Lang geleden in een melkwegstelsel ver, ver weg, verdiende het tot twee jaar van tevoren ‘centen’ om wijn te betalen.

Dat waren onstuimige tijden, en de vergelijking was simpel. Het werd gevonden in bijna elk wijnboek dat ik in de jaren tachtig en begin jaren negentig kocht. Het ging ongeveer zo:

'Koop twee koffers. Kelder de ene en verkoop de andere nadat deze in waarde is gewaardeerd. Het is alsof je gratis drinkt. '

Destijds had ik nooit echt genoeg geld om zo uit te geven, maar ik deed het. Ik kocht zes flessen Château Poujeaux uit 1988, een betrouwbaar landgoed in Moulis-en-Médoc, voor $ 54. In diezelfde vintage heb ik $ 180 uitgekeerd voor 12 halve flessen Chateau Climens in Barsac.

Het jaar daarop ging ik groots en gaf $ 210 uit voor een volledige koffer van 1989 Château Léoville Barton van Saint-Julien. Een beroemde criticus had er tenslotte een vatmonster van 96-100 gescoord. Hoe kan ik fout gaan?

Dat was het laatste jaar dat ik Bordeaux-futures kocht. Ik moet mijn magere wijnbudget hebben opgeblazen, want ik herinner me dat ik werd afgeschrikt door de 'hoge' prijzen die het jaar daarop voor de Bordeaux van 1990 werden gevraagd. Of misschien was ik gewoon elke cent aan het sparen en probeerde ik genoeg op te schrapen voor een aanbetaling op een huis.

Achteraf gezien had ik dat aanbetalingsgeld waarschijnlijk in 1990 Bordeaux moeten investeren. Hoewel ik meerwaarde op de verkoop had moeten betalen, zou het rendement op mijn $ 12.000 veel hoger zijn geweest dan de 20 procent die we op het huis verdienden toen we het 11 jaar later verkochten.

Slechts vier van de jaargangen van 2005–2014 hebben een positief rendement opgeleverd (het hoogste was 2008, met een gemiddeld rendement van 39 procent).

Eerste gezwellen zoals Château Margaux en Kasteel Haut-Brion aanvankelijk verkocht voor slechts $ 600 per doos ($ 50 per fles). Tegenwoordig kost een enkele fles Château Margaux uit 1990 $ 900 of meer. Maar als dat de beste tijden waren voor Bordeaux-kopers, dan moeten de huidige tijden zeker de slechtste tijden zijn.

Liv-ex , een in Londen gevestigde wijnbeurs, bracht in maart een 10-jarig retrospectief van de Bordeaux-markt uit. Slechts vier van de jaargangen van 2005–2014 hebben een positief rendement opgeleverd (het hoogste was 2008, met een gemiddeld rendement van 39 procent). Dat betekent dat hedendaagse kopers zes van de tien jaar het equivalent van de futuresprijs of minder kunnen betalen. De rendementen waren vijf van de afgelopen zes jaar negatief, inclusief de zeer geprezen jaargangen van 2009 en 2010.

Zelfs de hoge kwaliteit van de jaren 2015 is geen garantie dat een investering in de wijnen zal uitkomen. De prijzen voor 2015 zijn voor het grootste deel met 20 tot 60 procent gestegen ten opzichte van 2014. De grootste prijsstijgingen waren afkomstig van eersteklassen, zoals Château Margaux en Château Haut-Brion.

Om die wijnen aan te schaffen voor levering in 2017 (wijnen die dan waarschijnlijk nog 20 jaar in de kelder worden bewaard), kunnen kopers verwachten dat ze $ 540 tot $ 650 per fles betalen. Als mooie, rijpe wijnen zoals de Château Margaux uit 1985 ($ 500) en de Château Haut-Brion uit 1995 ($ 480) voor minder verkrijgbaar zijn, vind ik het moeilijk om de laatste releases te kopen.

Om ons weer betaalbaar te maken, overweeg dan deze prijsvergelijkingen van K&L Wine Merchants ( klwines.com , 30 juni):

Chateau Chasse-Spleen Moulis-en-Medoc

• 2015: $ 30
• 2005 : $ 40

Kasteel Ducru-Beaucaillou Saint - Julien

• 2015: $ 165
• 1989: $ 170

Sommige wijnen worden vrijgegeven bij en primeur prijzen laag genoeg om ze aantrekkelijk te maken, zelfs in vergelijking met eerdere jaargangen. Château Léoville-Barton is in dit opzicht altijd uitstekend. De 2015 ($ 77) steekt goed af bij de 2009 ($ 130) en de 1990 ($ 250).

Buiten de wijnen van een paar kleine landgoederen op de rechteroever, is het aanbod van Bordeaux overal verkrijgbaar, hetzij via veilingen of via reguliere verkoopkanalen, totdat ze minstens 10 jaar oud zijn (en vaak langer). Dus vandaag is het niet nodig om van tevoren te kopen. Slimme shoppers zullen doorgaan met het terug kopen van jaargangen en het drinken van de wijnen zonder dat ze twee decennia hoeven te wachten voordat ze rijp zijn.