Een van de grootste misvattingen rondom Barolo is dat je decennia moet wachten voordat de wijnen klaar zijn om te drinken.

Hoewel dit advies ooit waar was, is het niet langer van toepassing op moderne Barolo's. In wezen kunnen degenen die vanaf ongeveer 2000 zijn gemaakt veel eerder worden genoten, zelfs na acht of tien jaar. Bij sommige van de warmere jaargangen kan te lang wachten zelfs tot bittere verrassingen leiden.

Het beste is dat ondanks dat ze eerder benaderbaar zijn, topjaren nog steeds een groot verouderingspotentieel bieden.

Dus wat is er veranderd? Alles.

Tot de jaren tachtig werd de meeste Barolo gemaakt door grote bedrijven die vertrouwden op een uitgebreid netwerk van druiventelers. Veel van deze boeren waren meer geïnteresseerd in kwantiteit dan in kwaliteit. Met andere gewassen die ze moesten beheren, oogstten telers wanneer het hen uitkwam, in plaats van wanneer de druiven de ideale rijpheid hadden bereikt.

Keldertechnologie was ook vrij eenvoudig, en de maceratietijden na de fermentatie konden maanden duren.

Het klimaat was een andere belangrijke factor. Koelere, nattere groeiseizoenen betekenden dat er voor elk decennium slechts twee of drie goede of grote jaargangen waren. Dit resulteerde grotendeels in Barolo's die in hun jeugd agressief tannine waren, met zure ruggengraten die jaren nodig hebben om te integreren.

Moderne Barolo's zijn op jongere leeftijd completer en toegankelijker dan ooit tevoren.

Tegenwoordig zijn de meeste telers op zichzelf al lang Barolo-producenten geworden, gericht op consistente kwaliteit. Grote verbeteringen in de wijnbereiding en kelderapparatuur, waaronder temperatuurgecontroleerde fermentaties, zachte persen en eiken van betere kwaliteit, waren allemaal fundamenteel.

Maar de belangrijkste veranderingen hebben plaatsgevonden in de wijngaarden. Lagere opbrengsten, minder koper en het achterwege laten van agressieve chemicaliën hebben een groot verschil gemaakt. Andere factoren, zoals het planten van gras tussen de rijen, tijdige oogsten en een strikte selectie van druiven, waren de sleutel tot het creëren van Barolos met meer verfijnde, nobele tannines.

De effecten van klimaatverandering hebben ook geleid tot warmere, drogere groeiseizoenen. Dit betekent dat in de meeste jaren Nebbiolo heeft zelden moeite om te rijpen zoals het ooit deed.

Dit alles komt neer op Barolo's die op jongere leeftijd completer en toegankelijker zijn dan ooit tevoren. Om de meeslepende combinatie van complexiteit, frisheid, spanning, fruit en stevige maar verfijnde tannines vast te leggen, moet je ze acht tot vijftien jaar na de oogst openen.

De jaren 2001, 2004, 2008 en zelfs de jaren 2010 alle drinken prachtig nu.

Veel 2004's zijn op hun hoogtepunt, terwijl de jaren 2008 en 2010 nog jaren meer hebben verouderingspotentieel ​De jaren 2011 laten het goed zien, maar de meeste hebben geen serieus potentieel voor veroudering op de lange termijn. De jaren 2007 en 2009 zouden binnenkort moeten worden genoten.

Je kunt nog tientallen jaren wachten om van topjaren te genieten, als je wilt, maar weet gewoon dat je dit niet hoeft te doen.

Terwijl ze eerder geniet van moderne selecties, houdt de Italiaanse redacteur Kerin O’Keefe ook van de schoonheid van een goed gerijpte Barolo, en haar collectie omvat een 1964 Mascarello-wijnmakerij opgeborgen in haar kelder.