Een oud gezegde zegt dat er kracht zit in cijfers, en zelfs in de zeer concurrerende wijnindustrie vinden wijnmakers dit meer dan ooit. Of het nu gaat om het promoten van hun wijnen, het verbeteren van de kwaliteit of het zoeken naar verandering, wijnmakers zijn steeds meer begonnen collectieven te vormen om aandacht en zichtbaarheid te krijgen.

Wijnmaken

Kledingbaar

Een vergelijkbare stijl kan wijnmakers met elkaar verbinden, maar voor anderen biedt een teammentaliteit de mogelijkheid om iets nieuws te creëren. Kledingbaar is een alliantie van negen wijnmakers uit Burgenland, Oostenrijk, die meestal allemaal biodynamische en / of natuurlijke praktijken volgen. De groep werkt samen om naast hun eigen labels ook 'Pannobile' -wijnen te creëren.

Regelgeving is streng. Alleen Zweigelt, Blaufränkisch en St. Laurent die afkomstig zijn van wijngaarden rond het Neusiedler Meer kunnen worden gebruikt. Wijnen ondergaan een streng proefproces en de goedkeuring moet unaniem zijn.

Een interessant aspect van Pannobile is de manier waarop het zich verhoudt tot de persoonlijke stijlen van zijn wijnmakers. Sommige leden houden van de funky kwaliteiten van natuurlijke wijn, terwijl anderen er een hekel aan hebben. Ze komen echter samen om een ​​unieke stijl van rood te creëren.

'Een Pannobielwijn is een volle, gestructureerde, tanninerijke rode wijn met een grote beweeglijkheid', en is bedoeld om het terroir tot uitdrukking te brengen, zegt Martin Nittnaus van Wijnmakerij Anita & Hans Nittnaus ​“Het is nooit te nat, super alcoholisch of zoet. Het bevat echter ook niet enkele van de kenmerken die kunnen voorkomen in natuurlijke rode wijnen, zoals muisachtige smaken, zware Brett, zeer lage alcoholgehaltes of hogere restsuikerspiegels. '

De leden zijn het eens over rode wijnen, maar ze proberen nog steeds te definiëren wat een acceptabel Pannobile-wit is. Hoewel alleen Chardonnay, Pinot Blanc, Pinot Gris en Neuburger zijn toegestaan, specificeert de regelgeving niet welke stilistische kwaliteiten de wijn moet volgen.

'Het kan super-traditioneel, helder en gefilterd zijn, maar ook gefermenteerde en troebele huid', zegt Nittnaus. Omdat de richtlijnen vaag zijn, kiezen velen ervoor om geen wit te maken.

Hoewel Nittnaus zegt dat het ‘veel moeilijker is om een ​​gemeenschappelijke stijl te vinden als bij de rode’, zijn ze het er allemaal over eens dat ‘een witte Pannobiel leuk zou moeten zijn, en hoe obscuur deze beschrijving ook mag lijken, ik vind dat het magisch werkt. De meeste mensen weten precies wat het betekent. '

Om op de hoogte te blijven van de merken van hun collega's buiten het Pannobile-label, proeven ze elk jaar in januari van elkaars nieuwe jaargangen.

Club Trésor de Champagne / Foto met dank aan Club Trésor de Champagne

Champagne Treasure Club

Voor Champagne Treasure Club in Frankrijk is het doel niet om een ​​bepaalde stijl te produceren, maar om het allerbeste te maken.

In 1971 kwam deze alliantie van teler-producenten samen om hun kleine huizen te promoten en mensen voor te lichten over teler Champagne. Vandaag telt het 28 leden. Alleen gemaakt tijdens optimale jaargangen, dienen leden een wijn in voor de aanduiding 'Special Club', die 'het beste van een vintage en elk terroir van Champagne laat zien', zegt Angéline Templier van Champagne J. Lassalle.

'Elk domein bepaalt voor 100 procent de manier waarop ze de wijn willen uitdrukken', zegt Templier.

Een panel van experts en leden beoordeelt een wijn via twee blinde proeverijen, de eerste op de niet-mousserende wijn en de tweede na drie jaar rijpen, voordat deze kan worden bestempeld als 'Special Club'. Deze premium champagnes gaan in een eigen fles voordat ze wereldwijd in de schappen terechtkomen, evenals in de Trésors de Champagne-boetiek in Reims.

De winkel verkoopt de volledige Special Club-lijn, evenals het volledige portfolio van elk lid. Zowel stijlvol als informatief, de locatie is een speeltuin van proeverijen en educatie. Elke week wordt een andere producer uitgelicht, en iedereen werkt om de beurt op de vloer.

Promoties

Nieuwe missie wijnmakers

New Mission Winemakers, twee jaar geleden opgericht door wijnmakers Bryan Harrington ( Harrington Wijnen ) en Pietro Buttitta ( Wijnmakerij Prima Materia ), begon als een leeuwerik. Harrington organiseerde na de oogst proeverijen in zijn wijnmakerij in San Francisco, maar hij had een hekel aan het gedoe. Buttitta vond een plekje in de stad en het duo nodigde andere kameraden-in-wijn uit om flessen te presenteren aan zowel professionals uit de industrie als het publiek. Na een aantal van deze evenementen bloeide het concept en de coalitie, die nu zo'n acht wijnmakers telt, lijkt klaar om te groeien.

