Cultuur

Wanneer u verandert met uw whiskycollectie

De voorraad van een geestenschrijver is niet veel waard zonder vrienden om het mee te delen. Vóór de pandemie was dat voor mij nooit een probleem. Ik gaf proeffeestjes met thema's als Chanoeka's Acht gekke vluchten, waarbij ik iets anders bedacht whisky stijlen in een menora, met gedetailleerde indexkaarten en chocoladegelt in de buurt. Whisky smaakt beter als je het deelt, en ik waardeerde de kans om mensen om mij heen te onderwijzen en te leren.

Toen gebeurde 2020. Mensen kwamen niet meer samen, we verhuisden naar de buitenwijken, kochten een huis, kregen een kind. Af en toe kwamen we samen met onze oude stadsvrienden, en dan nam ik onvermijdelijk iets te drinken mee, maar het was niet hetzelfde. Een slachtoffer van het opgroeien, denk ik, wanneer het tempo van het leven je scheidt van je cohort dat whisky drinkt. Hierdoor groeide mijn verzameling. Ik moest een tweede reep aanschaffen, en al snel was dat ook niet genoeg. Zonder iemand om consequent mee te delen, begonnen mijn flessen meer als rommel te voelen.

Tenminste, totdat we bevriend raakten met onze buren aan de overkant van de straat, die een zoon hebben die een maand ouder is dan onze dochter. We kwamen samen voor speelafspraakjes of een praatje terwijl we allemaal boodschappen uitlaadden. Al snel werd ik uitgenodigd om met de man en zijn vrienden rond te hangen terwijl ze Catan speelden en naar de NBA-play-offs keken (ga Knicks). Ik zou komen met een fles in de hand, niet zeker van ieders drinkvoorkeuren, maar in de hoop dat iemand genoeg nieuwsgierigheid of vertrouwen zou hebben om met mij te proeven. Tot nu toe was het een gemakkelijke verkoop. Ik breng kwaliteitsbourbon, interessante single malts of flessen die bijna op zijn. Eén keer moest ik terug naar huis rennen voor meer.

Dit vind je misschien ook leuk: Straight, No Chaser: de beste Bourbons om van te nippen

Misschien wordt er minder gesproken over proefnotities of het proces dan voorheen, en dat mis ik, maar mijn verzameling is niet langer statisch. Ik ben er op een nieuwe manier mee bezig en leer er meer over door gedeelde ervaringen. Tegelijkertijd was het niet zo gemakkelijk met een paar oude vrienden. We zijn zeker allemaal minder beschikbaar en toegankelijk dan voorheen, waarbij iedereen zich nog steeds aanpast aan de afstand die zich in de loop der jaren heeft opgebouwd. Naarmate de whisky rijpt, wordt een percentage, bekend als de engelendeel , gaat verloren door verdamping, en ik vraag me af of je in het leven voorbestemd bent om onderweg ook percentages te verliezen.

Ik heb nagedacht over deze verschuiving in mijn whiskyconsumptie en erover nagedacht hoe met wie ik een dram deel, door de jaren heen is veranderd en wat die verandering zegt over waar ik sta in het leven. Als je het goed doet, zullen flessen op een bar komen en gaan, en misschien ook vriendschappen. Is het niet meer van toepassing op het leven dat dingen beweging hebben? We kunnen verdrietig zijn als we afscheid moeten nemen van degenen van wie we hielden, maar ik zou zeggen dat dat de voorkeur verdient boven stilstaan en als gevolg daarvan muf worden. Gewoon mijn gedachten, terwijl ik nog een rondje schenk voor mijn nieuwe drinkmaatjes en zie hoe het bord zich ontwikkelt.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de december 2023 probleem van Wijnliefhebber tijdschrift. Klik hier om je vandaag nog te abonneren!