De smaak van bloed. Dat is hoe Kristof Anderson de zoute, minerale smaak beschrijft die de rode, vulkanische bodems van East Oakville aan Cabernet Sauvignon geven. Hij is wijnmaker bij Gargiulo wijngaarden , waarvan de wijngaard net ten westen van de Silverado Trail ligt.

Je kunt dit dramatische landschap 150 meter hoog in de bergen van Dalla Valle zien, waar het vuil rood is, net als de rotsen en keien. Je kunt het naast de deur zien, op Backus Vineyard van Joseph Phelps , en veel hoger op de berg, op Oakville Ranch's landgoed ​

Lager op de heuvel kleurt het de kleine wijngaard van Tierra Roja, net ten oosten van de Silverado Trail. Aan de overkant van het pad sieren rode aarde en stenen de wijngaarden van Harbison, Schreeuwende adelaar ​ Rudd ​ Bond St. Eden en Gargiulo voordat ze eindigen op PlumpJack , waar een oude lawine van vuil ophield. Daar kun je de bodem zien veranderen in de meer alluviale bruintinten van de Napa Valley-vloer.

Het twaalftal wijnmakerijen waarvan de wijngaarden op het landgoed deze rode bodems hebben, hebben het gevoel dat ze een speciaal verhaal te vertellen hebben, maar het is geen verhaal van ongezochte cultstereotypen, toewijzingen en gesloten mailinglijsten. Het is vuil, te beginnen met hoe het rode vuil is ontstaan.

Jonathan Swinchatt en David G.Howell stellen in hun boek The Winemaker's Dance (University of California Press, 2004) deze theorie voor: Miljoenen jaren geleden veroorzaakte een catastrofale geologische gebeurtenis ongeveer 1500 voet hoog in het Vaca-gebergte een enorme aarden val, waardoor honderden meters ijzerrijk puin de hellingen naar beneden stroomden.

Toen de heuvel afvlakte op de bodem van de vallei, suggereren ze dat de puinstroom haar vaart verloor en uiteindelijk stopte, maar niet voordat ze een paar vierkante kilometers bezaaid waren met grof materiaal dat uitdeed tot rode kleileem. De kleur is het resultaat van geoxideerd of verroest ijzer, een hoofdbestanddeel van vulkanisch basalt.

De bodem fascineert degenen die ermee omgaan. “Een interessant vuil! Ik heb nooit met aarde van die kleur te maken gehad ”, zegt Armand de Maigret, de landgoedmanager van Screaming Eagle. Op een zonnige dag gloeit het rood met gloeien.

'Toen we de terrassen voor onze wijngaard afsneden en het verse vuil werd omgedraaid, kon je deze brandende, vulkanische rode [aarde] van over de vallei zien', zegt Linda Neal, Red Earth's eigenaar. De Mexicaanse landarbeiders die hielpen bij de ontwikkeling van haar landgoed, gaven Spaanse namen aan de plaatselijke wijngaarden die ze rancho's noemden. 'Ze noemden die van ons Rancho de la Tierra Roja,' zegt ze, wat zich vertaalt naar een rode modderboerderij. Neal zegt dat ze besloten de naam aan te nemen als eerbetoon aan de mensen die op de grond werkten.

Al sinds de Romeinse tijd wordt rood vuil als heilzaam beschouwd voor wijnen, hoewel precies waarom een ​​beetje een mysterie is. 'Ik weet niet of er een verband is tussen rode bodems en wijnstokkwaliteit', zegt John Piña, een wijngaardmanager die aan veel van de wijngaarden in het gebied heeft gewerkt, 'maar als je kijkt naar alle plaatsen met rode bodems, ze zijn mijn favorieten voor het drinken van rode wijn. '

Een woord over de wijnen

Om te zien hoe het rode vuil van East Oakville het karakter van de wijnen beïnvloedt, is het leerzaam om naar te kijken Van de Valle's Een wijngaard van 20 hectare, die lijkt op de binnenkant van een gloeiende krater, aan drie zijden omgeven door de ingestorte wallen van Vaca. De wijnmaker van Dalla Valle, Andy Erickson (die in december 2010 ontslag nam als wijnmaker voor Screaming Eagle), gelooft dat het hoge ijzergehalte van de bodem de wijnen 'grote mineraliteit en een goede natuurlijke zuurgraad' geeft.

