Ondanks wijdverbreide overstromingen, modderstromen en andere catastrofale schade door de opeenvolgende atmosferische rivieren die Californië de afgelopen week hebben geteisterd, luiden waterbeheerders nog steeds de alarmbellen over het gebrek aan sneeuw in de Sierra Nevada, een cruciale waterbron voor de natuur. staat. Vanaf donderdag stond het sneeuwdek van de Golden State op 75% van het gemiddelde voor de datum.

Californië staat echter verre van alleen in zijn sneeuwproblemen. Het hele Amerikaanse Westen wordt geplaagd door ongebruikelijk warme temperaturen en regen die de sneeuw doet smelten, wat de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) een “ sneeuw droogte .”

Zondag meette 78% van de sneeuwmeetstations in het Westen onder de normale sneeuwval. Het sneeuwdek van Oregon heeft een beetje een boost gekregen door de stormen, maar het ligt nog steeds op de juiste hoogte 74% van normaal voor deze tijd van het jaar. In de staat Washington is deze sneeuwdroogte veel erger – een van de ergste omstandigheden in het land – waarbij een groot deel van het westelijke deel van de staat bijna de helft van het gemiddelde sneeuwwater-equivalent.

De gevolgen zullen zich uitstrekken tot ver buiten de skipistes in de bergen, tot aan de wijngaarden in de regio. Hier is hoe.

Van water tot wijn

Het is geen geheim dat gewassen, zelfs droogtetolerante druiven, water nodig hebben. Maar hoewel het lijkt alsof elke vorm van neerslag voldoende is, vereist de landbouw een complex evenwicht tussen regen en sneeuw.

Neerslag wordt op twee manieren opgevangen: grondwater en oppervlaktewater. Grondwater wordt door de bodem geabsorbeerd, waar het in doorlatende rotsplateaus sijpelt die ondergrondse watervoerende lagen vormen. Deze ondergrondse opslagsystemen sluiten water af en voorkomen verdamping.

Maar de bodem kan slechts een beperkte hoeveelheid absorberen, en sommige topografieën, zoals bergen, bevatten geen grote stukken poreus gesteente waardoor water diep in de grond kan sijpelen. In plaats daarvan stroomt het water langs het oppervlak weg in beken, vijvers en reservoirs.

Snowpack, in wezen diepe lagen sneeuw die onder elkaar worden samengedrukt, is als een cheatcode voor dit opslagsysteem. Temperaturen onder het vriespunt in de bergen zorgen ervoor dat vocht blijft hangen en later in het jaar smelt, waardoor reservoirs worden aangevuld die door gebruik en verdamping zijn leeggelopen. Dit is de reden waarom sneeuw een cruciale watervoorziening is geworden in westelijke streken die droge zomers en langdurige perioden van droogte kennen. In Californië bijvoorbeeld een aanzienlijke een derde van de watervoorziening komt uit sneeuwpak.

Dit vind je misschien ook leuk: Maken drooggekweekte wijnstokken betere wijn?

Terwijl de regen, zoals die van de stormen van vorige week, vijvers en reservoirs vult waar druiventelers op vertrouwen, laat het lager dan gemiddelde sneeuwdek vragen over voor deze zomer. Cody Copp, assistent-professor en tuinbouwer aan de Oregon State University, legt uit: “Naarmate de wintersneeuw overgaat in regen, wordt minder water van deze neerslag ‘opgeslagen’ voor gebruik in geïrrigeerde landbouwgebieden die sterk afhankelijk zijn van oppervlaktewater.”

Maar dat betekent niet dat boeren en huishoudens die grondwater gebruiken, onaangetast zullen blijven. In de Verenigde Staten is het waterpeil in watervoerende lagen zijn afgenomen . Zoals eerder vermeld, verliest de bodem, eenmaal verzadigd, het vermogen om extra water op te nemen. Dus stortbuien zoals die onlangs over de westkust zijn geblazen, zijn niet in staat de grond in te sijpelen om deze ondergrondse reservoirs aan te vullen. Velen raken veel sneller leeg dan ze kunnen opladen. Dit is de reden waarom grondwater, na jaren van droogte, een steeds controversiëler onderwerp is geworden.

Vanwege de roodstand op het grondwater probeert het Oregon Water Resources Department dit te doen het vergunningsproces bijwerken om te voorkomen dat tienduizenden putten droogvallen. In delen van Californië zijn er – voor het eerst in de geschiedenis van de staat – gesprekken over het opleggen van wettelijke grenzen over hoeveel er uitgehaald kan worden. “Je bron is niet alleen een magische fontein die je kunt aanzetten”, zegt Charles McKahn, eigenaar en wijnmaker van McKahn-wijnen in Napavallei.

Een gezond systeem van oppervlaktewater, gevoed door sneeuw, helpt de noodzaak om die fontein aan te zetten te verminderen.
“Een enorm sneeuwpakket, dat is wat er nodig is”, legt Andrew Quady, CEO en wijnmaker van Wijnmakerij Quads in de San Joaquin Valley in Californië. “Het smelt langzaam gedurende de lente en vult het reservoir opnieuw. Veel boeren zijn aangesloten op een systeem van die kanalen. De hoop is dat het ‘slootwater’ je door de maand augustus kan loodsen, waarbij het grondwater van de put zoveel mogelijk wordt gespaard.”

