“Mijn vrouw en ik reizen altijd met een beetje grappa in de auto”, zei het hoofd van een grote Italiaanse wijnmakerij die ook grappa maakt, “want als je zonder diesel komt, kun je 30 of 40 kilometer uit een fles halen! '

Die nonchalante opmerking was bedoeld als grap. Maar als een bekende producent van grappa, de kenmerkende drank op basis van druiven uit Italië, het niet respecteert, waarom zou iemand anders dat dan doen?

Volgens de National Association of Industrial Distillers of Alcohol and Spirits is de grappaproductie sinds 2010 langzaam gestegen. Van de totale productie wordt ongeveer 10% geëxporteerd. En van dat bedrag gaat een heel klein deel, minder dan 3%, naar Noord-Amerika.

Duitsland is goed voor ongeveer de helft van alle grappa-export, gevolgd door Zwitserland, dat nog eens 11% opneemt. Grappaproducenten willen hun afzet buiten de Europese Unie uitbreiden, met name naar Noord-Amerika.

Grappa is een duurzaam bijproduct van de wijnindustrie en de kwaliteit die beschikbaar is in de VS neemt toe.

Grappa heeft lange tijd een imagoprobleem gehad, vooral onder Amerikaanse consumenten. Om te beginnen begrijpen maar weinigen hoe het is gemaakt. Het is niet gedistilleerd uit Italiaanse wijn. Het is eerder gemaakt van afvallen, de weggegooide druivenschillen, zaden en stengels die overblijven nadat het sap is geperst om wijn te maken. Die restjes, die nog steeds veel aroma's en smaak bevatten, worden gefermenteerd en vervolgens gedestilleerd tot grappa.

Voor wijnmakers is afvallen een afvalproduct. Dat standpunt wordt waarschijnlijk niet geholpen door het feit dat de grappaproductie grotendeels is gescheiden van de wijnbereiding. Dankzij de strenge belastingwetten van Italië moet grappa in een aparte faciliteit worden gedistilleerd, weg van de wijn. Uit het oog, uit het hart, toch?

Er is ook een onderbreking in termen van verbruik. Tijdens een recent bezoek aan Italië was ik verbaasd hoe grappa zo weinig aan tafel verscheen. Wijn wordt voor en tijdens de maaltijd geconsumeerd, en hou van jou of likeuren worden aangeboden als post-prandial spijsvertering ​Grappa verschijnt veel minder vaak op de lijsten met sterke drank van restaurants, als het al voorkomt.

Natuurlijk verdienen niet alle grappa's een plekje op de desserttafel. Veel niet-verouderde grappa's zijn vurig en moeilijk te drinken, maar niet meer dan wodka of maneschijn omhelzen twee niet-verouderde geesten die Amerikanen graag omarmen.

Een gids om brandewijn te begrijpen en ervan te genieten

En veel grappa's zijn opmerkelijk aromatisch, zoals die gemaakt van Moscato-druiven. De versie van Nonino is bijzonder voortreffelijk. Een groot aantal is ook vatgerijpt, wat de heldere geest verandert in een zachtere, honingkleurige vloeistof die een kussende neef is van cognac.

Beschouw enkele van de grappa's met een score van 90 of hoger Wijnliefhebber ​Een Grappa op basis van Amarone gemaakt door Bonollo, een van de toonaangevende makers van grappa, lagen steenfruit met sherry en kruiden. Alexander Exquisite Grappa , gemaakt van een Valpolicella-basis, vermengt zachte honing, kokos en tropisch fruit. Gra'it , een blend van zeven grappa's, toont intrigerende tonen van vanille, witte bloemen en kaneel.

Dit alles bewijst dat hoewel grappa het afval van de wijnproductie gebruikt, de resulterende gedistilleerde drank na distillatie verre van afval is. Het is een duurzaam bijproduct van de wijnindustrie en de kwaliteit van grappa die in de VS verkrijgbaar is, neemt toe. Maar als de Italiaanse grappaproducenten willen dat Amerikaanse consumenten grappa respecteren, moeten ze het voortouw nemen.