Als je iets goed gedaan wilt hebben, doe het dan zelf. Courtney Taylor-Taylor, frontman van de in Oregon gevestigde rockband De Dandy Warhols , heeft dat idioom omarmd. Buiten medeweten van de meeste Portlanders, debuteerde hij stilletjes een wijnwinkel en bar, Het oude Portland , in het Odditorium - een clubhuis en muziekstudio die eigendom is van de band - in de wijk Slabtown.

Taylor-Taylor wilde een informele plek die bij zijn smaak paste: gerijpte Bordeaux- en punkbars. Binnen de nieuwe basis voor de operaties van de band, ontwierp hij zijn visie van een saloon bevlekt met 'een rockvibe die je niet kunt krijgen met bleekmiddel'.

Een tiental stoelen, een paar per-the-glass selecties en de mogelijkheid om terloops van een fles te genieten, hebben de ruimte meer tot een ontmoetingsplaats dan een winkel gemaakt. Betaalbare snacks, omdat muzikanten 'experts zijn in het maximaliseren van de waarde van een menu', maakt The Old Portland tot de 'meest verbazingwekkende goedkope date-ervaring', zegt Taylor-Taylor. De muziek neigt naar het midden van de eeuw, net als de prijzen.

'Deze wijnen uit de jaren 90 zijn $ 12 per glas', zegt hij. 'Net als in Old Portland.'

Taylor-Taylor sprak met Wijnliefhebber over zijn eerste kennismaking met Bordeaux, zijn voorliefde voor oude wijnen en zijn genoegen in het organiseren van over-the-top wijndiners.

Courtney Taylor-Taylor met The Dandy Warhols op het podium in Australië / Getty

Waarom besloot je om een ​​wijnbar te openen, vooral in je studio?

Ik had een plek nodig om naartoe te gaan. Dat is het lang en kort. Ik hou niet van bier, en ik kan geen harde drank aan. Bars verkopen geen 20 jaar oude Franse wijn per glas, dus wat moet ik doen? Kijken of mijn rocker-vrienden me willen ontmoeten in een gladde en stoere wijnbar voor een glas Napa Cab van $ 30 na hun ploegenbusjes in de coffeeshop? Gelukkig ben ik niet beroemd genoeg om enige drukte op te wekken, dus ik mag doen wat ik wil. Ik kan daar behoorlijk in de war raken en mensen lijken O.K. ermee. Af en toe stellen enkele Dandy-fans zichzelf voor, maar aangezien we altijd al een band voor slimme kinderen zijn geweest, zijn het best coole mensen.

Hoe heb je genoegen genomen met een esthetiek voor de bar en hoe past het decor bij je persoonlijkheid?

Alles in de plaats, zoals ikzelf, is een overblijfsel uit Old Portland. Ik en de jongens die zijn gered uit de legendarische hangplekken in Portland: de Lotus Cardroom, Satyricon, de oude Hilton-wijnbar, Wildwood en meer. De helft van de muren is bedekt met rockposters uit de jaren '80 en '90: Fugazi in het Pine Street Theatre, Ginsberg in Cinema 21, Nirvana-opening voor Sonic Youth, Elliott Smith, Metallica, noem maar op. We hebben er veel van verzameld en tot nu toe waren ze in feite hoarder-troep.

Binnen in het oude Portland in het Odditorium / Foto door Christine Dong

Hoe ontdekken andere Old Portland-klanten de bar, buiten je fans?

Portland's lokale weekblad, Willamette Week ​ heeft deze verbinding in zijn eentje mogelijk gemaakt. Ik adverteer niet, en ik ga nergens anders heen, dus als we in hun tijdschrift verschijnen, is dat zo ongeveer. Ik hou van de 'geheime plek'-sfeer, en ik manicure de voorkant niet zodat het er van buiten eng uitziet. Ik heb altijd van die authentieke, minder gekunstelde plekken in de wereld gehouden, dus naarmate dingen gentrificeren, waardeer ik dit steeds meer.

Welke criteria gebruik je bij het selecteren van wijnen per glas?

Nou, de eerste zes maanden gingen de zaken voorspoedig toen het ineens [90 graden buiten] was. VERRASSING! Niemand geeft een reet om Haut-Médoc 1998 vandaag. Of morgen. Of de dag erna. Niet alleen dat, maar we kunnen geen zendingen meer krijgen van gespecialiseerde distributeurs buiten de staat, omdat de vrachtwagens aan de achterkant rond de 110 graden opstaan, en dat zal elke wijn doden die niet is versterkt.

