Nergens leeft de Amerikaanse droom meer dan in de harten van immigranten, die talloze obstakels overwonnen om te streven naar een beter leven in dit land. In Californische wijngaarden zwoegen veel mannen en vrouwen van Mexicaanse afkomst hun hele werk in de velden, zodat hun kinderen hun dromen kunnen verwezenlijken.

Aan de noordkust zijn er genoeg wijnmakers om de Mexicaans-Amerikaanse Vintners Association ​En de Central Coast is de thuisbasis van een groeiend aantal immigranten en afstammelingen die van de wijngaarden naar de kelders zijn verhuisd om wijn te maken.

Hun verhalen herinneren ons er op aangrijpende wijze aan hoe moed, hard werken en talent nog steeds de belangrijkste sleutels zijn om succes te behalen.

Felipe Hernandez van Feliz Noche / Foto door Toni Weber

Felipe Hernandez

De Trailblazer

'Ik ben begonnen in het veld, en ik ben nog steeds in het veld', zegt Felipe Hernandez, die in 1971 als 15-jarige Ayutla verliet, een stad in de Mexicaanse staat Jalisco. Kort nadat hij de Amerikaanse grens was overgestoken, hielp hij bij het planten van enkele van de eerste wijngaarden in de Santa Ynez-vallei. Die sites zijn onder meer Savannah Oak, waar hij meer dan 45 jaar woonde en werkte, en Koehler, waar hij sinds 1997 wijngaardbeheerder is, rond de tijd dat hij wettelijk staatsburger werd.

In 2001 werd Hernandez de eerste Mexicaanse immigrant in de regio die zijn eigen merk startte, Goede nacht ​Het produceert ongeveer 700 kisten per jaar van een breed scala aan druiven, waaronder Riesling, Chardonnay, Sauvignon Blanc, Cabernet Sauvignon, Grenache en Tempranillo.

'Ik dacht dat er veel mensen waren die goede wijn maakten van het spul dat ik verbouwde', zegt Hernandez, wiens vijf kinderen een verpleegster, een agent en een ingenieur zijn. 'En als iemand ooit zegt dat je fruit niet goed is, kun je bewijzen dat ze het bij het verkeerde eind hebben.'

Hernandez herinnert zich lange gesprekken in de jaren zeventig met een bezoekende wijnboer uit Frankrijk die het jaar daarop plotseling stierf. 'Ik heb van hem geleerd wat ik weet', zegt hij. Hij herinnert zich de naam van zijn mentor niet meer, omdat Hernandez destijds een zelfbenoemde 'jonge punk' was. 'Hij leerde me geduld te hebben en minder sulfieten te gebruiken en de wijn langer te laten rijpen dan andere mensen.'

Zoals veel wijnboeren maakt hij zich zorgen over de krapte op de arbeidsmarkt als gevolg van een strikt immigratiebeleid, maar hij hoopt dat machines de werkdruk zullen verlichten.

Marlen Porter / Foto door Toni Weber

Marlen portier

Hometown Hero

Marlen Porter sprong op haar 21ste de wijnwereld in, toen ze werkte in een bistro in Santa Maria waar wijnmakers als Lane Tanner en Tobin James het hof hielden.

'Het deed me denken aan mijn familie, rondhangen, drinken, eten', zegt Porter, wiens grootvader uit Oaxaca kwam en zich in Oxnard vestigde als onderdeel van het mid-eeuwse Bracero-programma, waardoor miljoenen Mexicaanse mannen legaal tijdelijk in de landbouw konden werken. in de VS Haar moeder kwam op zesjarige leeftijd met de hulp van een professionele smokkelaar, bekend als een coyote. Haar vader kwam later en werd een succesvolle reizende muzikant. Het gezin verhuisde naar Nipomo, ten noorden van Santa Maria, toen Porter vier was.

