Bij de Emmy Awards van 2017 werden wijn, eten en sterren geserveerd
Toen ik de e-mail opende waarin ik werd uitgenodigd voor de 69e Emmy Awards namens de wijnsponsor van de avond, Sterling wijngaarden , Ik was in de war door waar Napa Valley Cabernet mogelijk mee te maken had Saturday Night Live Big Little Lies en alle andere populaire tv-shows en sterren die jaarlijks worden gevierd. Maar nadat ik het met sterren doordrenkte evenement had meegemaakt, beginnend met de rode loper via de prijsuitreiking en afterparty Governors Ball (het grootste cateringevenement van het land met ongeveer 4.100 gasten), was het volkomen logisch. Dit is een van de grootste shindigs op de wereldkalender, en als mensen iets vieren, kan er maar beter wijn vloeien.
Het begon allemaal met een rit van mijn huis in Santa Barbara naar het centrum van LA, waar ik incheckte in mijn hotel, mijn smoking aantrok (ik koos voor een zwarte clip-on vlinderdas) en op weg ging naar mijn gastheren, de Sterling Vineyards. team.
Tuxes, jurken en glazen mousserende wijn waren er in overvloed. In een mum van tijd slenterden we langs vele oversized Emmy-beeldfoto's en in de richting van de rode loper, waar ik beelden van John Lithgow, Giancarlo Esposito, Laverne Cox en Kiernan Shipka tegenkwam. We belandden allemaal samengepakt voor het Microsoft Theater en probeerden ieders selfies te ontwijken.
Binnenin bleek de prijsuitreiking ongelooflijk vermakelijk en goed geproduceerd. De logistiek van de liveshow moet ontmoedigend zijn - het aftellen tussen reclameblokken was constant, applausverzoeken kwamen vaak voor en professionele 'stoelvullers' vulden open plekken naadloos als handschoenen. En overal wiegde Stephen Colbert het als gastheer.
Gezien de elektrische politieke omgeving van vandaag, was het geen verrassing dat de toespraken van veel prijswinnaars doordrongen waren van progressieve duwtjes, terwijl anderen gevuld waren met betraande, met vreugde vervulde dankbaarheid. Staande ovaties deden zich voor toen sterren het podium betraden, van Norman Lear en Carol Burnett tot Oprah Winfrey, Cicely Tyson, Dolly Parton en Lena Waith, de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die een Emmy won voor comedy-schrijven (met Aziz Ansari voor Master of None
Ik slaagde erin om tijdens een reclamepauze naar buiten te sluipen om de bar te vinden, die eigenlijk gewoon de concessietribune van het Microsoft Theater was, vol met popcorn, wijn, een behoorlijk assortiment sterke drank en 24-ounce bieren, de kleinste maat.
'Dat is een agressieve optie,' merkte een man op over het grote schuimformaat, terwijl ik een koude lange Corona sloeg. Hij beukte op zijn Chardonnay en snelde weg om een winnaar in de buurt te vragen of hij de Emmy Award in zijn handen kon houden.
Toen het awards-segment eenmaal was afgelopen, was het (eindelijk) tijd om te feesten. Samen liepen de paar duizend aanwezigen naar de trappen van het Los Angeles Convention Center, waar we werden begroet met mousserende wijn in stevige fluiten. Binnen was het decor oogverblindend, een kwartet vrouwelijke violisten speelde covers, en beroemdheden hobbelden met de rest van ons.
Ik werd toegewezen aan de tafel naast het Sterling Vineyards-station, waar de Emmy Award-winnaars hun beeldjes met hun naam lieten graveren en vervolgens een fles van de gloednieuwe Iridium Cabernet Sauvignon van de wijnmakerij uit Napa Valley ontvingen. Daar proefde ik de wijn heel vroeg - kalkachtig van structuur, rijp met zwart fruit, rijk aan kruiden - en deed toen mijn best om hem naar onze tafel te laten komen, ook al zou hij alleen naar de winnaars gaan.
Ik kreeg deze engel overhandigd. #emmys @wineenthusiast @sterlingvineyards
Het eten, van Patina Catering, was best goed, zeker gezien het feit dat het voor 4.100 mensen klaargemaakt moest worden. Een salade van erfstuktomaten, pruimen, rode quinoa en fascinerende blokjes balsamico-gelei wachtte op ons, gevolgd door stukjes medium-rare filet mignon met vijgen, asperges, geroosterde druiven en mierikswortel. De eerste werkte goed met Sterling's fruitige Sauvignon Blanc, en de laatste sloot vriendschap met de Cabernet Sauvignon, maar het was de Iridium, die werd geserveerd in de zwaarste fles die ik ooit heb gehad, die de show stal.
Na een decadente browniebar verschoof de muziek naar Boyz II Men, Bel Biv DeVoe-covers en andere favoriete dancehits. Ik liep naar het Hilhaven Lodge Whisky-station (solide Old Fashioneds) voordat ik uiteindelijk terugliep naar het hotel, waar de lobbybar levendig was. Maar voordat ik het een nacht noemde en om de wervelwind, once-in-a-lifetime gelegenheid te herdenken, genoot ik natuurlijk nog een laatste keer.
