In 1994, toen Neil Collins nog in zijn begindagen was als wijnmaker in Paso Robles, begon hij ook harde appelcider te maken. Hij kocht appels uit nabijgelegen boomgaarden en maakte droge, knapperige versies van cider, zoals hij graag had opgegroeid in Bristol, Engeland.

'Het kon niemand schelen', zegt Collins, die zijn nevenactiviteit tien jaar op de plank zette en zich concentreerde op het maken van wijnen voor Adelaide , vervolgens Tabellen Creek en Eenzame Madrone , zijn eigen label. 'Niemand wilde leren.'

Twee decennia vooruitspoelen, en de situatie aan de Central Coast is het tegenovergestelde.

'Nu maakt iedereen en hun broer het', zegt Collins, die de zijne opnieuw lanceerde Bristols Cider House merk commercieel in 2005. 'Nu zijn appels soms moeilijk te vinden.'

Net als wijn, ambachtelijk bier en distilleren, groeit cider in het hele land. Gezien de combinatie van wijnbereidingservaring, jeugdige creativiteit en overvloed aan anders onderbenutte boomgaarden aan de Central Coast, biedt het een veelbelovende formule voor cidersucces.

Tegenwoordig worden er meer dan een dozijn merken gemaakt van Santa Barbara tot Santa Cruz, en de allereerste Central Coast Cider Festival vond plaats in mei in Atascadero, net ten zuiden van Paso Robles. Het tweede festival is gepland voor 13 mei 2017.

Ik had sinds mijn studie cider gedronken, toen we af en toe een 22-ounce Wyder's of zo'n 12-ounce Hornsby's slurpen voordat we de moutlikeur sloegen.

Bristols Cider House, gelegen in een pakhuisdistrict van Atascadero, vlak bij de snelweg 101, is een frequente pitstop tijdens mijn reizen door de staat. Het is geweldig voor een snelle slok, hetzij uit de vele opties van de cidery op de tap, of om flessen en grommers in te slaan van de nieuwste brouwsels gemaakt door Collins en zijn zonen.

Dat omvat de standaard, Bristols Original, die te vinden is in winkels in de provincies Ventura, Santa Barbara en San Luis Obispo. Andere recente creaties in kleine batches van de Collinses zijn Mangelwurzel (fuscia-kleurig en aards van smaak door bieten), Changala (inclusief kweepeer, peer en Gravenstein-appels), Anne Bonny (gerijpt in Kentucky whiskyvaten) en Skimmington (een stille versie) behandeld met brettanomyces).

Heet van de persen bij Bristols Cider House / Foto via Facebook

Bristols was echter niet mijn eerste kennismaking met deze nieuwe cider-rage. Dat gebeurde in het voorjaar van 2014, toen ik Mikey Giugni 's avonds laat ontmoette in een hotelkamer tijdens een wijnconferentie in Paso Robles.

Ik heb sinds mijn studie cider gedronken, toen we af en toe een 22-ounce slurpen Wyder's of ongeveer 12 ons Hornsby's voordat je de moutlikeur raakt. Maar toen Giugni zijn Litteken van de zee cider, mijn op wijn afgestemde geest werd geheroriënteerd. Het was droog, knapperig en smaakvol als champagne, eindigde licht en kraaknet.

Sindsdien heeft Giugni, die met zijn zakenpartner Michael Brughelli ook uitstekende Scar of the Sea-wijnen maakt, een aantal ciders op de markt gebracht. Sommige zijn gehopt, sommige rechtdoor, sommige in een vat gerijpt en sommige komen uit een voormalige Martinelli-sprankelende ciderboomgaard die hij in de buurt van Santa Cruz vond.

Dat stuk kust, vooral van Aptos tot Watsonville, was vroeger de thuisbasis van eindeloze boomgaarden. Als gevolg hiervan houden merken van Santa Cruz Cider Company ​ Soquel Cider en Surf City Cider komen tevoorschijn uit het gebied, hoewel ik ze nog moet proberen.

Dichter bij mijn huis in Santa Barbara, werkt Giugni samen met Sonja Magdevski van Casa Dumetz wijnmakerij in Los Alamos om Clementine Carter te maken, die cider combineert met verschillende soorten fruit, wijndruiven en gisten zoals die worden gebruikt in saisonbieren. In de buurt, in Los Olivos, is Dreamcôte , een cider gemaakt door de Brit Zotovich. De bijenstal maakt ook ciders en weiden langs de kust in Carpinteria.

Maar San Luis Obispo County blijft het broeinest. Zien Canyon harde cider is een van de meest algemeen verkrijgbare, hoewel de meest voorkomende, halfzoete versie me doet denken aan mijn ciders.

Uitzoeken Reef Punten , wat uitstekend is. Andere ciders om naar te zoeken zijn onder meer Mission-Trail ​ Jean Marie en Meraki , die ik nu allemaal opzoek.

De grootste plons betreft echter Giugni. Samen met wijnboeren Curt Schalchlin en Andrew Jones opende hij onlangs Tin City Cider , dat hun unieke creaties zeven dagen per week serveert vanuit hun huis in een productiedistrict tussen Paso en Templeton, bekend om zijn talrijke bierproducenten en wijnmakers. Hun brood en boter is originele cider uit blik, maar er zijn tal van variaties.

Giugni voorziet veel groei voor Central Coast-cider. Hij geeft toe dat er nog enkele hindernissen zijn om duurzaamheid op lange termijn te bereiken, zoals het vinden van een concurrerende prijs die zowel boomgaardboeren als consumenten tevreden houdt. Hij leert ook dat cider een vintage product is, met grote schommelingen in oogst van jaar tot jaar - een nuance die fans op de lange termijn geïntrigeerd zou moeten houden.