Porter werkte voor Addamo Vineyard en vervolgens voor Rideau, waar ze opklom tot algemeen directeur. Porter werd toen operations manager voor Andrew Murray ​In 2010 trouwde ze met Cameron Porter, een in Santa Maria geboren muzikant die kelderrat werd, en hielp hem werken aan zijn gevorderde sommeliercertificering.

'Dat was een enorme ervaring voor ons allebei', zegt ze. 'We waren pas getrouwd en het was mijn taak om het avondeten klaar te maken en uit te gaan en wijn te zoeken om hem aan te doven.'

In 2013 begonnen ze Carignan te maken van de Camp 4 Vineyard in de Santa Ynez-vallei.

'We vroegen ons altijd af:' Waarom zijn er niet veel wijnen die passen bij Mexicaans eten? ', Zegt ze. “De pittigheid kan die grote rode wijnen inhalen. Een deel van de inspiratie voor het maken van onze Carignan was dus om hem bij Mexicaans eten te eten. '

Ze maken ook Viognier van Zaca Mesa-wijngaard , en de totale productie is gestegen tot ongeveer 800 kisten, waaronder Merlot, een Counoise rosé, een witte blend en Cabernet Sauvignon onder een gepland tweede label.

Het project is ook begonnen om de trouw van haar familie aan margarita's te veranderen.

'Mijn grootvader dronk nooit echt wijn voordat we hem begonnen te maken, en nu drinkt hij hem altijd', zegt Marlen. Haar grootvader bracht onlangs een fles terug naar Oaxaca om te delen met zijn broer. 'Dat was best gaaf.'

Miguel Lepe van Lepe Cellars / Foto door Toni Weber

Miguel Lepe

Monterey Prodigy

Miguel Lepe was een klas die geen diploma in bedrijfskunde had behaald aan het Hartnell College in zijn geboorteplaats Salinas, toen hij zich afvroeg welk keuzevak hij moest volgen om af te ronden. Hij hield van tuinieren, en de klasse wijngaard / wijnproductie leek interessant.

'Ik had nog nooit eerder wijn geproefd', zegt Lepe. Zijn vader en moeder, die in 1972 legaal de VS binnenkwamen vanuit respectievelijk Mexicali en Jalisco, dronken niet echt alcohol. 'Maar ik vond het gewoon geweldig dat ik de vergiste wijn rook.'

Terwijl zijn broers en zussen witteboordenwerk deden, begon Lepe in 2009 wijn te studeren aan Cal Poly San Luis Obispo en liep hij stage bij Claiborne en Churchill ​ Liaan en Justin ​

Het verhaal achter de Mexicaans-Amerikaanse Vintners Association

Na zijn studie werkte hij een jaar bij een wijnmakerij ten noorden van Temecula en keerde daarna terug naar Monterey County. Hij interviewde wijnboer Peter Figge, die met Lepe door de wijngaarden trok en hem zelfs meenam uit eten.

'Ik had nog nooit iemand dat voor me laten doen tijdens een interview', zegt Lepe van Figge, die plotseling stierf in juni op 47-jarige leeftijd. gewoon solliciteren voor de stagiaire baan. Ik weet niet of ik dat ergens anders had gevonden, en ik zou mijn merk niet zijn begonnen als hij er niet was geweest. '

Met een focus op Monterey County, Mooie kelders produceert ongeveer 250 kratten per jaar van Riesling, Chardonnay, Syrah rosé, Zinfandel en Petit Verdot, waarvan de laatste zal worden toegevoegd aan een nieuw merk genaamd Salinas Valley Vintners.

Hoewel zijn ouders niet zo zeker waren van zijn carrièrekeuze, lijken ze nu tevreden. 'Ze vinden het leuk dat ik een merk ben begonnen en werk aan iets dat ik het mijne kan noemen', zegt hij. “Ze vinden het geweldig dat de familienaam op het etiket staat. Daar zijn ze erg trots op. '

Ruben Solorzano van Made By Ruben / Foto door Toni Weber

Ruben Solorzano

De druivenfluisteraar

In 1989 verliet Ruben Solorzano als 19-jarige het kleine dorpje Ranchito in Jalisco, waar zijn familie maïs, paprika's en tomaten verbouwde. Hij trok naar Amerika om zich bij zijn oudere broers te voegen in de wijngaarden van de Santa Ynez-vallei.

