wijnbasis

Alles wat u moet weten over Norton, een volledig Amerikaanse hybride druif

Alami

Dat maakt niet uit Norton niet in de chicste regio's ter wereld wordt verbouwd of dat het erfgoed ervan meer dan een beetje verdacht is. Voor Andrew Meggitt, die al 20 jaar wijn maakt met de rode druif, is Norton ongeveer zo Amerikaans als druiven zijn: 'Dat is wat het verkoopt', zegt Meggitt, de excursieve wijnmaker bij Missouri's St. James-wijnmakerij , “dat het de typische Amerikaanse druif is. Het is uniek. Het is anders. Als wijndrinkers op zoek zijn naar een variëteit die eruitziet en smaakt als niets anders, dan is dat Norton.'

Norton is noch vinifera, noch Frans-Amerikaans of modern hybride . Het is eerder zijn eigen soort, zomer . Voor zover iemand kan zien, zegt Meggitt, was Norton een ongeluk, een kruising in het wild die voor het eerst werd ontdekt aan de oostkust in de 19e eeuw en bijna per ongeluk in wijngaarden terechtkwam. Het probleem verder verwarrend: de druif wordt soms Cynthiana genoemd. Norton was wereldberoemd aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw toen het vele prijzen won (niet toevallig toen phylloxera verwoest Bordeaux ). Het verdween grotendeels tijdens Verbod en begon pas in de jaren zeventig terug te keren.

Waarom hybride druiven de toekomst van wijn kunnen zijn

De goede plek van Norton is de geografische band vanaf het midden Illinois naar de Texas heuvelland in de ene richting, en de Great Plains naar de Atlantische Oceaan in de andere. Het wordt in verschillende staten in dat gebied gekweekt, maar komt het vaakst voor Virginia En Missouri . Die klimaten zijn niet bitter koud, maar kouder dan vinifera graag heeft, en de druif haalt zijn schouders op van de hitte en vochtigheid van de regio. 'Het is relatief kogelvrij', zegt Meggitt. 'Zelfs klimaatverandering lijkt er niet veel invloed op te hebben gehad.

De klop tegen hybriden is hun zogenaamde 'foxy' aroma. (Beschouw foxy als een down-market versie van Brett .) Moderne wijnbereiding en landbouwpraktijken hebben vosigheid tot een minimum beperkt, zegt Meggitt, en Norton van de 21e eeuw wordt in verschillende stijlen gemaakt. Het is de keuze van de wijnmaker - sommigen mengen het met vinifera; sommigen gebruiken een meer traditionele benadering, met minimale vermenging en eiken veroudering ; en sommige maken zelfs een lichtere stijl voor dagelijks drinken, kort gerijpt in stalen tanks. Hoe dan ook, het is een donkere, volle, rijke wijn (denk aan donkere bessen, kruidnagel en koffie) die verrassend genoeg niet bijzonder is tannine . Hierin is het niet zo gigantisch als een alc van 15% Zinfandel , maar hij is groter dan een rode Bordeaux. Bovendien is er een versteviging zuurgraad dat helpt het ouder worden. Twee decennia is niet ongewoon, zegt Meggitt, die opmerkt dat het 'veroudert als Botox.' En als het nog steeds een vleugje boerenerf heeft, is dat een van de dingen die het zo uniek Amerikaans maken.