André Hugel, de 11e generatie van Elzas Hugel familie wijnen, is op 92-jarige leeftijd overleden. Volgens een verklaring van zijn familie stierf hij op maandag 15 augustus als gevolg van complicaties door Covid.

De familie produceert sinds 1639 wijn in Riquewihr, met ongeveer 75 hectare aan wijngaarden, waarvan de helft als grand cru-aangewezen, en andere druiven die zijn gekocht van wijngaardpartners in de regio. Hugel werd geboren op 18 augustus 1929 en studeerde wijnmaken in Beaune en Geisenheim voordat hij terugkeerde naar de Elzas om een ​​rol in het bedrijf op zich te nemen. Hij en zijn broers maakten deel uit van verschillende initiatieven die het merk en de regio hielpen om meer bekendheid te verwerven. Het was bijvoorbeeld onder hun leiding dat Famille Hugel zijn gele en rode labels aannam nadat broer Jean marketing had gestudeerd en had vastgesteld dat de combinatie klanten zou lokken.

Misschien was een van de meest blijvende prestaties van de broers het verkrijgen van erkenning en het vaststellen van normen voor Vendanges Tardives (late oogst) en Selections du Grains Nobles (botrytized) wijnstijlen in de jaren tachtig. Eerder, zoete wijnen volgden vaak de Duitse etiketteringsconventies en er was weinig kwaliteitscontrole.

Dat ethos van regionale trots en hoge normen heeft veel van Hugels werk geïnformeerd. Hij was bijvoorbeeld een fervent voorstander van de meest prestigieuze landgoedwijnen van de familie, Schoelhammer en Grossi Laüe, wat 'beste wijngaarden' betekent in het Elzasser dialect - een grotendeels gesproken taal die tijdens de Duitse bezetting verboden was.

De bezetting was een onderwerp van enorm belang voor Hugel, die schreef: Jeugd van de Elzas en de Wehrmacht: laten we erover praten, ook al stoort het (Youth of Alsace and Wehrmacht: Let's Talk About it Even if it Bothers; J. Do Bentzinger, 2004) en was co-auteur van een follow-up, Tussen zoete fronten (Tussen twee fronten; Pierron, 2007). Beide boeken vertellen de verhalen van jonge Elzasser mannen die dienstplichtig waren om voor de Duitsers te vechten in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog werd de regio teruggegeven aan Frankrijk, en het was ook toen dat de wijnbouwtradities die tijdens de bezetting waren verpletterd, nieuw leven ingeblazen en verfijnd konden worden.

Ontmoet de Grand Crus van de Elzas

Hugel's passie voor zijn lokale geschiedenis breidde zich uit tot hem in rollen als grootmeester van De Broederschap van Saint-Etienne in 1985. Een van Frankrijk's oudste wijngilden, Le Confrérie organiseert educatieve activiteiten en proeverijen, evenals het organiseren van overzeese gilden. De bibliotheek heeft flessen Elzas-wijn die dateren uit 1834, waardoor het een belangrijke rentmeester van de wijngeschiedenis is; de functie van Grootmeester is een aanstelling voor een jaar.

Sinds 1978 was Hugel voorzitter van de Société d'Archéologie de Riquewihr, of de Archeologische Vereniging van Riquewihr, die historische gebouwen en archiefdocumenten en artefacten in de stad restaureert. De vereniging publiceerde een biografie uit 1992 met de titel Een fijnproever in de Elzas in de 19e eeuw (Een fijnproever in de Elzas in de 19e eeuw), waarvan Hugel co-auteur was.

Sinds 1979 bekleedde hij ook een functie als voorzitter van de De wijngaard en wijnen van het Elzasmuseum , of het Museum van Elzas-wijngaarden en -wijnen, waar antieke werktuigen worden bewaard die in de wijngaard en kelder werden gebruikt.

Hugels belangstelling voor gemeentelijke aangelegenheden was niet alleen historisch van aard: hij was van 1989-1995 loco-burgemeester van Riquewihr en vervolgens van 1995-2001 gemeenteraadslid.

Volgens de verklaring van de familie was Hugel tot het einde toe actief in de wijnmakerij, toen de 12e en 13e generatie van de familie het roer overnamen. Het merk heeft een traditie waarin de hele familie het eens moest zijn over de kwaliteit van een vintage om flessen op de markt te brengen, dus Hugel zou een actieve deelnemer zijn geweest bij het bepalen wat er in flessen terechtkwam die naar meer dan 100 landen werden geëxporteerd. Zijn verlies zal diep gevoeld worden door zijn familie, de regio en drinkers van Elzaswijnen over de hele wereld.

Uitvaartdiensten zijn alleen voor naaste familie.