Dus begon ik relaties te ontwikkelen met lokale distributeurs en begon ik meteen liters rosé te proeven, bubbels en niet. Dave Rondes van The Wine Trust redde onze kont toen hij binnenkwam en zei: 'Hier, probeer dit, maar kijk niet naar het etiket.' Het was een klassieke rosé in Tavel-stijl [maar uit de Provence] ... Travis wikkelt er een stoffen servet omheen voordat hij het giet. Maar toch, het is waarschijnlijk de beste die ik ooit heb geproefd. Score. Tussen dat en Codorniu's roze Cava, hebben we het de hele zomer gedood.

Muziek ontmoet wijn met het decor van The Old Portland / Photo by Christine Dong

Wanneer ontwikkelde u voor het eerst affiniteit met wijn?

Ongeveer 20 jaar geleden liep ik op tournee een bar binnen en vroeg om een ​​glas wijn. Ik had veel dure flessen geprobeerd tijdens diners met platenlabels, maar had niet echt die klassieke literaire wijnervaring gehad. Het waren altijd recente jaargangen van sap uit de Nieuwe Wereld, dus het was hartverscheurend om te denken dat ik geen wijndrinker was.

Hoe dan ook, in een willekeurige kroeg in Frankrijk zette een oude kerel een klein waterglas voor me neer en vulde het halverwege uit een halfvolle [wijn] fles. Het was kamertemperatuur en fluwelig met een lichte peperige verbranding en terwijl ik het dronk, raakte ik meer verzonken in deze eenvoudige ervaring, denkend: 'Hoe kan dit beetje vloeistof in godsnaam zoveel met mijn wereld doen?' [Ik zei:] 'Hé, wat is dit in godsnaam?' Kerel draait zich langzaam om en kijkt me aan alsof ik de domste persoon ben. 'Bordeaux.' Doh. Dat klopt, we speelden in Bordeaux.

Urban Wineries aangetrokken tot de industriële kern van Seattle

Je houdt niet zo van wijnen uit de Nieuwe Wereld. Waarom?

Agressief zuur, drank en fruit staan ​​mijn trip over het algemeen in de weg. Dat 'goed gerijpte' ding verbindt me echt, en dat geldt ook voor klassieke Napa Cabs uit de jaren '80 en '90. In de winkel verkopen we alles waar ik zin in heb, waaronder Walla Walla en Heitz Cellar of Erath uit vervlogen decennia als ik ze vind.

Gedecanteerde wijn wordt geschonken in The Old Portland / Christine Dong

Doet wijn je op een of andere manier aan muziek denken? Hoe zit het met kunst of literatuur?

Ja. Alle bovenstaande. Op technisch niveau wil ik dat een wijn een balans heeft tussen high-end, midrange en bottom-end. Fruit, alcohol, tannines, zuur en terroir moeten bijvoorbeeld allemaal zo in balans zijn dat het 'verhaal' duidelijk is. Ik denk dat dat geldt voor alle drie die mediums.

Alle artiesten proberen hetzelfde te doen: de grootst mogelijke expressie creëren die ze kunnen, gezien hun vaardigheden en de grillen van de wereld die ze kennen. Het is als een goocheltruc als het werkt, een volledige: 'Hoe heb je dat gedaan?' ervaring.

Besteed je veel tijd aan het nadenken over hoe wijn en eten zich tot elkaar verhouden? Of organiseer je ooit wijndiners - of diners met veel wijn?

Wijndiners zijn een van de grootste geneugten van mijn leven. De Dandy's organiseren elk jaar een wijnarrangement en optreden voor Kerstmis, en ik heb de leiding over de combinaties. Meestal tenminste zes gangen. Ik host ook veel kleinere.

Frankrijk is het begin en de basis voor wijnvoedsel, voor zover ik weet. Van daaruit kun je alleen maar interessanter worden. Maar dwaal niet te ver af, anders zou je kunnen denken: 'Dit gerecht zorgt ervoor dat deze wijn naar azijn of formaldehyde smaakt' of zoiets. We waren net in Frans-Polynesië, en ze hebben een geweldige draai aan de Franse keuken. Ze verleggen absoluut de grenzen van hoeveel tropisch fruit er in een romig-zoute gerecht kan zitten voordat zelfs de witte Bourgogne het niet aankan. Maar het was zeker leuk.