Trey Zoeller is een nieuwsgierige man. De oprichter en distilleerder van Jefferson's Bourbon , een kleine whiskyproducent gevestigd in Crestwood, Kentucky, heeft Zoeller naam gemaakt voor zijn merk met experimenten in wat alleen 'extreem distilleren' zou kunnen worden genoemd.

Jefferson's staat bekend om projecten die Amerikaanse whisky in gewaagde nieuwe richtingen inslaan. Het geeft een knipoog naar de wijnwereld met zijn lijn Bourbons afgewerkt in wijnvaten, waaronder een Bourbon gerijpt in vaten van Pritchard Hill Cabernet van Chappellet , en een ander gerijpt in vaten van Chateau Suduiraut ​Maar Jefferson's is misschien het best bekend om zijn Ocean-serie, waarbij met Bourbon gevulde vaten worden geladen op vrachtschepen die rond de wereld varen om ouder te worden.

Trey Zoeller hevelt whisky over uit een van de twee vaten die hij gebruikte om de geschiedenis van Bourbon na te bootsen / Foto door Nate Morguelan

Jefferson's Ocean begon als een experiment om te bepalen hoe weer, zoute lucht en de beweging van de zee de veroudering van Bourbon zouden beïnvloeden. Het resulterende smaakprofiel van gezouten karamel wekte veel belangstelling en het werd in 2012 uitgebreid tot een volledige productielijn. Nu, op zijn 15e reis, heeft Jefferson's honderden vaten op reizen rond de wereld gestuurd.

Zoellers nieuwste onderneming gaat een stap verder en stelt de vraag: wat maakt echt Kentucky Bourbon anders dan andere Amerikaanse whisky's?

Vorig jaar begon Zoeller een hypothese te testen over waarom Kentucky Bourbon zo vereerd werd in de geschiedenis. Zoeller beweert dat Kentucky's uitgebreide waterwegsystemen, die via New Orleans scheepvaartroutes naar de oostkust leverden, een positief effect hadden op het verouderingsproces van het vat dat niet in magazijnen kon worden gerepliceerd.

Zoeller zette twee vaten whisky van zijn distilleerderij op de reis om de resultaten te bestuderen. De vaten hebben tijdens hun jaarlange reis twee orkanen, meerdere tropische stormen en 4000 zeemijlen doorstaan.

Hoe is het begonnen en wat waren de resultaten? (Of: 'De langzame boot naar New York City')

De whisky is gedistilleerd in januari 2016 en heeft zes maanden in Kentucky gestaan. Men geloofde dat distilleerders uit vervlogen tijdperken zouden wachten tot de overstromingen in het voorjaar waren afgenomen om hun whisky de rivier af te voeren.

“Op dit punt waren we qua boot eigenlijk aan het liften. Het was: ‘Welke kant ga je op? Wij dekken gas. ’' —Trey Zoeller

'We probeerden het zo historisch mogelijk accuraat te houden', zegt Zoeller. 'We hielden de boot rond de 4,8 knopen - eigenlijk dreef hij hem gewoon langs het water.' De vaten bakten onder de zomerzon terwijl de boot ongeveer 32 mijl per dag door het middelste riviersysteem van Amerika slingerde.

'Bourbon heeft deze reis al 150 jaar niet gemaakt', zegt hij.

Zoellers Bourbon op de 7 meter lange Sea Pro-boot waarmee de reis begon / Foto door Nate Morguelan

Het duurde 58 dagen voordat de Bourbon New Orleans bereikte vanuit Kentucky, waar hij werd overgebracht naar een nieuwe boot. Daar raakte de reis een aantal haken en ogen. Tropische stormen vertraagden hun vertrek uit Louisiana, en nadat ze eindelijk van start waren gegaan, dwong de orkaan Hermine de boot om zijn toevlucht te zoeken in Tampa, Florida.

De orkaan 'verscheurde absoluut de vaten', zegt Zoeller. Nadat door het weer veroorzaakte kromtrekken een tonkop deed ploffen, was ingrijpen noodzakelijk. 'We hebben zelfs de duigen vastgeschroefd om de vaten gesloten te houden.'

In Key West liepen ze meer vertraging op. Ze moesten wachten op versterkte vervangende vaten voordat ze ze op hun volgende boot konden laden.

“We moesten onze kuiperij nieuwe vaten laten neersturen die speciaal waren gemaakt met gegalvaniseerde stalen banden die bestand waren tegen het weer”, zegt Zoeller.

Uiteindelijk gingen ze verder naar Fort Lauderdale, waar een ramp volgde. Daar aangekomen ontdekten ze dat hun volgende boot - de vierde van de reis - zwaar beschadigd was door de orkaan Matthew, waardoor de vaten feitelijk gestrand waren.

