Cultuur

Ongeremd door traditie bevindt de Mexicaanse wijn zich op een kruispunt

Eind vorig jaar werd in de krant El País een open brief gepubliceerd die schokgolven veroorzaakte in de wereld van de Mexicaanse wijn en het toerisme. Met een titel die zich grofweg vertaalt naar ‘Valle de Guadalupe is voorbij’, hekelden de Mexicaanse wijnpioniers Hugo d’Acosta en Natalia Badan de ongebreidelde – en vaak illegale – toeristische ontwikkeling in de grootste en misschien wel beste wijnregio van Mexico. Ze spraken over een agrarische manier van leven die niet goed samengaat met grootschalige resorts, vrijgezellenfeesten en muziekfestivals, en waarschuwden dat er bij de huidige snelheid van land- en hulpbronnenverlies in 2037 geen wijn meer zou zijn.

Degenen die net enthousiast zijn geworden over Mexicaanse wijn, zullen misschien verbaasd zijn als ze horen dat de wijn op handen is. Maar het wijst op het merkwaardige kruispunt waarop het zich bevindt. Er komen ruim een miljoen mensen op bezoek Guadalupe-vallei jaarlijks (of het nu dagjesmensen uit Ensenada of Tijuana zijn, of mensen die ingebed zijn in de levendige restaurant- en boetiekhotelscene van Valle de Guadalupe zelf), hoewel de meeste wijnhuizen onafhankelijke bedrijven zijn, die minder dan 5.000 kisten per jaar opleveren, waarvan vele zonder personeel of proeflokalen. Hoewel de Amerikaanse distributie steeds beter wordt, is het moeilijk om een ander wijnland te bedenken met zoveel belangstelling en toch zo weinig zichtbaarheid in de Amerikaanse winkelschappen of wijnlijsten van restaurants.

Tegen deze achtergrond verbergt zich een van de meest vooruitstrevende wijnscènes in Amerika. Zelfs grotere producenten mijden productiegroei voor kleinere vinificaties, duurzame landbouw en experimenten met rassen die hiertegen resistent zijn klimaatverandering en droogte. En ondertussen ook andere regio's op het vasteland Mexico – waarvan sommige wijngaarden tot de hoogste ter wereld behoren – maken sprongen in kwaliteit, vinden hun unieke persoonlijkheden en, in het proces, Amerikaanse importeurs en media-aandacht.

Een korte geschiedenis van Mexicaanse wijn

Wijn wijnstok Na de Spaanse verovering van 1521 werden in Mexico wijnstokken geplant, met zaden en stekken van de Listán Prieto-druif afkomstig uit Mexico. Spanje . Toen Mexicaanse wijn en cognac de Spaanse import in gevaar begonnen te brengen, werden er beperkingen opgelegd aan nieuwe aanplant, en in 1699 verbood koning Karel II de wijnproductie volledig, behalve voor kerkelijk gebruik. Niettemin negeerden veel wijnzendelingen de edicten van de regering en stelden zij wijn ook beschikbaar voor wereldlijke consumptie.

In 1683 werden de eerste druiven geplant in Baja, Californië , nu de belangrijkste wijnregio van het land. Missionaris Junípero Serra, de ‘vader van de Californische wijn’ genoemd, bracht in 1769 de eerste wijnstokken naar de huidige Verenigde Staten.

Het fortuin van de Mexicaanse wijnindustrie fluctueerde in de daaropvolgende eeuwen, grotendeels als gevolg van economische en politieke factoren. Een grote groei vond plaats in de jaren dertig en veertig, toen zich een nationale markt voor wijn ontwikkelde, en veel van de wijngaarden die in die tijd werden aangeplant, worden nog steeds gebruikt.

Dit vind je misschien ook leuk: Met onderscheidend terroir en gevarieerde microklimaten wil het Mexicaanse Baja California zijn karakter behouden

De jaren tachtig waren een cruciaal decennium voor Mexicaanse wijn, te beginnen met een grote economische crisis en concurrentie van wijnimporten toen Mexico in 1986 toetrad tot de GATT-handelsovereenkomst. Veel wijnmakerijen gingen failliet, maar andere ontstonden met een grotere focus op kwaliteit, wat de toon zette voor de hedendaagse explosie van onderzoek, investeringen en innovatie.