“Zodra ik de grens overstak en druiven begon te snoeien, zei ik:‘ Wow, dit ben ik. Dit is waar ik van hou '', zegt Solorzano.

In 1994 Stolpman-wijngaard huurde Solorzano in. De oprichtende partner, Tom Stolpman, hielp hem om een ​​burger te worden.

Tegenwoordig is Solorzano, die bekend staat als 'The Grape Whisperer', een partner in Coastal Vineyard Care Associates ​Hij bebouwt Stolpman, Jonata, de meeste boerderijen in Ballard Canyon, en de wijngaarden van John Sebastiano en Salsipuedes, die de Sta boeken. Rita Hills.

In 2008 begon hij zijn eigen wijn te maken, die volgens hem goedkoper was dan kopen. Solorzano gelanceerd Gemaakt door Ruben in 2012.

'Het helpt me om een ​​betere boer te worden, en dat is mijn doel, om de beste boer te zijn', zegt Solorzano. 'Als ik de wijn proef, zie ik het verschil met het werk dat we in de wijngaard doen. Het heeft mijn denken over druiven echt veranderd. ' De toekomst van zijn merk is een blok van vier hectare Syrah, Grenache en Mourvèdre met een hoge dichtheid dat hij vorig jaar bij Stolpman heeft geplant.

Hij is verheugd dat culturen tijdens zijn verblijf hier samenkomen.

'Tien jaar geleden heb ik nog nooit een feest gezien met Mexicanen en Amerikanen allemaal samen', zegt hij. 'Nu, dat zie je heel vaak. Wijn helpt iedereen bij elkaar te zijn, en nu zien we niet veel verschil.

Caren Rideau en Andres Ibarra van Tierra y Vino / Foto door Toni Weber

Caren Rideau en Andres Ibarra

Het machtspaar

Oorspronkelijk afkomstig uit Valle de Guadalupe in Jalisco, verliet Andres Ibarra Mexico in 1976 met zijn moeder en broers en zussen.

'Mijn moeder heeft een [visum] aangevraagd om ons allemaal naar Disneyland te brengen, en we zijn nooit meer teruggegaan', zegt Ibarra.

Ze voegden zich bij zijn vader in de Santa Ynez-vallei, waar hij werkte als muilezeltrainer. Het gezin kreeg uiteindelijk het staatsburgerschap, wat toen gemakkelijker was. 'Het is nu compleet anders', zegt hij.

In 1980 begon Ibarra te werken bij Brander Vineyard ​Op een dag, terwijl hij in de kelder zat te dagdromen, morste hij overal Chardonnay.

'Ik had helemaal geen wijn gedronken', zegt Ibarra, toen 17 jaar oud. 'Ik stak mijn vinger erin en proefde de wijn en zei: ‘Wauw. Ik heb deze druiven twee weken geleden net geplukt en kijk wat het nu is. '

'Het is alsof dit licht in mij opkwam, en vanaf dat moment was mijn interesse om te leren hoe ik wijn moest maken.'

Jobs bij De wijngaarddam (die hij nog steeds beheert), Santa Ynez Winery, Fess Parker en Gordijn gevolgd. Bij de laatste halte ontmoette hij zijn partner, Caren Rideau, de neef van oprichter Iris Rideau. In 2012 is het stel begonnen Land en wijn , die jaarlijks een paar honderd kisten produceert.

'Het is echt geweldig voor ons om te laten zien dat Latino's in deze branche zitten', zegt Rideau, wiens moeder uit Sonora, Mexico kwam. 'Er is een enorme Latino-bevolking die wijn drinkt.'

Ibarra adviseert voor een nieuw Latino-merk, Tres Amigos, dat is gevestigd in Los Angeles, waar Rideau's architectuur- en interieurontwerpbureau is gevestigd. Haar doel is dat meer mensen zijn wijn proeven.

