Het zal sommigen misschien verbazen om te horen dat de steenachtige, steenachtige of oesterschelpachtige smaak die soms in wijnen wordt aangetroffen, hondsdolle discussies kan aanwakkeren. Hoewel wetenschappers Ik kan het er niet mee eens zijn of het überhaupt mogelijk is dat rotsen en aarde smaak of aroma overbrengen in wijn, dat heeft velen in de wijnwereld er niet van weerhouden om de roep van te volgen mineraliteit.

Maar degenen die resoluut aan de kant van ‘we kunnen het proeven’ staan, zijn het vaak niet eens over de vraag definitie van de term . Dus waarom gebruiken we het nog steeds?

“In plaats van het problematische woord ‘mineraliteit’ gebruik ik het woord ‘elektriciteit’”, schrijft Rajat Parr in 2018. De smaakatlas van de sommelier, waaraan hij samen met schrijver Jordan Mackay schreef. Parr is de James Beard Foundation Award-winnende sommelier die wijnmaker is geworden Phelan-boerderij, Sandhi-wijnen en anderen.

“[Parr] noemt het een fysieke sensatie en zegt dat het zich op talloze manieren in wijn kan manifesteren”, vervolgt het boek. “Hij vergelijkt het met een elektrische sensatie die spanning in de wijn veroorzaakt. Het komt meestal voort uit wijnstokken die op intens rotsachtige locaties zijn geplant.

Hier is alles wat u moet weten over het debat – en de argumenten om de term volledig te laten vallen.

Wat is mineraliteit precies?

“Er bestaat geen geaccepteerde definitie van mineraliteit in wijn, geen volledige consensus over de kenmerken die ermee geassocieerd zijn, en zelfs niet of wijn in de eerste plaats wordt waargenomen als een geur, een smaak of een gevoel in de mond.” zegt Evan Goldstein , een meestersommelier en president van wijneducatie- en PR-bedrijf Full Circle Wine Solutions.

Enrico Viglierchio, algemeen directeur bij importeur Banfi Wines, benadrukt ook hoe verdeeld het woord ‘mineraliteit’ kan zijn.

“Dit is een term die heel vaak wordt gebruikt in wijnbeschrijvingen om een ​​wijn aan te duiden met bepaalde sensorische kenmerken”, zegt Viglierchio. “[Ze] drukken een synthese uit van een complex zuurgraadprofiel en tonen van elementen als krijt, vuursteen en grafiet – het is niet een op zichzelf staand element.”

Andere factoren dragen ook bij aan de minerale kenmerken van een wijn, vervolgt hij. Er kunnen bijvoorbeeld twee wijnen uit dezelfde rotsachtige bodem komen, maar slechts één wijn mag mineraliteit vertonen. Wat zit er achter het verschil? Variërende microklimaten en vinificatiepraktijken.

Waarom hebben we een nieuwe term nodig?

‘Mineraliteit’ is tegenwoordig zeker in zwang als term. In 2006, toen wijngoeroe Jancis Robinson de derde editie van redigeerde De Oxford Companion to Wine , er werd geen melding gemaakt van de term. Maar tegen de tijd dat de vierde druk uitgerold in 2015, “Het was te wijdverspreid om te negeren”, schrijft Robinson.

De beroemde Australische wijnbouwer Dr. Richard Smart noemt het ondertussen “ een verzonnen term die erg populair is geworden .” Maar net als veel andere termen die recentelijk wijdverspreid zijn geworden in de wijnwereld – zie ‘verbrijzelbaar’ – is het misschien tijd om deze term te laten vallen. Het zou hoe dan ook binnenkort een betwistbaar punt kunnen worden: fruitaroma's hebben het potentieel om de mineraliteit te maskeren, en klimaatverandering is dat ook wijn in de fruitiger richting duwen .

“Mineraliteit is om verschillende redenen een lastig en controversieel woord”, vervolgt Mackay De smaakatlas van de sommelier . “Meer irritant is echter het gladde gebruik ervan. Net als terroir betekent het verschillende dingen voor verschillende mensen, en is het dus moeilijk te definiëren en [is] misschien van twijfelachtige waarde.” De waarde van mineraliteit, vervolgt hij, is niet een wetenschappelijke term, maar een metafoor.

“We spreken niet over letterlijke mineralen in wijn; we spreken van een poëtisch kenmerk dat herinnert ons in sommige opzichten van stenen, rotsen, metalen en mineralen.”

Het pleidooi voor het gebruik van ‘elektriciteit’ in plaats van ‘mineraliteit’ “

Tegenwoordig blijft Parr ‘elektriciteit’ zien als een haalbare vervanging voor ‘mineraliteit’.

“Ik denk dat woorden als ‘mineraliteit’, ‘elektriciteit’, ‘spanning’, enz. manieren zijn om de aangeleerde textuur van wijn uit te leggen”, zegt Parr. “Het is moeilijk om een ​​sensatie uit te leggen die ons gehemelte heeft. Ik denk dat mineraliteit vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd als dezelfde smaak als de grond waarop het wordt verbouwd. Weinigen kunnen het verschil zien, maar er is duidelijk een verschil. [Mackay] en ik wilden het verhaal een beetje veranderen. Daarom hebben we [elektrisch] gebruikt.”

Mikey Giugni van Litteken van de zeewijnen in San Luis Obispo – wiens Chardonnay Parr omschrijft als bijzonder ‘elektrisch’ – is het daarmee eens. “Ik geef ook de voorkeur aan termen als ‘energie’, ‘knapperig’, ‘elektrisch’, ‘luid’ [en] ‘stil’”, zegt hij. “Deze termen zijn gemakkelijker te begrijpen en geven het gevoel weer dat de wijn op dat moment geeft.”

Giugni geeft toe dat de wijnen waar hij het meest van geniet, hij omschrijft als elektrisch. “Eerlijk gezegd is het voor mij een vrij letterlijke definitie, wat betekent dat de wijn vol energie is. Het woord ‘elektrisch’ is dynamisch, het geeft kleuren en gevoelens mee.”

“Als een wijn elektrisch is, krijg ik er ook energie van”, vervolgt hij. “Je kunt zien dat de wijn leeft.”