“Op dit punt waren we qua boot eigenlijk aan het liften”, zegt Zoeller. 'Het was: ‘Welke kant ga je op? Wij dekken gas. ’'

De vierde boot van de reis, die het traject van Fort Lauderdale naar New York City voltooit, met nog steeds vastgebonden vaten aan het cabinedak / Foto door Kristen Richard

Welkom in New York

Zoeller vond een boot in Fort Lauderdale die bereid was ruimte te ruilen voor zijn Bourbon voor brandstof, en de langzame reis naar het noorden langs de oostkust begon naar zijn eindbestemming: New York City. Acht maanden achter op schema en een jaar op de dag nadat de Bourbon Kentucky verliet, legde de boot op 6 juni 2017 eindelijk aan bij de Chelsea Piers in Manhattan.

De vaten, nog geen jaar oud, gehavend en door de zon gebleekt, zagen eruit alsof ze waren opgegraven bij een archeologische opgraving. Dat ze nog waterdicht waren, leek een wonder.

Wat binnen wachtte, was een van de meest uniek geproduceerde whisky's waar ook ter wereld in de vorige eeuw. 'Waarschijnlijk ook de duurste', zegt Zoeller met een scherpe stem die de onverwachte financiële afvoer duidelijk maakte.

Bezorgd om zijn hypothese te beantwoorden, pakte Zoeller een tang in de buurt om het vat open te klappen en monsters te schenken. De luchtdruk in de loop was tijdens de reis echter veranderd en enkele van 's werelds zeldzaamste Bourbon begon te spuiten als een open vuurkraan.

'Wie vroeg me hoeveel gevallen we hieruit zouden halen?' Zoeller riep nadat hij het lek had dichtgemaakt. 'Ik denk dat je antwoord ongeveer vier minder is dan toen je hier aankwam.'

Zoeller probeert verwoed het gat in zijn vat te dichten voor monsters, terwijl hij in het gezicht wordt gespoten door whisky / Foto door Kristen Richard

Hoe smaakt het?

Een zij-aan-zij vergelijking tussen Zoellers bootgerijpte Bourbon en een controlegroep die op dezelfde dag uit dezelfde batch werd gedestilleerd maar gerijpt in het magazijn van Jefferson in Kentucky, toont een enorm verschil.

Jeffersons Journey Bourbon was veel donkerder van kleur: een diepe, roestige amber, meer typerend voor jarenlang gerijpte whisky, vergeleken met de strogele tint van de controlebatch. Zijn kleur zou normaal gesproken jaren, zelfs decennia van veroudering verloochenen.

Terwijl het controlemonster nog heet, grasachtig en korrelig was, had de op een boot gerijpte Bourbon intense tonen van honing en was de adstringentie aanzienlijk milder geworden. Het smaakte natuurlijk nog steeds naar whisky, maar met bijna geen bite in vergelijking met de traditioneel gerijpte controlefles.

Jefferson's Ocean, die 4-8 jaar oud is voordat hij naar zee wordt gebracht, naast een monster van het Journey-experiment, dat in totaal slechts 18 maanden oud was / Foto door Kristen Richard

Waar ga je heen?

Dus wat komt er daarna voor Jefferson’s Journey? Zal dit nieuwste experiment, net als de Ocean-botteling, in de buurt van jou in de winkel liggen?

'Er is geen manier om dit op grote schaal commercieel te doen', zegt Zoeller. 'Ik kan me niet eens voorstellen hoeveel ik per fles zou moeten vragen.'

Zeven flessen die Amerikaanse whisky veranderen

In plaats daarvan is Zoeller van plan om de Bourbon tegen het einde van de zomer / vroege herfst op beperkte schaal te bottelen en op de markt te brengen. Een deel van de opbrengst gaat naar een goed doel.

Zoeller is ook van plan monsters op te slaan om de mysteries te ontrafelen van wat er is gebeurd tijdens de reis van de Bourbon op moleculair niveau. Alleen al op basis van smaak gelooft Zoeller dat zijn hypothese over de reden achter de beroemde reputatie van Kentucky Bourbon waardevol is.

Trey Zoeller, die zijn werk proeft / Foto door Kristen Richard

Twee als over zee ...

Terwijl hij op het dek van de boot staat, blijft er een zweem van ontevredenheid in Zoellers stem, terwijl hij klaagt over de beperkte commerciële levensvatbaarheid van het project. De kapitein van de boot - degene die hij in Fort Lauderdale ontmoette, die ruimte ruilde voor Zoellers Bourbon in ruil voor wat gas, die heeft meegeluisterd - schraapt zijn keel en zegt iets.

'Weet je, ik heb wel een man. Hij heeft dit soort… gebruikte skiffs te koop. Lichte bakken. Klein genoeg om nog steeds goed van de golven af ​​te rollen, maar er passen 10, misschien 20 vaten op elk vat. Ik weet zeker dat hij ze voor een goede prijs zou laten gaan. '

Zoeller pauzeert en vernauwt zijn ogen, schijnbaar door de hoofdrekenen heen te kijken hoe het hebben van een dozijn vaten op een kleine vloot van boten de kosten van het produceren van zijn whisky zou beïnvloeden. Hij komt tot een schijnbaar bevredigende conclusie, knikt en verontschuldigt zich. Hij en de kapitein trekken zich terug op de achtersteven van de boot om over skiffs te praten. Er moet bourbon gemaakt worden.