'Ik ben meer de doorzetter', zegt ze. 'Hij is degene die afstand neemt, maar ik heb het gevoel dat hij gehoord moet worden, en dat zijn wijnen geproefd moeten worden.'

Edgar Torres van Bodega de Edgar / Foto door Toni Weber

Edgar Torres

Ober voor wijnmaker

'Het is de belichaming van de Amerikaanse droom: hier komen met niets en iets bouwen', zegt Edgar Torres over de reis van zijn ouders, die het dorp Buenavista bij Morelia in Michoacán verlieten en zich vestigden in Cambria, aan de kust van San Luis Obispo County. .

Op nieuwjaarsdag in 1990 klommen een achtjarige Edgar en een van zijn zussen in een VW-bus - 'we noemen het ons Little Miss Sunshine-moment' - en reden door een gat in het grenshek bij Tijuana.

Ze woonden met twee andere gezinnen in een klein huis. Met zijn ouders constant aan het werk, werd Torres een vaderfiguur voor zijn broers en zussen (zijn oudere zus kwam een ​​jaar later, en zijn andere drie broers en zussen werden in Cambria geboren).

Op 14-jarige leeftijd deed Torres cateringoptredens terwijl hij naar de middelbare school ging. Hij kwam terecht bij Villa Creek Restaurant in Paso Robles, waar eigenaar Cris Cherry het personeel bij zijn vroege wijnbereidingsavonturen betrok. Die ervaring en de gemaakte connecties leidden tot banen bij Garretson Wine Company, Hug Cellars , Barrel 27 en McPrice Meyers.

In 2005 stopte Torres niet met zijn studie, maar stopte hij zijn spaargeld in vier vaten wijn. Twee jaar later begon hij Edgar's Winery als een Spaans merk gericht op variëteiten, dat in 2009 zijn eerste commerciële wijnen uitbracht.

Tegenwoordig maakt Torres ongeveer 4.500 zaken voor Bodega de Edgar en ongeveer 800 zaken voor Hug Cellars, die hij twee jaar geleden overnam. Hij is ook van plan om een ​​twist-top instapmerk genaamd Work & Play te lanceren, dat ook ingeblikte wijnen en cider zal omvatten.

'Ik wil meer wijn maken voor de volgende generatie', zegt Torres.

Hoewel Torres elf jaar met een Amerikaan getrouwd was, werd hij pas drie jaar geleden staatsburger. Hij hoopt dat meer Mexicanen in zijn voetsporen kunnen treden.

'Mijn mensen zijn de meest loyale, hardwerkende en lieve mensen ooit', zegt Torres. “Hun doelen zijn om hier te komen en meer financiële stabiliteit te hebben. Veel zijn daar gewoon blij mee. ' Maar hij moedigt ze nog steeds aan om verder te gaan.

'Ik push iedereen, Mexicaans of niet', zegt Torres.

Erika Maldonado van Runaway Vineyard / Foto door Toni Weber

Erika maldonado

Dochter met richting

Terwijl ze op de middelbare school zat, lobbyde Erika Maldonado bij haar vader, Abel, een boer en politicus in Santa Maria Valley, om wijndruiven te planten.

'Ik zei:‘ Pap, ik ben gecharmeerd van de wijnstokken, en er zijn al die geweldige gebeurtenissen ’,’ zegt ze. 'Ik ben nog nooit naar een lekker diner geweest vanwege de AGF-handel!'

Abel, wiens vader in 1964 als Bracero uit Jalisco emigreerde, vroeg Erika om een ​​businessplan op te stellen. Dus maakte ze een PowerPoint-presentatie, waarmee ze haar vader aan boord kreeg.

'Laten we het doen,' zei Abel.