Er is meer dan één vallei in Valle

“Bezoekers zijn altijd verrast door de verscheidenheid aan druiven die in het gebied worden aangeplant”, zegt Lauren Plascencia, wijndirecteur van dierlijk restaurant en eigenaar van lager goddelijk wijnwinkel, beide in Valle de Guadalupe. “Ze lijken vooral verbaasd over al die Italiaanse druiven Aglianico van Paoloni en Mina Penelope, en dat we zoveel Sangiovese hebben.” Sangiovese De druif wordt door veel wijnmakers zelfs aangehaald als een ideale druif voor de regio, met jaarlijks meer aanplantingen en meer cépagewijnen.

Het ontbreken van ‘signature’-druiven, evenals het ontbreken van AVA- of oorsprongsbenamingbeperkingen, heeft het moeilijk gemaakt om een identiteit aan Baja-wijnen toe te kennen, maar heeft geleid tot een verschuiving van het kopiëren van klassieke regio’s (zoals tot voor kort de stijl was) en richting experimenteren. Er is Pouya's oranje wijn van Thompson Seedless, Bruma’s “blanc de noirs” nog wit Carignan , ingeblikt sprankelend Chen's En Sauvignon Blanc van Micha Micha, en veel producenten zoals Pijoan en Viñas del Tigre die de droogteminnende Mission-druif nieuw leven inblazen, de eerste wijndruif die in de 16e eeuw naar de Nieuwe Wereld werd gebracht.

Dit vind je misschien ook leuk: Wat betekenen ‘Oude Wereld’ en ‘Nieuwe Wereld’ in wijn?

Een deel van deze stilistische verscheidenheid is te danken aan het feit dat wat gewoonlijk de “Valle de Guadalupe” wordt genoemd, feitelijk verschillende valleien in het noorden van Baja omvat met verschillende bodems en microklimaten . De meeste zijn mediterrane klimaten met dagelijkse verschuivingen van 35 graden of meer van nacht tot dag tijdens het groeiseizoen, maar denk dan eens aan de oostelijke vallei van Ojos Negros, die een continentaal klimaat heeft dat maxima van 106°F en dieptepunten van 19°F kan bereiken. .

“Dit vooroordeel dat er alleen maar Valle de Guadalupe is, en dat mensen geen idee hebben van al die andere valleien waar het terroir anders is, denk ik dat dat aan ons ligt”, zegt Plascencia. “Als wijnland praten we niet genoeg over de verschillen tussen de valleien en het klimaat en uiteindelijk moeten we onszelf ook eerst meer onderwijzen.”

De last verlichten

Duoma is een klein project van twee wijnmakers die er alles van maken huisdier nat te complex rode mengsels , allemaal met wilde gist , transparante productiepraktijken en uitbundig karakter. Ze voeren microvinificaties uit op meerdere wijngaarden in verschillende valleien en zijn representatief voor een jongere golf van natuurbewuste kleine producenten die huisstijlen en merken mijden en op zoek gaan naar de beste druiven op een bepaald moment. Als gevolg hiervan zijn er sterke vintagevariaties en ultragelimiteerde bottelingen die misschien nooit meer zullen verschijnen. (Pro tip: als je Mexicaanse wijnhandelaar zegt dat je ergens op moet springen, spring dan).

“[Deze regio] is niet getrouwd met bepaalde druiven; mensen planten nog steeds nieuwe variëteiten, op zoek naar wat het beste groeit”, zegt Carla Figueroa Torres van Duoma. 'We kunnen blijven spelen, experimenteren met verschillende variëteiten en melanges en dat alles maakt deel uit van wat volgens ons de Mexicaanse wijn verrijkt.'

Deze smaak onder jongere wijnmakers voor frissere wijnen en minimale interventie sluit hen niet alleen aan bij de mondiale trend wijntrends maar vernietigt ook verouderde aannames over Mexicaanse wijnen als alcoholische, eikenrode wijnen, kersenkleurige rosés, slap witte en gebroken mousserende tonen. De oogstdata zijn eerder geworden en duren over een langere periode met frequentere oogsten om de smalle zoete plek van de regio tussen de rijpheid te vinden. zuurgraad en fenolische volwassenheid. Verticale vergelijkende proeverijen laten zien dat lichaam en kleur over het algemeen jaar na jaar lichter zijn geworden. Veel producenten maken delicate, mooie wijnen van potentieel forse druiven zoals Kleine Verdot , Mourvèdre , Syrah , Zinfandel En Malbec , alsof ik degenen wil uitdagen die de wijnen uit de regio nog steeds ervan beschuldigen intens en overgeëxtraheerd te zijn.

