Loop eens binnen wijnwinkel in Amerika en vraag om een ​​tafelwijn, en je krijgt waarschijnlijk een scala aan reacties. Eén wijnprofessional zou kunnen beweren dat tafelwijnen dat meestal wel zijn lager in alcohol dan andere wijnen. Een ander zou kunnen suggereren dat tafelwijnen jeugdige bottelingen zijn die niet veel tijd hebben doorgebracht veroudering . Anderen zullen misschien zeggen dat dit wijnen zijn met een redelijke prijs.

Ze zouden allemaal correct zijn, omdat tafelwijn technisch gezien al deze dingen kan zijn, wat het voor de consument des te verwarrender maakt. Wees niet bang, we zijn hier om deze zeer brede term te demystificeren. Hier is alles wat u moet weten.

Dit vind je misschien ook leuk: Vive le Vin de France: 11 flessen om nu te proberen

Wat betekent ‘tafelwijn’ in Amerika?

Volgens Federale richtlijnen van de Verenigde Staten tafelwijn is elke wijn die niet meer dan 14% al . Dat betekent dat elke wijn daaronder technisch gezien als tafelwijn kan worden beschouwd, ongeacht de prijs, plaats van herkomst of kwaliteitsniveau.

“Tafelwijn is eigenlijk gewoon een verzamelnaam”, legt Charles Miller uit, een sommelier en merkdirecteur van Verse Wijn Wijngroep in Sint-Louis. “Maar voor mij is wat ik beschouw als een tafelwijn een wijn waar ik niet lang over na zou denken om hem te openen, en ik denk dat de meeste mensen het zo benaderen.”

Met andere woorden, het is de ideale fles die goed werkt tijdens informele bijeenkomsten, zelfs als dat maar een avondje op de bank is met een kom popcorn. Over het algemeen zijn dit gemakkelijk te vinden flessen die de bank niet kapot maken.

“Al mijn favoriete tafelwijnen zijn mijn huiswijnen; het zijn de wijnen die ik per doos koop en altijd op voorraad heb”, zegt Miller, erop wijzend Ronan van Clinet , een fles 100% Merlot die voor ongeveer $ 15 te koop is. “Het is een krankzinnige waarde. Hij heeft alles wat ik zoek in een medium tot volle rode wijn.”

Maar hoewel tafelwijn in de VS synoniem is geworden met waarde, wordt het aan de andere kant van de vijver een beetje ingewikkelder.

Hoe wordt tafelwijn gedefinieerd in Europa?

Jaren geleden was het gebruikelijk dat Europese producenten flessen als tafelwijn etiketteerden en expliciet classificeerden. Deze waren vaak goedkoop en werden als van mindere kwaliteit beschouwd dan wijnen uit de appellatie. Dit betekende niet noodzakelijkerwijs dat de wijnen slecht waren, maar eerder dat ze niet hetzelfde prestige hadden als wijnen met specifieke herkomstaanduidingen.

De Europese Unie veranderde echter etiket vereisten in 2008. Wat voorheen in Frankrijk, Italië, Spanje en andere landen als tafelwijn werd beschouwd, werd gecategoriseerd onder een van de drie officieel erkende categorieën: Beschermde Oorsprongsbenaming (BOB), Beschermde Geografische Aanduiding (BGA) en, misschien wel het eenvoudigst , 'wijn.'

BOB-wijnen hebben de strengste voorschriften van de drie. Ze kunnen meer specifieke informatie op het etiket vermelden, zoals de regio, subregio van de wijn of zelfs de wijngaard waar de druiven vandaan komen. Voor wijnen die onder de BGA-categorie vallen, gelden minder beperkingen en kunnen mengsels van druiven uit een groter gebied bevatten.

Flessen die tegenwoordig onder de categorie ‘wijn’ vallen, worden in Europa grotendeels als tafelwijn beschouwd, hoewel het onwaarschijnlijk is dat je die woorden op het etiket tegenkomt. “Flessen zeggen niet echt meer tafelwijn”, zegt Mary Ewing-Mulligan, MW, voorzitter van de Internationaal Wijncentrum in New York City. Dit is de breedste categorie en bevat de minst specifieke informatie op het etiket over waar of hoe de wijn is gemaakt. Deze wijnen kunnen labels bevatten met de tekst 'Vin de France' (vertaling: wijn uit Frankrijk) of Indicazione Geografica Tipica (IGT) in Italië en Indicación Geográfica Protegida in Spanje.

De voor- en nadelen van tafelwijn

Over het algemeen is de kwaliteit van tafelwijnen de grootste zorg. Bij sommige tafelwijnen ontbreekt het aan ‘focus en diepgang’, zegt Miller, vooral die van grote wijnhuizen. Als u ze echter weet te vinden, zijn er tal van heerlijke en onderscheidende tafelwijnen verkrijgbaar.

“In de VS hebben we geweldige gebieden zoals de Columbia-vallei in de staat Washington of de Centrale Kust uit Californië die uitblinken in het maken van budgetvriendelijke wijnen die lekker smaken en gemaakt zijn om op elk moment te drinken”, zegt Miller. “En zeker, in heel Europa maken sommige producenten ongelooflijk gefocuste wijnen van hoge kwaliteit die de bank niet kapot maken.”

Dit vind je misschien ook leuk: De meest verbazingwekkende wijnen van dit jaar onder de $ 20

Er heerst ook het stigma dat laaggeprijsde wijnen per definitie wijnen van slechte kwaliteit zijn. Dat is echter niet altijd het geval, vooral als het om kleinere producenten gaat.

“Een onderscheid dat ik graag wil dat mensen begrijpen, is dat een tafelwijn en een in massa geproduceerde wijn twee heel verschillende dingen [kunnen] zijn”, zegt Juan Cortés, een sommelier bij De Chastain in Atlanta. “Een tafelwijn is gewoon een wijn gemaakt van gefermenteerde druiven; het is niet veel gedoe, maar het kan nog steeds goed zijn en kwaliteit voor waarde hebben. Maar als je kijkt naar de in massa geproduceerde wijnen, gemaakt door miljardenbedrijven die in grote aantallen flessen op de markt brengen, is dat iets heel anders.”

Cortés stelt voor om naast het zoeken naar regionale informatie over de fles ook kennis te nemen van de importeur vermeld op de achterkant van een wijn. Als de importeur diepgaande informatie verstrekt over de merken die zij voeren, is de kans groot dat de importeur “het geld waard is”, zegt Cortés. “Als je een supergoedkope wijn krijgt en Kermit Lynch importeert die, kun je er zeker van zijn dat het een goede wijn gaat worden.”

Het belangrijkste is echter om gewoon te blijven ontdekken. 'Niemand beslist wat goed of niet goed is, behalve jij als je het drinkt', zegt Ewing-Mulligan. “Als je een schattig label ziet dat je grijpt, probeer het dan. Wat is het kwaad?”