Zelfs degenen die droogbouwen profiteren van snowpack. Omdat het sneeuwdek langzaam en gestaag door het stroomgebied beweegt, houdt het de bodem langer verzadigd, vermindert het erosie en helpt het het oppervlaktewater schoon te maken. Stuitende regen brengt water met zich mee, maar ook erosie, wat een negatieve invloed heeft op de bodemkwaliteit en -stabiliteit, waardoor het delicate evenwicht wordt verstoord waar droge boeren zo hard voor werken in hun wijngaarden.

Wanneer de neerslag in een enorme stortvloed komt, waarbij sneeuw wordt vermeden of zelfs smelt, golft deze het hele jaar door door het ecosysteem. Wijngaarden krijgen een overvloed aan water als het niet zo cruciaal is, maar veel minder als het hard nodig is voor de wijnstokken, als het fruit begint te harden en begint te rijpen (een stadium dat wordt aangeduid als “ waarheid ”). “Deze ‘boom-en-bust’-cycli zijn iets waar we aan moeten wennen: eenmalige neerslaggebeurtenissen in plaats van geleidelijk aan te komen”, zegt Dylan Walker, verkoopmanager en wijnassistent bij RoxyAnn-wijnmakerij nabij Medford, Oregon. “We moeten de manier waarop we water opslaan en gebruiken aanpassen.”

Hoe wijnmakers de storm doorstaan

Er zijn drie sleutels om het meeste uit elke druppel te halen. “We willen onze vijvers vol zien, zoveel mogelijk water recyclen en ons grondwater niet te veel laten staan”, zegt McKahn.

Minder is zeker meer als het tegenwoordig om water geven gaat. Een onderzoek uit 2021 van de Universiteit van Californië in Davis meldde dat telers dat wel zouden kunnen water met de helft van de vorige irrigatieniveaus zonder de kwaliteit aan te tasten. Kleinere luifels en grotere afstanden zorgen ervoor dat wijnstokken minder water gebruiken en de wortels verder uitrekken om water te vinden. Bij de Delmas/SJR-wijnmakerij In de buurt van Walla Walla, Washington, vermindert de mini-head-trainde techniek waarbij wijnstokken heel laag bij de grond worden gekweekt de waterbehoefte, ondanks hun gemakkelijke toegang tot een grondwatersysteem vanuit de nabijgelegen Walla Walla-rivier.

Dit vind je misschien ook leuk: Rivieren hebben eeuwenlang wijngaarden in stand gehouden, nu is het tijd om iets terug te doen

“We kunnen tijdens de winter bij elke scheut de stam, de kop en de eerste paar knopposities begraven”, zegt Brooke Delmas Robertson, directeur wijnmaken. 'En in jaren waarin water een probleem is, is de stresstraining al in onze wijnstokken ingebouwd.'

Het Delmas-team maakt gebruik van bron- en kanaalwater wanneer irrigatie nodig is. Veel wijnhuizen zonder directe toegang tot kanalen en beken vangen neerslag op en slaan deze op in retentievijvers. Dit is echter geen one-size-fits-all oplossing.

In sommige wijnbouwgebieden zullen dit jaar waarschijnlijk meer waterbesparende maatregelen nodig zijn. Oregon is dit seizoen bijvoorbeeld getroffen door meerdere atmosferische rivieren, zoals Californië, maar heeft niet hetzelfde sneeuwniveau opgebouwd als de Golden State.

RoxyAnn-wijnmakerij is een van de vele wijngaarden in het zuidelijke deel van de Beaver State die momenteel een volle vijver heeft, maar lager dan gemiddelde reservoirs. Een techniek genaamd druk bombardementen helpt het team het hydratatieniveau in de wijnstokken te meten. Wijngaardarbeiders nemen bladmonsters van kwadranten, sluiten ze af in een drukkamer en introduceren stikstof om het sap uit het blad te persen en de hydratatiestress te meten. Hierdoor kan het team de wijnstokken nauwkeurig water geven. “Dan gebruik je alleen wat je echt nodig hebt”, zegt Walker.

Hoewel minder water geven een hot topic is in de wijnwereld, is een van de meest spraakmakende bewegingen in de sector het effectief terugwinnen van water. Gemiddeld creëren wijnhuizen 6 miljoen gallons van het afvalwater dat vrijkomt bij het schoonmaken voor elke liter wijn die wordt gemaakt. Verschillende technologieën helpen wijnmakerijen schadelijke chemicaliën, zoals nitraat, uit deze effluvia te verwijderen, waardoor het veilig kan worden hergebruikt voor irrigatie.

Traditioneel werd zuurstofbeluchting gebruikt om chemicaliën langzaam te verwijderen. Nieuwe systemen, die alles gebruiken, van enzymen tot elektrisch actieve microben , versnel dit terugwinningsproces en maak het efficiënter. Een van de meest populaire nieuwe innovaties is Biofiltro’s “wormaangedreven afvalwateroplossingen.” Quady is een van de vele wijnmakers die hebben geïnvesteerd in de technologie, die gebruik maakt van een reeks pH-aanpassingen om afvalwater door bedden van regenwormen te filteren. De ongewervelde dieren nemen nitraat op, waardoor het water dat doorsijpelt veilig kan worden toegepast in het landschap.

Uiteindelijk vereist de teelt van wijndruiven, in het licht van de steeds vaker voorkomende droogtes en een veranderend klimaat, flexibiliteit en standvastigheid. “We zijn overgeleverd aan Moeder Natuur”, zegt Walker. “Wij boeren hoe dan ook en maken hoe dan ook wijn. Dus we krijgen wat Dioynisus ons geeft.’