Je kunt de mineraliteit proeven in de Cabernet Sauvignon uit 2009 van Dalla Valle, van vat. Het zorgt voor stevigheid, een basis voor de vrucht. En hoewel de Maya Bordeaux-achtige blend van de wijnmakerij uit 2009, ook geproefd van vat, weelderiger, sexier en zoeter is, blijft diezelfde stevigheid merkbaar.

Over het algemeen vind je East Oakville Cabernets en melanges die worden gekenmerkt door weelderige vroege drinkbaarheid, rijp fruit en tannines, hartige mineraliteit en alcohol aan de hoge kant, maar niet te hoog. Specifieke fruitsmaken zijn natuurlijk afhankelijk van de blend. Meer Cabernet zal meer bramen en cassis opleveren. Cabernet Franc is erg populair aan de oostkant vanwege de extra warmte, die de rode rotsen en aarde accentueren. Als het op te koele locaties wordt gekweekt, kan Franc een bladgroene toon hebben die ongewenst is. De warmte van de oostkant houdt een vleugje van dat kruid vast, maar maakt het vet met kersen. Gecombineerd met gekarameliseerd nieuw eiken, kunnen de smaken chocolade bevatten.

Die minerale smaak en textuur, wat Anderson 'bloed' noemt, is moeilijk onder woorden te brengen. De Maigret schuwt specifieke associaties met ijzer, laat staan ​​bloed. Hij zegt echter dat het rode vuil 'een specifiek graan in de tannines' brengt, waarbij graan een goede zaak is omdat het textuurfinesse impliceert.

Sommige wijnen, zoals Bond St. Eden, zijn meer openlijk tannine dan hun buren. Dat wordt deels toegeschreven aan de huisstijl, maar ook aan het feit dat de St. Eden-wijngaard naar het noorden is gericht, 'dus het is koeler dan de omgeving', zegt landgoedmanager Paul Roberts. Toch zal de typische East Oakville Cabernet genoeg van die korreligheid vertonen om hem glad en rond te maken, rechtstreeks uit de fles.

Warmte

In de vroege namiddag op een warme junidag lopen Erickson en ik door de wijngaard van Dalla Valle wanneer er abrupt een verkoelende bries uit het zuiden komt. Het komt elke dag rond deze tijd vrij constant van Carneros via het Stags Leap District. 'Als het volkomen duidelijk was, zou je vanaf hier de [San Pablo] Bay kunnen zien', zegt Erickson.

Die verkoelende bries is van vitaal belang als tegenwicht voor de op een na belangrijkste terroirfactor die East Oakville kenmerkt: hitte. 'Het wordt hier echt heet, met direct middagzonlicht', zegt Anderson. East Oakville krijgt de volle last van de late dagzon, zelfs als de koelere hellingen van West Oakville ( Harlan Estate ​ Futo ​ Niets doen ​ Buur Bond ) beginnen in de schaduw te komen van de muur van de Mayacama's.

'Het verschil van oost naar west is dramatisch', zegt Heidi Peterson Barrett, die de wijnmaker was van vijf Oakville-wijnmakerijen, waaronder Dalla Valle, Screaming Eagle en Showket, die in 2009 door Peter Michael werden gekocht. De eerste nieuwe wijnen zullen worden uitgebracht in 2013.

Bij een hittepiek kunnen de resultaten in het oosten catastrofaal zijn. 'We verloren 50% van onze oogst tijdens de hittegolf van vorig jaar [2010] in augustus, toen de temperatuur 115 graden bereikte', zegt Neal van Tierra Roja. De extreme hitte was een van de redenen (de onvruchtbaarheid van de grond was een andere) waarom Napa Valley-wijnboeren historisch gezien de westkant vestigden en het onverwachte oosten vermeden. 'Om hier te boeren zou 50 jaar geleden als een gek zijn beschouwd', zegt Anderson.

East-siders proberen verschillende dingen om de hitte te verminderen, zoals misting (Rudd) en het veranderen van rijrichting van noord-zuid naar oost-west om druiventrossen te beschermen tegen de middagzon (Dalla Valle).

