Cultuur

Op zoek naar de ziel van de NYC Bar

Toen ik voorbij de ‘vestibule in New York-stijl’ stapte, bedekt met de bekende zeshoekige metrotegel, en aan de lange houten bar ging zitten, voelde ik een gezellige vertrouwdheid. Ik scande het drankmenu: er was een Penicilline , gemaakt bij NYC Attaboy , en de Kosmopolitisch , uit NYC Odeon . Maar deze levenslange New Yorker was in Texas; specifiek, waar ik was aangekomen Murray's Taverne , een expliciet op New York geïnspireerde bar in Austin.

“Het is ons eerbetoon aan tavernes in New York City, zoals die van P.J. Clarke”, legt eigenaar Travis Tober uit, die de bar in december 2023 opende. Vernoemd naar zijn Iers-Poolse grootmoeder uit New Yorker (haar meisjesnaam was Murray), de sfeer is goed : antieke klokken vermengd met sportmemorabilia met houten frame, schanslichten die een warme gloed werpen tegen het geperste tinnen plafond; een Guinness voor de meeste klanten.

Het sleutelwoord is ‘eerbetoon’. Natuurlijk is Murray's niet de eerste bar die naar NYC verwijst. Maar als de stad kan functioneren als voer voor themaparken (zie: het New Yorkse casino en resort in Las Vegas, waar onder meer steakhouse Gallagher’s en ‘New York’-pizza te vinden zijn) of als exportproduct, als in eigen land verbouwde NYC-bars uit Dood & Co. naar Dood konijn in andere steden woest zijn begonnen met franchisen, heeft een bar in New York City nog steeds betekenis?

Dit vind je misschien ook leuk: De 10 beste wijnbars in New York City

Daar dacht ik aan terwijl ik van een slok dronk Rob Roy -een Schotse basis Manhattan met wortels in NYC, hier met een heerlijk vleugje turf Lagavulin en gekruid met Spaanse peper-bittertjes - en bestelde een weelderige versie van het beroemde Spartaanse kaasplateau dat te vinden was in McSorley's Old Ale House, turbo-geladen in een charcuteriebord met corned beef, zoete uien uit Texas bestrooid met verse kruiden en glanzende gebakken zoutjes.

New York is een stad van immigranten en de tavernes weerspiegelen dat erfgoed. De eerste tavernes van Manhattan werden gerund door Nederlandse kolonisten; Toen de Grote Hongersnood het uitgehongerde Ierse volk dwong naar de VS te vluchten, brachten ze Ierse pubs (McSorley’s en P.J. Clarke's zijn opmerkelijke telgen van die migratie); tegen de jaren 1850 vormden de Ieren een kwart van de bevolking van Manhattan en Brooklyn. Toen de mensenstroom rond 1820 naar het westen trok, kwamen saloons, rudimentaire drinkgelegenheden die zich alleen op mannen richtten, in het lexicon terug naar het oosten. Verbod claimden het woord ‘saloon’, een slachtoffer van hervormers, dus noemden slimme eigenaren hun locaties in plaats daarvan ‘lounges’ of ‘tavernes’.

Voor perspectief wendde ik me tot Amanda Schuster , een schrijver uit Brooklyn die twee boeken heeft geschreven over drinkgelegenheden in NYC ( New Yorkse cocktails, drink als een lokaal New York ), naast haar nieuwste boek, Signature Cocktails. “Voor mij zijn wat een bar in New York definieert en er een echte authenticiteit aan hecht, de mensen die er werken en drinken”, zei ze.

Maar kan die kwaliteit ook elders worden vastgelegd? Niet echt. 'Er is altijd iets mis', zegt Schuster. Er zal altijd iets ongrijpbaars ontbreken: “Het is een je ne sais fuhgeddabouditness die je alleen kunt ervaren tijdens het drinken in de vijf stadsdelen.”

Ik voelde niet bepaald een zijwaartse verschuiving van het ruimte-tijd-continuüm toen ik met mijn achterste op de barkruk bij Murray's plofte. Penny-tegels en New York Sours zijn leuk, maar je kunt New Yorkers of hun collectieve houding niet importeren. En zonder hen, fuhgedd erover.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Mei 2024 van het tijdschrift Wine Enthusiast. Klik hier om je vandaag nog te abonneren!