-tent, waar ik af en toe beloon mijn goede gedrag met een burger gemaakt van grasgevoerd rundvlees.

Voldoening halen uit kwaliteit in plaats van kwantiteit is een nuttige les geweest, die heeft geholpen mijn smaak voor wijn te verfijnen op dezelfde manier waarop ik een kritische waardering voor film en muziek heb ontwikkeld. Ik geniet van elk glas, goed tot de laatste druppel.