De afspraak was dat ik Lynette iets zou leren Frans wijn, en ze zou me over het leven in Parijs leren, terwijl ze die wijn dronk. Het leek allemaal vrij eenvoudig. En het zou zijn geweest - als wijn en leven eenvoudig waren geweest.

'Wat is dit? Het is geweldig, 'zei Lynette tijdens het proeven Cabernet Franc Voor de eerste keer. Ik begon uit te leggen over Chinon, maar zag dat, ook al woonde Lynette nu twee jaar in deze wijnhoofdstad, met haar man en twee kinderen, en leerde ze over de Loire-vallei en het AOC-systeem in één sessie zou te veel zijn.

Dus wisselden we van onderwerp: onze dromen. Omdat ik als wijnschrijver vaak naar Frankrijk reis, was ik via een wederzijdse vriend aan Lynette voorgesteld, en we hadden in wezen een blinde vriend-date.

Brengt iets aan een heldere, sprankelende wijn bekentenis op, vroeg ik me af?

Zelfs toen we genoten van een aardse, lichte Poulsard uit de Jura of een pittige Bourgondische Aligoté, was ze verspreid - ze absorbeerde de wijnkennis nog steeds niet. Op onze vierde ontmoeting concentreerden we ons, in plaats van over wijn te snuffelen, op een beroemd gerecht van kalfshersenen op onze tafel in Le Baratin in het 20e arrondissement. Lynette wist nog steeds niet wat ze wilde doen, alleen dat ze iets anders nodig had dan haar familie.

Ze droomde ervan haar creativiteit te benutten en haar eigen bedrijf te starten. 'Het zou een blog kunnen zijn. Of food tours. Lifestyle catering? ' dacht ze.

Mijn droom was ondertussen naar Parijs te verhuizen. Ik keerde bij elke mogelijke gelegenheid terug naar Frankrijk, raakte vertrouwd met de taal en voelde me steeds meer ontzet toen ik aan boord ging van de vlucht terug naar New York. Lynette, ook uit New York, zag mijn verliefdheid groeien en werd mijn cheerleader.

'Het is geweldig om in Parijs te wonen. De mannen! De mode. Het eten. De mannen!'

We zaten in een bistro in haar buurt met een bovenlaag. Lynette nam een ​​trekje van haar blonde Gauloises, ademde uit en nam een ​​slokje van een Crémant d'Alsace. Ik opende mijn mond om de verdiensten van betaalbare mousserende wijn te omarmen, maar ze trok haar voorhoofd op en vroeg met zachte stem: 'Kun je een geheim bewaren?'

Wanneer een satirische wijnschrijver serieus wordt genomen

Brengt iets aan een heldere, sprankelende wijn bekentenis op, vroeg ik me af? Lynette was verliefd geworden op Paris en verliefd op haar man. Terwijl haar ontluikende affaire met een jongere man het uiteenvallen van haar huwelijk aankondigde, versterkte haar vertrouwen onze vriendschap. Ik zag ten slotte dat haar verwarring over het leven niet voortkwam uit doelloosheid, maar uit een ongelukkig huwelijk.

Deze winter heb ik een fles hartige Gamay rosé meegenomen naar Lynettes appartement. Het speelgoed van haar kinderen lag overal in de gootsteen opgestapeld met borden. Haar man was verhuisd. Ze had het opgegeven om een ​​perfecte echtgenote en moeder te zijn, en in plaats daarvan besteedde ze haar energie aan het starten van een ijstaartbedrijf.

'De Fransen zijn dol op mijn ijstaart,' zei Lynette. Ik had haar nog nooit zo gelukkig gezien.

Ik ben gestopt met proberen de wijnkennis van Lynette te dwingen. Nu, als we uitgaan, bestel ik alles wat er goed uitziet, en we genieten van elke slok zonder te proberen een seminar te houden. Maar Lynette blijft me aanmoedigen om mijn wildste dromen te volgen.

'Je moet hierheen verhuizen', zegt ze elke keer als ik bezoek, 'zodat je me alles over wijn kunt leren!'

En ik vertel haar dat ze het belangrijkste al weet: die wijn is om van te genieten, met goede vrienden en een diep gesprek.