Fietsen is een passie voor veel mensen in Italië. Of het nu voor recreatie of sport is, het is een natuurlijke combinatie voor een land waar verrukkelijke zijwegen slingeren door geurende heuvels met wijngaarden en olijfboomgaarden. Toch heeft fietsen een grotere aantrekkingskracht op Italianen, met name vanwege de beloning van de fysieke eisen. Het vintage fietsevenement L'Eroica of 'heroïsme', viert deze nobele strijd met de brandende spieren, het zweet en de met modder bespatte truien die voorafgaan aan de zoete release van de bries die een met zweet bevlekt gezicht afkoelt en een vrolijke slok wijn bij de finish .

L’Eroica belichaamt ook de krachtige fietstraditie van fellowship. Motorracers waren de idolen van Italië in het midden van de 20e eeuw, toen uitzinnige menigten kampioenen als Fausto Coppi en Gino Bartali achtervolgden, zowel vanwege het drama dat ze in het racen brachten als om hun intense band als teamgenoten te bewonderen. Menigte was in de ban toen het paar elkaar voortstuwde door middel van demonische beklimmingen, meteen een waterfles deelde op de vermoeiende en zelfs halverwege de race afstegen als de ander in nood was. Deze diepe kameraadschap en verbluffende veerkracht inspireerde Giancarlo Brocci om in 1997 L'Eroica te lanceren, een fietsevenement dat het wielrennen eert zoals het decennia geleden werd beoefend, in zijn meest rauwe vorm.

Meerdere keren per jaar, op de oogverblindende strade bianche of ‘witte wegen’ van Italië, zou het tijdperk 1970 of 1940 kunnen zijn, of met een diepe scheel zelfs 1910, terwijl L’Eroica-fietsers er doorheen razen op hun Bici Eroiche of vintage fietsen. Het evenement staat open voor iedereen die een van de cursussen wil volgen, die variëren van ontspannen tot hel, op fietsen die vóór 1987 zijn gebouwd of op hun replica's. Geen mountainbikes of vederlichte wonderen zijn toegestaan, alleen klassieke frames van staal of hout, met ouderwetse versnellingen of helemaal geen versnellingen, waardoor een boeiende optocht van postbode fietsen, opa's werkcycli en zeldzame 19e-eeuwse machines ontstaat. Zelfs de kleding moet historisch zijn, met deelnemers gekleed in wollen truien, leren schoenen met schoenplaatjes om vintage pedalen vast te pakken en korte broek met bretels. Zweetafvoerende shirts, zelfs moderne waterflessen zijn verboden, hoewel een gecertificeerde helm vereist is. Voor oprichter Brocci zijn deze beperkingen precies het punt, omdat ze rijders ertoe aanzetten 'onze fysieke grenzen op te zoeken, waar dorst, honger en uitputting met al hun kracht worden gevoeld, respect verspreiden en banden creëren tussen loyale tegenstanders.'

De sponsors van L'Eroica zijn een soortgelijk ras, een verzameling van aloude fiets- en zadelmakers opgericht in de 19e eeuw, 70 Italiaanse fietshotels op de bospaden, aan zee en middeleeuwse dorpjes die het best te zien zijn vanaf twee wielen, en wereldwijde sponsors zoals het wijndomein Ricasoli, al 32 generaties lang houders van de Chianti Classico-cultuur. Naast het ondersteunen van L'Eroica wereldwijd, creëert Ricasoli een magische sfeer op de L'Eroica-baan rond hun huis in Gaiole, Chianti Classico door de klim van fietsers naar hun 11e-eeuwse Brolio-kasteel te verlichten met tientallen kaarsen en een dramatisch stoppunt te ontwerpen in hun Agribar Eroica Caffè, en verwelkomde terugkerende fietsers met hartverwarmende klassieke gerechten uit de Chianti Classico-regio.

Bijna een dozijn L'Eroica-evenementen strekken zich nu uit over de hele wereld, van Californië tot Japan, de Kaapse wijnlanden in Zuid-Afrika, Rioja in Spanje, het Duitse Rheingau en vier locaties in Italië, de meeste in wijnbouwgebieden waarvan de inwoners de waarden van historisch behoud van L'Eroica delen , duurzaamheid en de voldoening die voortkomt uit eerlijke inspanningen. Voor Giancarlo Brocci zijn de beloningen duidelijk: de schoonheid van vermoeidheid en de sensatie van verovering herontdekken, zodat iedereen op zijn eigen manier een held kan zijn.