Zelfs de grotere wijnmakerijen in het gebied zijn actief in het veranderen van percepties. Santo Tomás en Monte Xanic zijn volgens de normen van sommige regio's niet enorm groot, maar zijn twee van de grootste in Baja, en hun wijnmakers (respectievelijk Cristina Pino en Oscar Gaona) behoren tot de meest gerespecteerde. Gaona kwam uit Casa Madero in de staat Coahuila en omarmt de terroirdiversiteit en vintagevariatie die oudere Baja-wijnmakers ertoe bracht hun wijn te manipuleren voor consistentie.

“In Coahuila speelde ik vooral mee kleigrond en warme dagen en koele nachten – heel interessant, maar zonder de [klimaat- en bodem]variaties die we hier kunnen hebben”, zegt Gaona. “Hier in Baja kunnen we praten over wat een slecht, goed of uitzonderlijk jaar betekent, een jaar dat uitdagend is maar zeer rijk op enologisch niveau omdat we wijnjaren kunnen hebben die voor altijd gemarkeerd zijn in onze geschiedenis.”

Mount Xanic heeft zes boerderijen verspreid over de regio, en hun cépagewijnen in beperkte oplage (sommige met slechts 200 geproduceerde kisten) verkennen regionale verschillen. “Het zit in ons DNA om trends in Mexico voor te stellen in plaats van te volgen”, zegt Gaona. 'We hebben het geluk dat we zo'n diversiteit aan bodems hebben, en naarmate we deze kenmerken beter begrijpen, zullen we meer wijnen kunnen aanbieden met zeer verschillende en interessante kenmerken van elkaar.'

X markeert de plek

De goudkoorts naar Valle de Guadalupe heeft andere oude wijnregio's in Mexico ertoe aangezet hun aanpak te heroverwegen. De staat Querétaro heeft lange tijd een 'wijnroute' gehad, maar staat vooral bekend als de thuisbasis van Freixenet Mexico sinds 1979. Het beschikt nu over enkele van de meest geprezen wijnen van Mexico, van de ongerepte mousserende wijnen van Casa Vegil, Vinaltura's Chenin Blanc en mousserende wijnen. Syrah-Chardonnay rosé, en energieke, expressieve natuurlijke Macabeo en Xarel-lo van Vinos Barrigones die laten zien wat deze Cava druiven kunnen buiten de muren van Freixenet doen. Het is een veelbelovende regio voor blanken en sprankelend maar veel wijnmakers noemen het potentieel van Malbec en Merlot .

Coahuila is de thuisbasis van de oudste continu werkende wijnmakerij in Amerika, Casa Madero, maar wijnmakerijen als Parvada, RG|MX en Bodega Los Cedros (waarvan de wijngaarden op bijna 2.000 meter hoogte liggen) dagen zijn dominantie in de staat uit. In San Luis Potosí maakt Cava Quintanilla furore met de nieuwe jaargangen van wijnmaker Matias Utrero, die eind 2020 toetrad. De staat Guanajuato heeft de aandacht getrokken met producenten als Cava Garambullo en Octágono die gebruik maken van ultranatuurlijke wijnbereiding om authentieke expressie na te streven in een regio met weinig wijnachtige identiteit. Er worden ruim twee dozijn variëteiten geplant nabij de grens van Zacatecas en Aguascalientes op hoogtes tussen 1800 en 2200 meter. En Chihuahua, een grote staat in het noorden waarvan de oostelijke helft binnen de Chihuahuan-woestijn valt, heeft verschillende wijnbouwgebieden die alle vijf microklimaten op de Winkler-schaal omvatten (een methode om wijngebieden te classificeren van koel naar warm).

Dit vind je misschien ook leuk: In Valle de Guadalupe tilt het scrappy modernisme alles naar een hoger niveau, zelfs de wijn

Uiteindelijk zal het toerisme de opkomst van Mexicaanse wijn blijven stimuleren, maar net als mezcal is het al lang voorbij het punt van vakantienieuwigheid nu het in het mondiale gesprek terechtkomt. 'Mexico staat bekend om zijn alcoholische dranken van hoge kwaliteit, en wijn is daarop geen uitzondering', zegt Gaona. “We zijn allemaal zo gepassioneerd over wat we doen en we moeten het aan de rest van de wereld laten zien. Het is gewoon een kwestie van een bril in handen krijgen.”

Waar Mexicaanse wijn te vinden

De distributie in de VS wordt steeds beter, dus controleer uw lokale winkels, maar als u problemen ondervindt om ze te vinden, kunt u wijnen bestellen via online retailers zoals Patrick Neri Selections op mexicanwine.us .

Amerikaanse importeurs