In 2008 plantten ze 16 hectare Pinot Noir, Chardonnay en Pinot Gris grenzend aan Bien Nacido, en noemden het perceel Runway Vineyard ​Het eerste vintage was 2011, vorig jaar voor Erika bij Cal Poly San Luis Obispo. Ze produceert nu ongeveer 1.000 kisten per jaar, terwijl Abel en haar 21-jarige broer Nick de wijnstokken bewerken. Ongeveer de helft van de druiven wordt verkocht aan merken als In het juiste klimaat ​ Litteken van de zee en Vloeibare boerderij ​

Erika streeft ernaar haar erfgoed te combineren met wijncultuur. Ze laat mariachi-bands optreden op hun feesten en ze combineert gerechten zoals ceviche op jicama-plakjes met pinot gris en tamales met gekonfijte eend met pinot noir.

'Ik maak er een punt van om altijd onze Mexicaanse cultuur te omarmen en uit te drukken', zegt Erika, wiens assistent-wijnmaker, Frank Arredondo, ook van Mexicaanse afkomst is.

In 2014 produceerde ze een wijn genaamd Sixty Four ter ere van haar grootvader, die de basis legde voor het familie-imperium, dat nu 6000 hectare omvat. Het symboliseerde ook het begin van de reis van haar familie om de Amerikaanse droom te realiseren. De wijn komt dit najaar uit.

'Toen ik die fles Sixty Four aan hem presenteerde tijdens het Thanksgiving-diner van vorig jaar, begon hij gewoon te huilen', zegt ze. 'Hij zei:‘ Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat dit mijn leven zou zijn, in Amerika wonen met mijn kleinkind die wijn maakt en het naar mij vernoemt. ’

Fabian Bravo van Bravo Wine Company / Foto door Toni Weber

Fabian Bravo

Sauvignon Blanc Superstar

'Ik ben opgegroeid op Chardonnay Drive, maar ik wist niet wat dat betekende', zegt Fabian Bravo, wiens ouders Ameca verlieten, ongeveer 45 minuten ten westen van Guadalajara, begin jaren zeventig. Het gezin kwam de Verenigde Staten binnen via de deelname van zijn grootvader aan het Bracero-programma.

Ze vestigden zich uiteindelijk in de stad Gonzales in Californië, een deel van de Salinas-vallei. Daar plukte zijn moeder spruitjes en zijn vader laadde 25 jaar lang dozen met selderij en andere koude gewassen.

'Zijn armen zijn zo groot als mijn benen', zegt Bravo over zijn vader, die supervisor werd voor een putinstallatiebedrijf. 'Hij kan me zeker nog steeds tegen me schoppen.'

Zoals velen van zijn generatie, reikten Bravo's dromen verder dan de velden. Hij studeerde elektrotechniek met visioenen van het succes van Silicon Valley. Bravo proefde wijn tijdens zijn werk voor Raytheon in Santa Barbara, en hij maakte in 2005 zelfs een zelfgemaakte partij 'vreselijke' wijn.

Na die ervaring bleef hij zoeken naar zijn ware passie. Bravo begon bijna een bakkerij met zijn moeder, ging even terug naar de technische sector, gaf een jaar lang les in geometrie op de middelbare school en werd uiteindelijk bijna een verkeerswachter.

In plaats daarvan nam hij een aanbod van familievriend Gary Franscioni om een ​​oogst te bewerken, en eindigde met een stage bij Santa Rosa’s Siduri Wijnmakerij in 2007.

Die november, tijdens een bezoek aan Santa Barbara, belandde hij op Brander Vineyard and met Fred Brander.

'We bezochten Brander op die donderdag, niet wetende dat ik daar de volgende maandag zou werken', zei Bravo. Sindsdien is hij er geweest en hij maakt jaarlijks ongeveer 16.000 kisten van Bordeaux-variëteiten, waarvan 80 procent Sauvignon Blanc. Vorig jaar lanceerde hij zijn eigen merk, Bravo Wine Company , dat zich richt op Italiaanse rassen.

'Ik hoop dat over een paar jaar, als de ene generatie wijnmakers met pensioen gaat, de volgende opkomt en je steeds meer Latino's zult zien', zegt Bravo.