Achter elke zwaar afgeprijsde Californische en Chileense wijn staat een druiventeler die wordt geperst. Als de telers het bedrijf moeten verlaten, wat is de toekomst van wijn?

Dit bericht, van een teler in de regio Wagram in Oostenrijk, kwam vorige week in mijn inbox: “We hebben geen wijn meer. Een hagelbui in juni heeft onze wijngaarden verwoest. Een hagelbui is een heel lokaal fenomeen en heeft ons hard geraakt. Tachtig procent van onze wijngaarden bevindt zich binnen ooghoek van onze wijnmakerij. Ik word meestal 's ochtends wakker en kijk rond met geluk en trots, maar nu kan ik de tranen niet meer bedwingen. '
Dat tragische verhaal is het verhaal van landbouw over de hele wereld. Hagel, droogte, overstromingen, ongedierte - noem maar op. Wijnstokken zijn bijzonder vatbaar voor ziekten, omdat we verwachten dat ze veel meer doen dan de natuur bedoeld heeft door het beste fruit in kleine hoeveelheden te eisen van streng getrainde en onnatuurlijk gesnoeide planten.

Over de hele wereld zitten druiventelers in de problemen. In Australië is het droogte. In de Languedoc, Frankrijk, zijn er overstromingen. In Californië troffen dit jaar zware regenval Monterey en Napa net voor de oogst van Cabernet. En overal komt de economische situatie onder extra druk te staan. Volgens schattingen in Sonoma zal 30% van de oogst van dit jaar geen koper vinden. Vóór de zondvloed waren de prijzen voor de beroemde Napa Cabernets in 2009 met 50% gedaald ten opzichte van 2008.

Moeten we met deze mannen en vrouwen voelen? Stadsbewoners zijn immers van mening dat boeren te veel gesubsidieerd worden en altijd klagen. Maar ik woon in het land bij Bordeaux. Ik kijk naar de uren die deze boeren er in steken, die vaak op hun land werken nadat ze hun andere baan hebben verlaten, de baan die hen een echt inkomen oplevert en geen hoofdpijn. Gisteren, een zaterdag, waren de machines van de buren tot 21.00 uur aan het oogsten, ver in het donker. En ze zijn vandaag terug, zondag.

Druiventelers lijden omdat we veel minder hoogwaardige wijn kopen en omdat er een overaanbod aan druiven is in de wereld. Op dit moment moet iedereen met een droom om wijnstokken te planten opnieuw nadenken.

Deze verhalen over wee zijn allemaal heel goed, ik verwacht dat je denkt. Maar u wilt me ​​eraan herinneren dat het de bedoeling is dat ik aan uw kant sta, aan de kant van lezers die de beste prijs willen krijgen, vooral in deze moeilijke tijden.

Ja natuurlijk. Maar als verslaggever ben ik ook een waarnemer van de wijnscène in zijn geheel en op de lange termijn. En wat ik zie, is dat het moeilijk is in de wijnstokken. Het kan een bijzonder probleem zijn, zoals hagel. Maar, net als bij producenten in de Languedoc of in Australië, kan het een endemisch probleem zijn, een probleem dat alleen zal verdwijnen door de wijngaard te verscheuren om iets anders te planten of door het land te verkopen voor huisvesting. En in dat geval is een toegewijde druiventeler - misschien iemand wiens wijnen je hebt gewaardeerd, of wiens fruit is terechtgekomen in een blend waarvan je hebt genoten - verdwenen. De wijnwereld is er armer door.

Kijk eens naar de andere kant van het aanbod van druiven: de grote bedrijven die in toenemende mate het grootste deel van wat we kopen, de bedrijven die schaalvoordelen hebben, de mogelijkheid hebben om telers onder druk te zetten en de bereidheid om kortingen te geven om ons de onder- $ 20 flessen waar we naar hunkeren. Deze grote bedrijven moeten druiven kopen. En omdat ze korting geven aan de detailhandel, betalen ze minder voor de druiven. Overal in Californië vertellen telers over grote bedrijven die dit jaar minder aanbieden dan vorig jaar, en eisen dat ze heronderhandelen over contracten. Hetzelfde geldt voor Australië. Dit jaar is de gemiddelde prijs voor een ton druiven de helft tot een derde van wat het was in 2008.

'Ik denk dat we gaan zien dat goede langetermijntelers de sector verlaten, simpelweg omdat ze geen levensvatbaar rendement kunnen behalen', zei Mark Mackenzie van Wine Grape Growers Australia eerder dit jaar. 'Dat vormt uiteindelijk een bedreiging voor de basis van de branche zelf.'
De volgende keer dat u een Californische snijbiet of een Chileense cabernet ziet met een label dat een derde van de normale prijs aangeeft, onthoud dan dat het uw winkel bereikt met een ander label eraan. Dat label zegt 'goedkope druiven'. Achter beide tags staat een man of een vrouw die die druiven heeft verbouwd.

Laat ik je verlaten met een ander verhaal van een teler, ook uit Oostenrijk: “De wespen verslinden de bessen… terrasmuren storten in. We zouden nooit de hoeveelheid geld kunnen vragen die nodig is om alle geïnvesteerde arbeid te compenseren. Ik overweeg de wijngaarden te leasen, zodat ik wat geld kan verdienen zonder de zorgen en het werk te hebben. '

Misschien zijn ze niet op straat met bedelbakjes, maar voor veel telers is het daar moeilijk.