Het California Department of Food and Agriculture heeft onlangs hun jaarverslag uitgebracht. Hier zijn enkele van de hoogtepunten:

Het druivenareaal in Californië groeide tot een recordhoogte in het door recessie geteisterde 2009, met 448.957 hectare aangeplante rode en witte wijndruiven. Dat is een toename van 5267 hectare landbouwgrond ten opzichte van het totaal van vorig jaar, of 1,1 procent.

Pinot Noir zag de grootste toename van alle soorten, rood of wit: bijna 18 procent.

Andere rode variëteiten die groeiden, waren onder meer Syrah, Petite Sirah en (zeer licht) Cabernet Sauvignon en Zinfandel.

Merlot nam af. Slechts 158 hectare ervan werd in 2009 over de hele staat aangeplant, zelfs minder dan Zinfandel (166 hectare). De schade van Sideways is blijkbaar aan de gang.

Chardonnay daalde (licht), maar Pinot Gris was gestegen, en Sauvignon Blanc ook.

Franse Columbard blijft de tweede meest aangeplante witte druif, na Chardonnay. Veel ervan gaat naar goedkope mengsels van kannen, maar er gaan altijd geruchten dat sommige in Chardonnay terechtkomen, aangezien volgens de federale wet slechts 75% van een druivensoort in een wijn met een druivenras moet zitten.

Als u echter rekening houdt met het niet-dragende areaal (dwz wijnstokken die nog te jong zijn om vrucht te dragen), zijn bijna alle grote rassen, met uitzondering van Merlot maar inclusief Chardonnay, in 2009 toegenomen ten opzichte van 2008.

De grootste toename van het Pinot Noir-areaal deed zich voor in de provincies Sonoma en Monterey, met Santa Barbara een verre derde. Napa County, inclusief het Carneros-gedeelte, bleef stabiel in het Pinot Noir-areaal.

Het grootste deel van het toegenomen Pinot Noir-areaal van Monterey en Santa Barbara is nog steeds niet draagkrachtig. Omdat de wijnstokken de komende twee jaar vruchten afwerpen, zullen er extra hoeveelheden Pinot Noir op de markt komen, wat de prijzen zou kunnen verlagen.

De provincies Madera, Fresno, Merced, Sacramento, San Joaquin en Yolo in het binnenland zagen ook grote pieken in het niet-dragende druivenareaal. Dit suggereert dat telers in het binnenland (in een poging om de consument minder dure wijnen aan te bieden) grote variëteiten hebben geplant die uiteindelijk hun weg vinden naar goedkopere flessen.