Anthony Bourdain noemde Jeremiah Tower 'de eerste sexy chef-kok', maar zijn nalatenschap gaat verder dan zijn uiterlijk. Toren liep de keuken naar In Panisse in Berkeley, Californië , voordat hij zijn eigen restaurant, Stars, in San Francisco ​Daar pionierde hij in de open keuken en was hij te vinden in zijn spierwitte jas en een magnetische grijns - altijd met een glas Champagne in de hand.

Als je zijn naam nog niet hebt gehoord, komt dat omdat hij relatief stil is sinds hij Stars verkocht in 1998, minus een korte periode bij Tavern on the Green en een documentaire uit 2016 over hem, Jeremiah Tower: The Last Magnificent ​Maar zijn nalatenschap leeft voort. Hier vertelt hij over een moment in de geschiedenis van een restaurant en een van zijn meest duurzame bijdragen op het gebied van fine-dining: champagne per glas.

Stars Restaurant in San Francisco / Almay

In de documentaire lijkt het erop dat Stars op dat moment misschien een van de eerste bargerichte restaurants was. Is dat correct?

Het was beslist de eerste waar de bar in de eetkamer was. We verdienden $ 3 miljoen in de bar terwijl de cocktails $ 3,25 waren. De keuken bevond zich aan de ene kant van het restaurant en de bar aan de andere kant, met alle anderen ertussenin. Het was dus aan beide kanten geweldig theater. Ik zou ook een dag in de week lunchen - een financiële ramp omdat ik nooit heb leren omgaan met creditcards. Toen ik aan het bartenden was, kwam het woord naar buiten en zou de tent vol zitten omdat iedereen wist dat ze gratis drankjes zouden krijgen!

'Elke avond om 18.00 uur, aangezien ik er al 10 uur was, zou ik een glas champagne gaan drinken aan de bar en iedereen gedag zeggen voordat ik terugging naar de keuken.'

Stars was ook het eerste restaurant dat ooit champagne per glas schonk. Enig idee waarom dat was?

Niemand heeft er ooit aan gedacht om champagne per glas te drinken. Raar, want het lijkt nu onmogelijk. Ik had gesproken met een geweldige wijnverkoper die voor Young's en Weduwe Clicquot ​Ik denk dat het haar idee was, want ik had altijd champagne naast me in de keuken. In het eerste jaar dat we met dat idee op de proppen kwamen, verkochten we 900 dozen Veuve Clicquot per glas. Ik heb misschien wel 100 van de gevallen zelf gedronken!

Ik wilde ook dat ze er rechtstreeks vandaan kwamen Frankrijk , en ooit deden ze dat niet. Dus belde ik [de leverancier] en zei: 'Je 30 kratten champagne staan ​​op straat. Ik zag de code. Deze kwamen uit de hele Verenigde Staten, en dat is niet onze afspraak. ' Hij zei: 'Nou, ze zijn niet echt op straat.' ... Natuurlijk waren ze dat niet, maar hij kwam gierend aan in een vrachtwagen en pakte ze op. Dus dat hebben ze nooit meer gedaan! Op de achterkant van het Champagne-etiket zie je een code, en als je weet hoe je die moet lezen, kun je precies zien wanneer hij Frankrijk verliet.

Getty

Je hebt heel hard gewerkt in de keuken. Was champagne uw tegenwicht?

Ja, en daarom ging ik elke avond om 18.00 uur, aangezien ik er al 10 uur was, een glas champagne aan de bar drinken en iedereen gedag zeggen voordat ik terugging naar de keuken.

Een van mijn favoriete verhalen over Stars was de avond dat deze naakte dakloze streaker door het restaurant kwam. Hij kwam van Golden Gate en de andere ingang was beneden in het steegje, maar je moest de hele lengte van het restaurant doorlopen om er te komen. Ik stond buiten in de eetkamer iemand gedag te zeggen, toen hij doorkwam. Ik stopte hem en zei: 'Geef deze man een glas champagne!' Er was geen: 'Haal deze man hier weg', weet u, het was net als, geef hem wat champagne. En de eetkamer vond het geweldig! Iedereen schreeuwde en klapte. Het was een magisch restaurant en aangezien ik alle regels kende, wist ik dat ik met ze allemaal kon spelen. Ik heb ze niet zo vaak gebroken, ik speelde gewoon met ze.

Hoe maak je een fles champagne sabel

Kun je je voorstellen dat sterren op een andere plaats of tijd bestaan?

Nee, dat kon ik niet. Je zou Danielle Steel niet kunnen hebben met een Dior van $ 250.000, die overeenkomt met $ 2 miljoen diamanten met twee lijfwachten, naast een jong schoolfeest dat net een heel jaar had gespaard. Dat kun je alleen doen in San Francisco, in een sfeer waar je de mensen van de KAN IK [California Public Utilities Commission] zit naast Pavarotti. Het was belachelijk en erg leuk!