Bekend als de whisky , of 'levenswater', poitin (ook wel 'potcheen' of 'poteen' genoemd) is in wezen Ierse maneschijn die diep geworteld is in de geschiedenis en overlevering van het eiland. Het bescheiden begin van de geest is terug te voeren op christelijke monniken uit de zesde eeuw die naar verluidt de kunst van het distilleren uit het Midden-Oosten hebben gehaald en het krachtige brouwsel hebben gemaakt. Het komt veel voor in de Ierse cultuur van liedjes als 'The Rare Old Mountain Dew' en traditionele mondelinge verhalen gingen van generatie op generatie.

Poitin wordt nog steeds geserveerd bij belangrijke Ierse gelegenheden. Van wakker worden tot bruiloften, u zult waarschijnlijk een fles of twee vinden.

Poitin tentoongesteld in Micil Distillery / Foto met dank aan Micil

'Ik kom uit zes generaties illegale poitin-distilleerders', zegt Pádraic Ó Griallais, oprichter en directeur van Micil-distilleerderij ​'Ik [leerde] al het vak van mijn grootvader, en ik had het geluk dat ik om hem heen was opgegroeid, anders zou het merk Micil - genoemd naar mijn betover-overgrootvader - nooit zijn ontstaan ​​of voortgezet.

Ik had het geluk dat mijn grootvader een was oude man (een verteller / verteller) omdat hij verhalen zo boeiend maakte. Het was moeilijk om niet van poitin, het ambacht, het erfgoed en de geest in ons gezin te houden. '

'Poitin staat symbool voor Ierse bevrijding en tegelijkertijd onderdrukking.' –Pádraic Ó Griallais, oprichter / directeur, Micil Distillery

In de 17e eeuw, toen Ierland onder Britse heerschappij stond, probeerde de regering belasting te heffen op de poitin. Het was geen gemakkelijke taak: distilleerders verstopten gewoon hun flessen en ontkenden het bestaan ​​ervan aan belastinginners. Dus in 1661 verbood koning Karel II de geliefde geest. Velen geloven dat de verhuizing deel uitmaakte van een grotere poging om de Ierse cultuur te onderdrukken door de Britten.

'Het is onlosmakelijk verbonden met de Ierse cultuur en trots, omdat het moeilijk is om de twee te scheiden', zegt Ó Griallais. “Poitin staat symbool voor Ierse bevrijding en tegelijkertijd onderdrukking. Het was een drankje dat kleine boeren maakten en waarmee ze de huur van de Britse landheren konden betalen ... Het was een manier voor het Ierse volk om hun oneerbiedigheid jegens het koloniale Britse rijk uit te drukken. '

Zijn illegale status maakte Poitin nog populairder en de geest ging ondergronds.

Hoe Haïti enkele van de beste rum ter wereld maakt

Poitin werd voornamelijk geproduceerd op het platteland van Ierland en werd vervaardigd in huizen, schuren en in het bos. Vaak werd het met opzet op landgrenzen gedistilleerd - als de ongeoorloofde geest door de autoriteiten werd ontdekt, kon de kwestie van eigendom worden betwist.

'Poitin is misschien uit de mainstream verdwenen, maar werd in leven gehouden door een kleine groep ambachtslieden die hun beroep in de schaduw uitoefenden', zegt John Ralph, CEO van Intrepid Spirits, dat produceert Mad March Hare Poitín ​'De mensen die het thuis bleven maken, waren in feite ervaren, bekwame vakmensen, of het werd gedaan als een collectieve inspanning door alle stadsmensen.'

Mad March Hare, een lid van een nieuwe klasse poitin / Foto met dank aan Mad March Hare

Historisch gezien wordt poitin gedistilleerd in een kleine pot still en gemaakt van een gemoute gerstbasis. Variaties in de puree-rekening variëren van crabapples tot tarwe, suiker en bieten. Toen ze in de 16e eeuw in Ierland werden geïntroduceerd, werden ook aardappelen gebruikt.