Een andere strategie is draconische selectie van druiven. Als je je ooit hebt afgevraagd waarom de wijnen van East Oakville zo duur zijn - veel succes met het vinden van iets onder de $ 100 - dan is een belangrijke reden dat wijnboeren meedogenloos verschrompelde druiven afsnijden, waardoor de oogstopbrengsten die in het begin gierig zijn, nog verder afnemen. Wat niet in de wijngaard wordt gedropt, wordt bij de wijnmakerij met de hand gesorteerd door professionele teams die de arbeidskosten verhogen.

De warmte kan echter een voordeel opleveren. Aangezien wijngaarden aan de oostkant eerder rijpen dan die in het westen (Joseph Phelps-wijnmaker Ashley Hepworth zegt dat Backus altijd de eerste van de wijngaarden van de wijnmakerij is die rijpt), zullen de druiven binnen zijn voordat de vroege regen kan toeslaan, zoals in 2008. De Warmte is ook een goede zaak in koele jaargangen, die Californië met name heeft meegemaakt sinds 2005, en vooral in 2009 en 2010. 'We doen het goed in koude jaren', zegt Kenny Koda, directeur van Rudd's wijnmakerij. 'De suiker vertraagt, dus we kunnen een geweldige smaakontwikkeling krijgen bij een zeer acceptabel alcoholgehalte.'

Toch kan af en toe een East Oakville Cabernet overdreven rijp en heet zijn, zoals blijkt uit de Cabernet Sauvignon uit 2008 van Oakville Ranch, met 15,6% alcohol.

De kwestie van mengsels

Joe Harbison plantte zijn wijngaard uitsluitend op Cabernet Sauvignon 'omdat het in deze modder Cabernet moet zijn', zegt hij. Toch zijn de meeste wijnen van East Oakville blends.

De beslissing om, zoals altijd, een blend of een 100% cabernet te maken, is gebaseerd op huisstijlen en individuele voorkeuren. Tierra Roja 2007 Cabernet Sauvignon van Linda Neal is iets soberder en mannelijker dan bijvoorbeeld Dalla Valle's Maya (62% Cabernet Sauvignon, 38% Cabernet Franc), of Gargiulo's flamboyante 2007 OVX G Major Seven, een mix van de twee cabernets met Petit Verdot , maar het is nog steeds een geweldig goede wijn.

Hepworth, bij Phelps, voegt Petit Verdot toe aan de Backus-blend 'voor kleur en ruggengraat', maar voegt eraan toe: 'We hebben het niet echt nodig', omdat de Cabernet zelf een goede kleur en veel structuur heeft.

De typische East Oakville-wijnen op de markt omvatten nu de Core Stone uit 2008 van Oakville East, een melange die rijp en opzichtig is. Het is niet anders dan de Joseph Phelps 2007 Backus Cabernet Sauvignon, de Maybach 2008 Weitz Vineyard Materium Cabernet Sauvignon of, wat dat betreft, de Gargiulo 2008 OVX Cabernet Sauvignon. Ze zijn allemaal geweldig in fruit, met een mondgevoel van puur fluweel en de pittige mineraliteit die de rijkdom een ​​kick geeft. Velen, zo niet de meeste, zijn gerijpt op 100% nieuw Frans eiken, of iets dat bijna 100% benadert. Maar ze hebben zo'n intense vrucht dat het hout niet overweldigend aanvoelt.

En ze zijn allemaal behendig. De Cabernet Sauvignon uit 1994 van Dalla Valle is bijvoorbeeld nog steeds stevig en tanninerijk, terwijl de Maya uit 1994 nog jaren vooruit gaat. De Cabernet Sauvignons uit 2003 en 2004 van Tierra Roja staan ​​nog maar aan het begin van hun reis. Natuurlijk waren de alcoholniveaus in het verleden lager dan nu: de Maya's uit 1994 hadden 13,5% alcohol, terwijl de 2009 14,8% bedroeg. Men kan zich terecht de vraag stellen of de nieuwe Dalla Valles net zo lang meegaat als de oude. Toch lijkt minimaal 10 jaar een slot.

Het is moeilijk om fout te gaan als je begint met zulk gezegend fruit. Linda Neal zegt het het beste, toen haar werd gevraagd waarom ze de Tierra Roja-wijngaard volledig aan Cabernet Sauvignon plantte: 'Omdat dit een magische grond is voor Cabernet.'