Terwijl de meeste spelers wijn produceren in en rond San Francisco, zijn de leden schichtig om te formeel te worden. Harrington, een veteraan uit de wijnscene van Oakland, herinnert zich liefdevol wanneer de wijnmakers van de stad 'allemaal rondhingen, elkaars wijnen en wat rare dingen uit Europa openden' en over hun vak praatten.

'Maar na een paar jaar kwamen alle accountants en waren er geen echte wijnmakers, dus ik stopte met gaan', zegt hij. Voorlopig wil hij wijnmakers promoten, mensen waarvan hij denkt dat ze 'echt geweldige wijnen maken maar niet veel pers krijgen', door middel van de proeverijen, en de groep organisch laten evolueren.

Zoo Cru-lid John Seccombe van Thorne and Daughters Wines / Foto door Tasha Seccombe Photography

Zoo Cru

Terwijl de proeverijen van New Mission ontspannen zijn, is Cape Wine, een van de grootste beurzen op het zuidelijk halfrond, een kans voor Zuid-Afrikaanse wijnmakers om wat lawaai te maken. Echter, Duncan Savage, van Savage Wijnen , wist dat presenteren als een eenzaam merk op de tentoonstelling in 2015 ondoelmatig en 'verdomd duur' zou zijn.

'Dus we staken met z'n vieren de koppen bij elkaar en zeiden: 'Laten we groots worden en iets goeds doen.'' Ze namen meer leden in dienst en 'vormden een groep jongere, [extraverte] gelijkgestemde mensen die interessante wijnstijlen maakten die gefocust op de wijngaarden. '

De groep noemde zichzelf de Zoo Koekjes , na een populaire kindertraktatie. De naam is onlangs veranderd in de Zoo Cru, nadat de groep werd bedreigd met een rechtszaak door het bedrijf dat het koekje maakt.

Bijeenkomsten werden gehouden in een ‘onbetrouwbare oude pub’ en er werden plannen gemaakt over pinten bier.

'Wij waren de enigen die daadwerkelijk onze eigen stand hebben gebouwd', zegt Savage. 'Iedereen heeft deze sjieke bouwers binnengehaald, [maar] we hebben de onze er echt funky en cool laten uitzien. Mensen werden weggeblazen. '

Verrassend genoeg, gezien de populariteit van het Zoo Cru-concept, gebruiken de wijnmakers de term niet buiten de shows. Ze richten zich eerder op hun individuele labels.

'Als iets werkt, hebben mensen de gewoonte om het te slaan tot het dood is, en je haalt geen toekomstige waarde uit het concept', zegt Savage. Terwijl de groep is uitgegroeid tot 15 wijnmakers, zijn enkele van de oorspronkelijke leden van plan om na Cape Wine 2018 terug te trekken om de nieuwe leden ermee te laten rennen.

'We hebben het gevoel dat 2018 episch gaat worden, en we willen stoppen terwijl we voorop lopen', zegt hij. 'Het is een platform waarop mensen proberen dingen interessant te houden. Als ze het goed kunnen doen, fantastisch. '

Heidi Schröck, oprichtend lid van Cercle Ruster Ausbruch / Foto door Steve Haider

Verandering in de branche

Uitbraak van Cercle Ruster

Om politieke verandering te bewerkstelligen, is vaak een dorp nodig.

Na het Oostenrijkse wijnschandaal van 1985, waarbij producenten werden beschuldigd van het toevoegen van diethyleenglycol, een bestanddeel van antivries, om wijnen zoeter te maken, kelderde de wijnreputatie van het land.

In antwoord, Uitbraak van Cercle Ruster , bestaande uit wijnmakers in de stad Rust, opgericht in 1991 om wereldwijd voet aan de grond te krijgen in de categorie zoete wijn en Ruster Ausbruch te herstellen als een premium botrytized wijn.

Zoals oprichter Heidi Schröck van haar naamgenootlabel het verwoordde: 'De visie was als de rondetafel van koning Arthur. We wilden onze stoel internationaal terug aan de tafel met zoete wijnen. '

De groep werkte aanvankelijk om zich te onderscheiden van andere zoete wijnproducerende gebieden zoals Tokaji Aszu en organiseerde regelmatig proeverijen om het aanbod van de leden goed te keuren. Tegenwoordig zijn de inspanningen gericht op marketing en politiek.

Schröck en de andere leden strijden om Strenge controles in Oostenrijk (DAC) status voor Ruster Ausbruch, die ze dit jaar hopen te behalen. De groep gelooft dat de benaming haar positie als premiumwijn zal versterken en hun boodschap zal bevorderen.

Wijn wordt beschouwd als een gezellige drank, dus het is alleen maar passend dat de producenten een gevoel van kameraadschap tonen dat zeldzaam is op andere gebieden. Door samenwerking kunnen wijnmakers zowel hun individuele bedrijven als de algehele industrie verbeteren.