'Poitin is misschien van de mainstream verdwenen, maar werd in leven gehouden door een kleine groep ambachtslieden die hun vak in de schaduw uitoefenden.' –John Ralph, CEO, Intrepid Spirits

Het eindproduct varieerde door vele factoren, zoals de regio en de distilleerder, dus geen twee recepten waren hetzelfde. Er was veel vaardigheid en inspanning nodig om het te produceren, aangezien het mouten, malen, fermenteren en distilleren hoofdzakelijk met de hand gebeurde. Toen de Ieren emigreerden, brachten ze deze kunstvorm met zich mee.

Boven: traditionele koperen alambiek die nog steeds te zien is in de Micil-distilleerderij (foto met dank aan Micil). Onder: dwarsdoorsnede van alambiek die nog steeds interne werking laat zien (Getty)

'Poitin in‘ Gaelic ’betekent‘ potje ’en was de eerste vorm van een nieuwe whisky die we kennen,” zegt Stephan Teeling over Teeling-distilleerderij in Dublin. “Totdat het verboden werd, zou bijna 100% van de poitin gemaakt zijn van gerst. Maar toen het eenmaal verboden was, gebruikten mensen aardappelen en suikerbieten als een goedkoper alternatief. '

'Boeren over de hele wereld hebben altijd een manier gevonden om alcohol te maken van overtollige granen, en in Ierland was dit de geboorte van Poitin', vervolgt Teeling. 'Toen Ierse emigrantenfamilies naar alle uithoeken van de wereld trokken, brachten ze deze distillatietraditie met zich mee - vandaar dat Kentucky en Jarnac diepe Ierse wortels hebben aan de basis van de Bourbon- en Cognac-industrie.'

Maak kennis met Pechuga, de Mezcal gemaakt met rauwe kip

In de moderne tijd begonnen de mensen van Ierland het illegale verleden van Poitin te omarmen en probeerden ze een einde te maken aan wat als een onwettig verbod werd beschouwd. In 1987 werden de regels een beetje versoepeld en mochten een paar bedrijven poitin alleen voor de export verkopen. Pas in 1997 werd het verbod opgeheven.

Teeling's 'Spirit of Dublin'-poitin wordt gemaakt in de drie koperen pot stills van de distilleerderij / Foto met dank aan Teeling Whisky

'Het verbod werd opgeheven door intensief lobbyen van enkele vooruitstrevende individuen en enkele machtige conglomeraten die de categorie nieuw leven wilden inblazen', zegt Ó Griallais. 'De eigenaar van Bunratty Potcheen moet veel van dat harde werk worden toegeschreven. Diageo was ook betrokken bij het streven naar legalisatie om een ​​merk genaamd Hackler te lanceren, dat later werd stopgezet. '

Hoewel het verbod is opgeheven, heeft het nog twintig jaar geduurd voordat distilleerderijen deze vergeten geest echt omarmden. Moderne consumenten, nieuwsgierig naar iets dat zo verweven is met de Ierse geschiedenis, hebben voor een heropleving gezorgd. Premium ambachtelijke poitins zoals Mad March Hare, Teeling's Geest van Dublin ​ Poitin verkopen ​ Glendalough en Micil proberen de stigma's weg te nemen die worden geassocieerd met zelfgemaakte poitin van mindere kwaliteit.

Baijiu, 's werelds meest populaire spirit waarvan je misschien nog nooit hebt gehoord

Er zijn ook stappen ondernomen om het erfgoed van de geest te behouden. In 2008 ontving poitin de status van geografische aanduiding (GI) van de Europese Unie, wat vereist dat de drank op het eiland wordt geproduceerd. Later, in 2015, definieerde de Ierse regering productiemethoden en stelde ze voorschriften op om niet-authentieke bottelingen te wieden.

Hoewel poitin eeuwenlang in de vergetelheid is gebleven, is het een volledig Ierse geest met een verhaal dat verteld moet worden. Nu het eindelijk uit de schaduw is gestapt, is de wereld klaar om te luisteren.